از پرداخت‌های زیرمیزی تا جولان دلالان؛
نقل و انتقالات ساماندهی می‌شود؟! / لزوم پایان ریخت‌وپاش‌های حرفه‌ای در ویترین آماتوری
تفاوت عمده فصل نقل و انتقالات امسال با سال‌های گذشته وعده کنترل و نظارت شدید وزارت ورزش و سازمان لیگ بر میزان و نحوه قراردادهاست که گفته شده دیگر خبری از ریخت و پاش‌های گذشته نخواهد بود.
فصل نقل و انتقالات لیگ برتر فوتبال از اول خرداد آغاز می‌شود و ۱۶ تیم لیگ برتری رقابت خود را در این میدان پرحاشیه و پرهیاهو آغاز می‌کنند، رقابتی که کم هیجان‌تر از رقابت روی چمن نیست. به خصوص که آمار جا به جایی بازیکن و مربی در لیگ ایران چندین برابر بیشتر از سایر کشورها است و این حجم بالای رفت و آمدها رونق زیادی به بازار نقل و انتقالات می‌بخشد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، اغلب تیم‌های لیگ برتری در فاصله ۲ فصل آن قدر بازیکن عوض می‌کنند که تا هفته‌ها بعد از آغاز لیگ جدید حتی هواداران هم چهره تیم‌شان را نمی‌شناسند. تفاوت عمده فصل نقل و انتقالات امسال با سال‌های گذشته وعده کنترل و نظارت شدید وزارت ورزش و سازمان لیگ بر میزان و نحوه قراردادهاست که گفته شده دیگر خبری از ریخت و پاش‌های گذشته نخواهد بود و قرار است همه چیز روشن و شفاف در معرض افکار عمومی قرار بگیرد.
با وجود اینکه حافظه تاریخی فوتبال ایران تجربه موفقی از ایجاد برخی فیلترها برای جلوگیری از پرداخت‌های میلیاردی به بازیکنان لیگ ندارد و این‌گونه محدودیت‌ها معمولا زمینه‌ای برای رواج پول‌های زیر میزی و ناروا شده، اما گویا امسال سخت‌گیری‌ها در این زمینه شدت گرفته و با توجه به برانگیخته شدن حساسیت جامعه انتظار عمومی هم همین است که از پرداخت‌های غیرمعمول در فوتبال جلوگیری شود.
دو فصل قبل تعیین سقف قرارداد از سوی سازمان لیگ در نهایت با تمام جدیتی که وجود داشت در عمل نافرجام ماند و هیچ تیمی آن را رعایت نکرد. امسال سقف هزینه باشگاه برای پرداخت دستمزد بازیکنان تعیین شده که با توجه به مشخص نبودن میزان بودجه و درآمد باشگاه‌ها به نظر نمی‌رسد این شیوه هم راهکار مناسبی برای کنترل پرداخت‌های بی‌رویه باشد.
از سوی دیگر فصل نقل و انتقالات فرصتی برای تکاپوی دلالان و واسطه‌هاست تا از این جابجایی‌ها سهمی ببرند و نفعی به جیب بزنند؛ واسطه‌هایی که سازمان لیگ هنوز نتوانسته راهکاری برای محدود کردن فعالیت آنها پیدا کند.
با توجه به در پیش بودن جام جهانی به نظر می‌رسد امسال رقابت برای صید ستاره‌های فوتبال ایران جذاب‌تر از سال‌های گذشته باشد و در بحبوحه جام جهانی باید منتظر اخبار جالبی از پیوستن چهره‌های سرشناس به تیم‌های لیگ برتری باشیم.
البته لیگ ایران معمولا رویه‌ای مشابه لیگ‌های معتبر دنیا ندارد. در لیگ‌های معتبر دنیا معمولا باشگاه‌ها سعی می‌کنند فصل نقل و انتقالات را با حداقل تغییر در لیست نفرات‌شان سپری کنند و صرفا به ترمیم نقاط ضعف خود با چند خرید مهم و ضروری بپردازند. این تغییرات حداقلی، از یک طرف مانع به هم ریختن اسکلت و شاکله اصلی تیم در ابتدای فصل می‌شود و از طرف دیگر به مرور زمان باعثشکل گرفتن یک گروه هماهنگ و صاحب هویت برای هواداران می‌شود، اما در ایران باشگاه‌ها تعریف متفاوتی از موفقیت در بازار نقل و انتقالات دارند.
از دیدگاه بسیاری از مدیران باشگاهی در ایران، انگار هر تیمی که در فاصله دو فصل خریدهای بیشتر و گران‌قیمت‌تری انجام بدهد، موفق‌تر است! با این روند اغلب تیم‌های ایرانی با خرید و فروش‌های پرتعدادشان در پایان هر فصل کاملا چهره عوض می‌کنند و زمان زیادی از فصل جدید را برای خو گرفتن با این چهره جدید هدر می‌دهند. در ایران حتی قوانین نقل و انتقالات هم به شکلی تنظیم شده که فرصت شلوغ بازی و بازارگرمی در فاصله دو فصل را در اختیار باشگاه‌ها قرار می‌دهد.
حرص و ولع باشگاه‌های ایرانی برای خرید و فروش بازیکن، به کیفیت لیگ شدیدا لطمه می‌زند اما در مقابل سود زیادی را به جیب بازیکنان و مدیر برنامه‌ها می‌ریزد. تعداد زیاد جابجایی‌ها در هر فصل و میزان غیراستاندارد تقاضا باعثشده رشد قیمت فوتبالیست‌های ایرانی سرعتی فراتر از رشد کیفی آنها داشته باشد.
اغلب بازیکنان ایرانی راه‌های سودجویی را خیلی بهتر و دقیق‌تر از تکنیک‌های فوتبالی یاد گرفته‌اند. آنها هرگز با باشگاه‌شان قرارداد بلند مدت نمی‌بندند و با عقد قراردادهای یک‌ساله کاری می‌کنند که هر سال در ویترین بازار حضور داشته باشند و ترجیحا با یک انتقال چرب و نرم باشگاه‌شان را عوض می‌کنند.
معضل قراردادهای یک‌ساله، عدم پایبندی طولانی مدت بازیکنان به یک باشگاه، بی‌توجهی باشگاه‌ها به بازیکن‌سازی و تمرکز بر خرید ستاره‌ها، رشد بی رویه قیمت‌ها و… مسائل بسیار مهمی هستند که با داغ شدن فصل نقل و انتقالات طی هفته‌های آینده دوباره سر باز می‌کنند.
شاید سختگیری‌های سازمان لیگ و اداره مالیات به خصوص برای قراردادهای سنگین‌تر، بتواند در اینجا هم مثل اروپا بازیکنان را از صرافت قراردادهای میلیاردی بازدارد. یا شاید بازنگری در قوانین لیگ برتر و کاهش سهمیه‌های مختلف برای خرید بازیکن، ضروری‌تر از همیشه باشد.
تا زمانی که باشگاه‌ها دست‌شان در جیب دولت است و از بودجه‌های عمومی استفاده می‌کنند و اجازه دارند در فاصله دو فصل کل ترکیب ۱۱ نفره‌شان را تبدیل به احسن کنند اوضاع نابسامان و بازار مکاره نقل و انتقالات فوتبال یک امر اجتناب ناپذیر است… بازیکنانی که پول حرفه‌ای می‌گیرند اما آماتور بازی می‌کنند!
