پاسخ شجریان به فرصت‌طلبان سیاسی: بارها جلوی کسانی که می‌خواستند از موقعیت هنری من سوءاستفاده کنند، ایستادم
شجریان پلی میان مردم با نخبگان بود. او عرصه هنر را به ساحتی برای زیست جمعیِ علاقمندان به موسیقی و هنر ایرانی بدل کرد تا مشتاقان به ادبیات و موسیقی ایرانی در آن امکان گفتگو و لذت جمعی را همزمان به دست آورند.
«من بارها جلوی کسانی که فعال سیاسی بودند و یا احزاب سیاسی که می‌خواستند از موقعیت هنری من سوءاستفاده کنند، ایستادم. من گفتم این سالن، سالن کنسرت است و مردم آمده‌اند صدای ساز و صدای من را بشنوند و خواستم آنها از سالن بیرون بروند. به آنها گفتم شما حق ندارید در این سالن اعلامیه پخش کنید یا شعار بدهید؛ چراکه این کار سوءاستفاده از یک موقعیت است.
یک بار حزب توده این کار را کرد، یک بار مجاهدین (منافقین) این کار را کردند. هر بار یکی از اینها سراغ ما می‌آمدند و تقاضاهایی داشتند و من مجبور شدم کنسرت را تعطیل کنم و اعلامیه دادم به دلیل اخلال در کنسرت، این کنسرت تعطیل است. برای اینکه ما برای این حرف‌ها اینجا نیامده‌ایم. آن‌هایی که اهداف سیاسی دارند، دنبال یک جمعیت مفت و مجانی می‌گردند که آنجا اعمال سلیقه کنند. من گفتم حق این کار را ندارید، چون مردم به خاطر من و گروهم آمده بودند که موسیقی گوش کنند. آنها نیامده‌اند که شعار سیاسی گوش کنند. چندین سال پیش از این نیز کنسرتی در شهر استکهلم با گروه عارف به سرپرستی زنده‌یاد پرویز مشکاتیان داشتیم. به محض حضور ما روی صحنه، گروهی شروع کردند به شعار دادن. تا نشستیم دیدم از این‌طرف و آن‌طرف شعار مرگ بر جمهوری اسلامی سر دادند. بچه‌های گروه همه ناراحت شدند. بعد از اندکی متوجه شدم عده‌ای خاص، با برنامه‌ریزی‌ای که از قبل تدارک دیده شده بود، رفته‌اند بلیت‌ها را خریده‌اند و اکثریت جمعیت سالن را آنها تشکیل داده‌اند.»
محمدرضا شجریان در خرداد ماه سال ۱۳۹۵ در گفتگو با رورزنامه ایران به برخی حواشی پیرامون خود پاسخ گفت ازجمله شائبه‌هایی که به همکاری‌های فرضی میان او و گروه‌های ضدانقلاب و خارج از کشور دست به دست می‌شد. شجریان در این گفتگو صراحتا هرگونه همکاری و تمایل فکری و عقیدتی به این گروه‌های سیاسی را تکذیب کرد اما حال که چند روزی بیش از مرگ او نمی‌گذرد، عده‌ای فرصت را غنیمت شمرده و قصد دارند او و هنرش را به مقابله با کشور و ملت ایران بکشانند و از او به عنوان رهبر مخالفان نظام جمهوری اسلامی ایران یاد کنند. گاه پرچم شیر و خورشید بر جنازه‌ی او می‌افکنند و گاه از علایق و تمایلات او به احزاب نخ‌نما شده‌ای ماننده حزب توده و منافقان پرده برمی‌دارند غافل از آنکه شجریان آن زمان که بود آگاهانه و هوشمندانه از افتادن در دام فضاسازی‌های سیاسی پرهیز می‌کرد و اینک نیز کافی‌ست به فیلم‌ها و گفتگوهای او به عنوان مستندترین مدارک موجود، مراجعه کنیم تا دریابیم که شجریان همواره سعی داشت از ورود به موضوعات سیاسی خودداری کند و اگر در برخی مواقع اظهاراتی نیز داشته است، تلاش داشته خود را از پرتگاه سوءاستفاده‌کنندگان از شهرتش و دشمنان دوست‌نما دور نگاه دارد. و درست به همین دلیل است که برای یک ملت مهم می‌شود. شجریان پلی میان مردم با نخبگان بود. او عرصه هنر را به ساحتی برای زیست جمعیِ علاقمندان به موسیقی و هنر ایرانی بدل کرد تا مشتاقان به ادبیات و موسیقی ایرانی در آن امکان گفتگو و لذت جمعی را همزمان به دست آورند. پس اقدام دون‌مایه‌ای چون ارتباط دادن چنین هنرمندی به شعارهای سیاسیِ پناهندگان به بلوک‌های فروریخته‌ی بازندگان سیاست که مهمترین آنها امروز در خارج از کشور از احزابی چون توده، منافقان یا سلطنت‌طلبان سردرآورده‌اند، در ترویج جدایی میان شجریان، مردم و کشورش هرگز به توفیقی دست نخواهند یافت.
در لینک زیر متن کامل گفتگوی محمدرضا شجریان را با روزنامه ایران می‌توانید بخوانید.
