بیانیه محمد بلوری روزنامه نگار پیشکسوت/ از خبرنگاران بیکارشده حمایت کنیم/ دستمزد خبرنگاران به اندازه کارگران ساختمانیِ حداقل بگیر است!

به گزارش خبرنگار ایلنا، محمدبلوری (روزنامه نگار پیشکسوت) در بیانیه‌ای، نسبت به تعدیل خبرنگاران و همچنین دستمزد پایین آنها انتقاد کرده است.

در این بیانیه می‌خوانیم: جمعی از خبرنگاران مطبوعات پس از سال‌ها قلم زدن بدون گرایش‌های سیاسی و جناحی و تحمل مشکلات اقتصادی ناشی از حقوق اندک به‌خاطر عشق و علاقه به کار، در آستانه سال نو با تصمیم مدیران چند روزنامه،از کار برکنار شدند و با دست خالی به خانه‌نشینی روی آوردند تا روزهای سخت ناشی از بیکاری را بگذرانند. در این تصمیم ناعادلانه، مدیران روزنامه‌ها، کاهش شدید تیراژ مطبوعات، عدم رغبت تولیدکنندگان کالا و خدمات به چاپ آگهی و گرانی ملزومات چاپ ازجمله کاغذ را دلیل این کار عنوان می‌کنند، بی‌آنکه خبرنگاران و نویسندگان نقشی در این مشکلات داشته باشند.  امروزه بخشی از مشکلاتی که گریبانگیر مطبوعات شده و بیش از همه از نظر اقتصادی خانواده‌های خبرنگاران را گرفتار کرده، ناشی از اهدافی غیر از اصول روزنامه‌نگاری خود همین مدیران بوده‌ است که برای رسیدن به اهداف سیاسی و اجتماعی یا حفظ مقام و موقعیت‌های به دست آمده، بدون داشتن تجاربی در روزنامه‌نگاری روی به این حرفه آورده‌اند و جوانان خبرنگار را با حداقل حقوق ماهانه که اغلب هم‌پا با دستمزد کارگران ساده ساختمانی است، به‌کار گرفته‌اند و شیوه سوداگرانه اهداف سیاسی و جناحی در امر روزنامه‌نگاری با دیگر غفلت‌ها در اصول روزنامه‌نگاری سبب شده با کاهش شدید و رغبت عمومی نسبت به مطبوعات روبه‌رو شویم. هر چند بسیاری بر این باور هستند که با ورود شبکه‌های تصویری و شنیداری ضربه‌ای تاثیرگذار به مطبوعات وارد شده است در حالی‌که این شبکه‌ها نمی‌توانند جایگزین مطبوعات با ویژگی‌های خاص شوند.»

در ادامه این بیانیه، محمد بلوری به گذشته ها نقب زده است؛ گذشته هایی که روزنامه ها طرفدار داشتند و روزنامه‌نگاران اعتبار: «افکار عمومی به‌خاطر دارد در سال‌های دور پس از انتشار روزنامه‌ها، هر روز شاهد بودیم که خوانندگان با چه اشتیاقی در ادارات، روی نیمکت پارک‌ها و حتی اتوبوس‌های شهری سر روی صفحات مختلف روزنامه‌ها خم می‌کردند و سرگرم مطالعه گزارش‌ها و خبرهای روز می‌شدند، اما امروزه می‌بینیم که در سراسر واگن‌های مترو و... مردم سر روی صفحات روشن موبایل خم کرده‌اند، اما عجیب این‌که هیچ‌کدام به مطالعه اخبار و گزارش‌های خبری سایت‌ها سرگرم نیستند، بلکه همگی به حل جدول‌ها و معماهای مختلف مشغول هستند.  با ایجاد تحول کیفی در مطبوعات می‌توان اشتیاق عمومی به مطالعه روزنامه‌ها را برانگیخت. همان‌گونه که در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شاهد بودیم تیراژ روزنامه‌های کیهان و اطلاعات با حضور خبرنگاران باتجربه و روی اصل رقابت بین خبرنگاران دو روزنامه و تامین شغلی و بهره‌مندی‌شان از دستمزد تیراژ روزنامه‌ها هر یک با ۲۰۰هزار نسخه در روز منتشر می‌شدند که در اواخر دهه ۵۰ با سرعت قابل‌توجهی تیراژ هر یک از این روزنامه‌ها افزایش یافت و در اواخر سال ۵۷ با وجود حدود ۳۰میلیون نفر جمعیت هر یک از این دو روزنامه روزانه با یک میلیون نسخه منتشر می‌شدند، در حالی‌که امروزه با وجود جمعیتی افزون بر ۸۰ میلیون نفر جز روزنامه‌های همشهری و ایران بقیه روزنامه‌ها تیراژی حتی کمتر از ۱۰ یا حتی ۵هزار نسخه دارند که نیمی از این تیراژ هم به فروش نمی‌رسد. در آن زمان مدیران روزنامه‌ها بر این واقعیت اشاره داشتند که تجربه کاری روزنامه‌نگاران یکی از عوامل اصلی رونق‌ها بوده است و همان‌گونه که یکی از این مدیران در تایید بر تجربه خبرنگاران می‌گفت: می‌توان مدرن‌ترین ماشین چاپ را از آلمان خریداری کرد و طی مدت دو یا سه ماه هم‌زمان با تدارک ابزار مورد نیاز روزنامه‌ای را منتشر کرد اما برای کسب تجربه یک خبرنگار باید حداقل ۵سال سرمایه‌گذاری کرد. اما امروز شاهد هستیم خبرنگارانی در روزنامه‌ها با حداقل دستمزد و تحمل تنگناهای اقتصادی بر خانواده‌ها، صبورانه به کار ادامه می‌دهند و کسب تجارب ارزنده می‌کنند، اما برخی از مدیران مطبوعات به خاطر بالا رفتن هزینه‌های چاپ و انتشار جمعی از آنان را اخراج می‌کنند. در حالی‌که مدیران کارآزموده سابق حتی با فرارسیدن دوره بازنشستگی خبرنگاران، آن‌ها را دعوت به فعالیت دوباره در روزنامه‌ها می‌کردند تا از تجربه‌های آموزنده‌ای که کسب کرده‌اند، استفاده کنند.»

او در ادامه پیشنهادی مطرح می‌کند: به‌عنوان یکی از اعضای هیات مدیره انجمن پیشکسوتان مطبوعات، پیشنهادم به هیات مدیره این است با ایجاد یک صندوق یاری‌رسانی اینترنتی برای کمک به همکاران بیکار شده، دست نیاز به طرف همه قلم‌به‌دستان مطبوعات و دیگر هموطنان خیرخواه و باعاطفه دراز کنیم تا به یاری عزیزان بیکار شده‌ای بشتابند که در چهاردیواری ناگزیر خانواده، بیکار و بدون اندوخته‌ای تنها مانده‌اند. در صورت قبول این پیشنهاد، شرایط ایجاد صندوق بیکاری و نحوه دریافت کمک‌ها را انجمن پیشکسوتان مطبوعات تعیین خواهد کرد.