تولید فولاد سبز، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای حفظ محیط زیست
درویش گفت: سازمان محیط زیست باید قبل از سال ۲۰۳۰ و اجرایی شدن توافقنامه پاریس، به عنوان مجری فرآیند “فولاد سبز” عمل کند.
محمد درویش، فعال محیط زیست در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به وضعیت شرکت‌های فولادی و آسیب‌های زیست‌محیطی آن‌ها اظهار کرد: انرژی، مسئله‌ای جهانی است و مقررات سختگیرانه‌ای برای تولید فولاد در دنیا اعمال می‌شود، بویژه پس از توافقنامه پاریس. دنیا به مفهومی به نام “فولاد سبز” رسیده است و پس از سال ۲۰۳۰، صادرات فولادی که استانداردهای مربوط به فولاد سبز را رعایت نکند، مجاز نخواهد بود.
وی ادامه داد: در فرآیند تولید فولاد سبز، نه‌تنها مصرف آب باید بهینه شود و به حداقل برسد، بلکه میزان آلایندگی‌ها نیز باید کاهش یابد و خسارت‌های زیست‌محیطی فرآیند تولید فولاد به کمترین حد خود برسد.
صنعت فولاد؛ آلاینده‌ای پرمصرف با بحران ناترازی انرژی
درویش افزود: متاسفانه بسیاری از این استانداردها در ایران رعایت نمی‌شوند و فولاد از معدود محصولاتی است که بیش از نیاز داخلی تولید و صادر می‌شود که دلیل این امر نیز عدم اعمال وزن مقررات مالیاتی خردمندانه و شکل نادرست تولید فولاد است.
وی ادامه داد: ما هزینه‌های مربوط به آلودگی هوا و آب و خاک را در فرآیند تولید سیمان و فولاد محاسبه نمی‌کنیم و به نظر می‌رسد که سرمایه‌گذاری و تولید در این دو حوزه سود اقتصادی دارد، اما اکنون که کشور با بحران ناترازی انرژی روبرو شده است، بخشی از این چالش‌ها آشکار شده‌اند.
فعال محیط زیست تصریح کرد: صنایع فولادی به شدت مصرف‌کننده انرژی و گاز هستند و به برق زیادی نیاز دارد، در نتیجه در شرایط خاموشی‌های اخیر صنعت فولاد یکی از آسیب‌پذیرترین صنایع هستند.
درویش یادآور شد: برای تولید هر کیلووات برق، ۶۵ لیتر آب در نیروگاه‌های حرارتی مصرف می‌شود و تمام صنایع فولادی به همین نیروگاه‌ها وابسته‌اند. تلاش‌های کوچکی برای استفاده از انرژی خورشیدی برای تأمین بخشی از منابع انرژی انجام شده است، اما تا رسیدن به این هدف سال‌ها فاصله داریم.
وی تصریح کرد: تولید فولاد در حدی که نیازهای داخلی کشور تأمین شود، اجتناب‌ناپذیر است. اما صادرات فولاد به قیمت نابودی منابع آب، خاک و هوا و افزایش ناترازی انرژی، کاملاً نابخردانه است و در این حوزه ضرر خواهیم کرد.
ضرورت حرکت به سمت “فولاد سبز” برای تداوم صادرات فولاد
درویش با اشاره به دو راهکار برای بهبود این صنعت گفت: اول اینکه، سازمان محیط زیست باید به سمت اجرایی کردن ماده ۵۴ قانون حفاظت از محیط زیست و ارزش‌گذاری اقتصادی منابع طبیعی، حرکت کند و ارزش‌گذاری اقتصادی به درستی انجام شود تا ارزش واقعی هوا، آب و خاک مشخص شود و بسیاری از صنایع پرمصرف انرژی و آب، از جمله صنعت فولاد، ناگزیر خواهند بود که به اصلاح فرآیندهای تولید خود بپردازند.
این فعال محیط زیست افزود: بعدی اینکه سازمان محیط زیست باید قبل از سال ۲۰۳۰ و اجرایی شدن توافقنامه پاریس، به عنوان مجری فرآیند “فولاد سبز” عمل کند و سازمان محیط زیست باید قبل از سال ۲۰۳۰ و اجرایی شدن توافقنامه پاریس، به عنوان مجری فرآیند “فولاد سبز” وارد میدان شود.
