احتمال کشف اسکلت‌های بیشتر در تخت جمشید

به گزارش ایلنا، علی اسدی (سرپرست گروه کاوش آبراهه‌های تخت جمشید و عضو هیئت علمی بخش باستان‌شناسی دانشگاه هنر شیراز) گفت: کاوش فصل چهارم با هدف ادامه فعالیت در آبراه خاوری دروازه ناتمام در حال انجام است.

او با بیان اینکه بخشی از این آبراه در فصل سوم کاوش، همزمان با مشاهده تجمعی از اسکلت‌های انسانی در محل مذکور شناسایی شده بود، تصریح کرد: ادامه کاوش آبراهه خاوری دروازه ناتمام شرایط جدیدی از اسکلت‌های انسانی را آشکار ساخته و احتمال می‌رود تا پایان فصل کاوش با نمونه‌های بیشتری نیز برخورد شود.

این باستان‌شناس گفت: ویژگی معماری آبراه دروازه خاوری نیز در شناخت بیشتر ساخت و سازهای تختگاه تخت جمشید دارای اهمیت فراوانی است. به نظر می‌رسد این آبراه زمانی ساخته شده که بناهای محدوده شمال خاوری تختگاه تخت جمشید ساخته شده یا در حال ساخت بوده‌اند زیرا مسیر آبراه مذکور به گونه‌ای معنادار از فضای بین ساختمان‌ها عبور کرده است.

اسدی، ویژگی دیگر این آبراه را عدم تعبیه دریچه‌های ورودی آب به آن دانست و خاطرنشان ساخت: به عبارتی دیگر این آبراه، برای جذب آب‌های سطحی تختگاه ساخته شده و مشخص نیست که انتهای شمالی این آبراه به کجا ختم شود.

سرپرست هیئت باستان‌شناسی افزود: تاکنون کاوش از سمت شمال به محدوده‌ای که انواع باروی تخت جمشید از آن یافت شده، نزدیک شده با این حال مشخص نیست که امتداد شمالی آبراه به کجا ختم خواهد شد.

به گفته اسدی، این احتمال وجود دارد که با انتقال آن به دیواره شمالی تختگاه، کاربری یک آبراه ورودی از محدود شمالی تختگاه تخت جمشید را داشته باشد.

وی با بیان اینکه به طور کلی نتایج کاوش چند فصل اخیر در آبراهه‌ها، سه مرحله ساخت را برای آنها پیش روی ما قرار می‌دهد، گفت: مرحله نخست،  ساخت و سازهای زمان داریوش بزرگ که آبراهه‌های محدوده کاخ آپادانا، تچر، خزانه و شبکه خروجی آبراهه‌ها را شامل می‌شود و مرحله دوم، آبراهه‌های دوره خشایارشا که محدوده کاخ صد ستون و دروازه ملل را دربرمی‌گیرد.

او افزود: مرحله سوم که آبراه در حال کاوش بخش خاوری دروازه ناتمام را شامل می‌شود احتمالاً مربوط به اواخر دوره هخامنشی است.

سرپرست هیئت باستان‌شناسی در پایان با بیان اینکه فصل چهارم کاوش آبراهه‌های تخت جمشید  با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به شماره 9910950 صورت می‌گیرد، تصریح کرد: انجام فصل‌های آتی کاوش و همچنین آنالیز داده‌های استخوانی و دیگر یافته‌ها، شناخت ما را از معماری شبکه آبراهه‌ها و تغییر و تحولات آنها در دوره‌های پس از هخامنشی افزایش خواهد داد.