ایلنا گزارش می دهد؛
نارضایتی مربیان آموزشگاههای رانندگی مازنی از کمی دستمزدها / در مازندران دست مافیا از قانون بلندتر است
در حالی که بسیاری از مردم نسبت به افزایش و بالا بودن هزینه های آموزشگاههای رانندگی معترض هستند، مربیان آموزشگاه های رانندگی در مازندران به پایین بودن دستمزدهایشان معترض هستند.
به گزارش ایلنای مازندران، مربیان آموزش رانندگی این روزها با دغدغه جدی کم بودن حقوق و دستمزد مواجه هستند و براساس آنچه توسط مربیان این شغل بیان شده است، مربیان آموزش رانندگی با وجود اینکه حقوق خود را از آموزشگاه دریافت می کنند و دستور ساعت کار با آموزشگاه است، اما از قانون کار و بیمه برخوردار نیستند.
به گفته این افراد اگر مربی ای فوت کند خانواده او پس از مرگش از هیچ درآمدی برخوردار نیست، یک مربی در دو ساعت آموزش ۵۵۰۰۰ تومان دستمزد می‌گیرد ولی آموزشگاه ۸۰ هزار تومان از او کمیسیون می‌گیرد و وفتی اعتراض می کنیم می‌گویند ما در اصل برای هر دو ساعت ۱۱۰ هزار تومان می‌دهیم ، ۵۵ هزار تومان آن استهلاک و سهم ماشین است.
یعنی اگر مربی کل روز حدودا ده ساعت کار کند ۲۵۰ هزارتومان نصیب اش می شود، استهلاک ماشین حدود ۲۵۰ هزار تومان و آموزشگاه هم ۴۰۰ هزار تومان کمیسیون می‌گیرد در حالی که اکثر مربیان روی ماشین آموزشگاه کار می‌کنند و درآمد روزانه ۲۵۰ هزار تومانی برای زندگی امروزه زیر خط فقر است.
حقوق مربیان آموزش رانندگی زیر خط فقر است
نرگس سرومیلی، رئیس کانون مربیان آموزش رانندگی مازندران می گوید: چند سالی است مربیانی که در بخش آموزش رانندگی فعالیت دارند،برای حل مشکل دستمزدها بارها به دستگاه‌های مربوط مراجعه کرده و خواستار بررسی وضعیت حقوقی و سروسامان دادن به این بخش شده اند، اما هر بار به جایی نرسیدند و مشکلات همچنان پابرجاست.
سرومیلی گفت: افرادی در این بخش وارد شده اند که توجهی به دستورات و نامه های ارگان بالادستی ندارند و با استفاده از روابط، اجازه فعالیت به بقیه داده نمی شود و به اسم کانون موسسین آموزشگاه ها از سال ۹۴ این اتفاق در مازندران در حال انجام است و اگر کانون موسسین بوده و فعالیت داشته باید دارای کد فعالیت از اداره کار می بود که چنین اعتبارنامه ای وجود ندارد.
رئیس کانون مربیان آموزش رانندگی مازندران افزود: اینکه می گویند نامه ای از دیوان‌گرفتند آیا واقعا شرح وظیفه دیوان است که چنین نامه و مجوزی ارائه کند؟ در حالی که این‌مجوز باید به صورت اتحادیه ای در اتاق اصناف و یا انجمن کارگری با اعتبارنامه وزارت کار باشد.
سرومیلی افزود: برخلاف قانون براساس روابط در مازندران کارها در دستور کار است و همه نامه های ارجاع شده در طول دو سال گذشته مبنی بر پیگیری ما موجود است و پیگیر این آنالیز قیمت و رفع تبعیض مربیان هستیم.
وی افزود: صنف تشکیل دادیم و انجمن کارگری در سطح کشوری و استانی تشکیل شد و در مازندران نیز کانون داریم اما کسی پاسخگو نیست و کاری انجام‌نمی شود.
سرومیلی با بیان اینکه ماشین ما عمومی است اما سوخت نداریم و مزایایی برای مربیان در این بخش قائل نیستند، یادآور شد: کاملا زیر خط فقر هستیم و از لحاظ قانونی ۸ ساعت در روز کار شاید به ۱۲ ساعت برسد اما ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان هم برای ما نمی ماند و نصف درآمد، هزینه خودرو است که روزانه ۶۰ هزارتومان بنزین‌می زنیم و سی ان‌جی که برای خودروهای عمومی انجام می شود برای ما انجام‌نمی شود.
وی گفت: صدای اعتراض مربیان به جایی نرسیده است. اگرهم اعتراض کنیم می گویند اخراجید و خودشان کلاس مربیگری برگزار می‌کنند و مربی جایگزین می‌گذارند.
سالیان سال است که فریادمان به جایی نمی رسد
ملکی یکی از مربیان آموزش رانندگی در مازندران با بیان اینکه این شغل تثبیت شده و شناخته شده نیست و امنیت شغلی برای آن وجود ندارد، به خبرنگار ایلنا گفت: رانندگی از مشاغل پرخطر است، اما مربیان آموزشگاه های رانندگی نه تنها از حقوق اداره کار بهره مند نیستند، بلکه بیمه‌ای هم برای این قشر در نظر گرفته نشده و همچنان با خطرات فراوان پیرامون خود دست و پنجه نرم می کنیم و دادمان به جایی نمی رسد.
وی افزود: در شرایط فعلی جامعه و مشکلات اقتصادی، مربیان آموزش رانندگی نه بیمه ای دارند، نه سهمیه سوخت جداگانه و نه حتی سهمیه ای برای دوگانه سوز کردن خودرو وجود دارد و باید در چنین شرایطی از بنزین سهمیه ای که جواب یک تا دو روز ما را می دهد، استفاده کنیم و از بنزین آزاد استفاده کنیم.
به گفته ملکی، براساس مصوبه و اساسنامه ای که آموزشگاههای رانندگی از آن برخوردارند، خودرو حتی با داشتن معاینه فنی نمی تواند بیشتر از ۱۰ سال به عنوان خودروی آموزش رانندگی مورد استفاده قرار گیرد و ناگزیر به تعویض خودرو در شرایط سخت اقتصادی بدون لحاظ تسهیلات و کمک هزینه هستیم.
این‌مربی آموزش رانندگی افزود: متاسفانه هیچ حق و حقوقی برای رانندگان قائل نیستند و نه قرارداد کاری برای مربیان آموزش رانندگی قائل اند و نه از بیمه، عیدی، سنوات و.. برخورداریم و با توجه به اینکه بارها در مورد مشکلات و دغدغه‌های خود به اداره صمت، کار، صنف و استانداری مراجعه کرده ایم همواره قول مساعد داده شد اما در عمل دست مافیا بلندتر از قانون بود و کار به جایی نرسید و قدرت در اختیار تعدادی از مافیای مازندران است.
عدالت برای مربیان آموزش رانندگی فراهم شود
صفری یکی از مربیان آموزش رانندگی که از سال ۸۲ در این بخش فعال است، معتقد است که اگر عدالت در این بخش انجام شود بسیاری از مشکلات برطرف می شود و خواهان ایجاد عدالت برای مربیان آموزشگاههای رانندگی هستیم.
وی در گفت وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: از سال ۸۲ تا سال ۸۷ حقوق و دستمزد در بخش مربیان آموزش رانندگی بسیار خوب و عالی بود اما بعد از آن به نوعی با افزایش هزینه ها، دخل و خرج مان جور در نیامد و همچنان هم با روزانه ۱۰ تا ۱۲ ساعت کار در آموزشگاه ها، با مشکلات عدیده مواجهیم.
دوگانگی حرف و عمل مسئولان
یکی از رانندگان که نخواست نامش برده شود، به خبرنگار ایلنا گفت: متاسفانه در مازندران عده ای مافیا در بخش آموزشگاه های رانندگی ورود پیدا کرده و گرداننده هستند و مسئولان عملا حرفی در برابر این افراد ندارند و حتی نامه هایی که توسط وزارتخانه و تهران برای افزایش حقوق ارائه شد را قبول ندارند و حرف حرف خودشان است و قوانین را زیر سئوال می برند و تنها منافع خودشان‌مهم است.
وی افزود: دوگانگی حرف و عمل مسئولان، افزایش بی اعتمادی ها را در پی داشته و متاسفانه با وجود اینکه همه مسئولان صمت، استانداری، کار و ... در این بخش قول مساعد دادند، اما با ترک‌جلسه انگار مصوبات هم برباد می رود و حرف مان به جایی نمی رسد و این در حالی است که با متوسط ۶ تا ۱۰ میلیون تومان حقوق در شرایط فعلی نمی توان زندگی کرد و هزینه های خودرو هم وجود دارد و انتظار داریم مسئولان به دادمان برسند.
این مربی گفت: قانون نو بودن ماشین‌های آموزشی از دیگر مشکلاتی است که وجود دارد و موسسان آموزشگاهها بر این باورند که ماشین مربیان باید نو باشد و حداکثر ۱۰ سال تعویض شود که این امکان برای همگان وجود ندارد و بسیاری از مربیان قدیمی برای تعویض خودروهایشان با قیمت بالای خودرو به مشکل برخورده اند و مجبور به ترک این شغل شده اند .
به گزارش خبرنگار ایلنا، همه این‌مشکلات در کنار هزینه های لوازم یدکی خودرو، بنزین، نبود بیمه و نبود امنیت شغلی باعث شده که کسی رغبتی برای ماندن در این شغل نداشته و با این شغل خداحافظی کند؛ از طرف دیگر بسیاری از صاحبان این شغل معتقدند اگر تغییری در دستمزدها ایجاد نشود در آینده ای نزدیک با مشکل کمبود مربی مواجه خواهیم بود .
