در کارگاه ژان کلود کریر مطرح شد؛
در چین سینما می‌سازند و در ایتالیا تخریب می‌کنند/ مهم ساخت فیلم خوب است نه جلب نظر جشنواره‌ها
ژان کلود کریر می‌گوید: فعالیت سینماهای ایران، فرانسه و آمریکا در زمانه‌ای که آینده سینما مشخص نیست، بسیار امیدوارکننده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، کارگاه آموزشی بیان و زبان در سینما با حضور «ژان کلود کریر» فیلمنامه‌نویس و کارگردان سینما و تئاتر شب گذشته (شنبه 18 آبان) در موزه سینما برگزار شد.
ژان کلود کریر با اشاره به وضعیت امروز سینما در جهان گفت: امروز همه از گسترش سریال‌سازی صحبت می کنند و می‌گویند آیا قرار است سریال جای سینما را بگیرد یا خیر؟ اما نباید فراموش کنیم که سینما ابتدا با سریال آغاز شده است و اولین آثاری که در سالن های سینما به نمایش درآمدند، فیلم‌های قسمتی و دنباله‌دار بودند.
وی با اشاره به اینکه تاریخ سینما و تصویرسازی حتی به ماقبل تاریخ برمی‌گردد، ادامه داد: آنچه باعث شد تا سینما بوجود آید جستجو و پیگیری تصاویر و ایجاد حس حرکت بود. از غارهای ماقبل تاریخ نقاشی و تصویرگری وجود داشت اما در قرن 18 نقاشان به این فکر افتادند که با پشت هم قرار دادن تصاویر و تقطیع آنها حس حرکت را ایجاد کنند و در قرن 19 این مساله به عنوان هنر شناخته شد و این اتفاق خواستگاه و منشا سینما شد.
نویسنده فیلمنامه جذابیت پنهان بورژوازی همچنین گفت: در اوایل دهه 20 این مساله مطرح شد که سینما باید از لحاظ حرکتی و تکنیک وجهه هنری هم داشته باشد. در این زمان دیگر کاملا ثابت شده بود که میزان حرکت تصویر درست در سینما 24 فریم در ثانیه است و 24 تصویر در ثانیه سرعت مقرر برای حرکت سینما شد و بعدها سینماگران با کم و زیاد کردن این تعداد فریم به حرکت تصویر شتاب دادند یا آن را کند کردند.
کریر با اشاره به اینکه اغلب تماشاگران نمی‌دانند که کاهش یا افزایش تصویر در ثانیه یک‌جور تقلب است، گفت: اگر فیلمسازی بخواهد مثلا در یک صحنه مشت‌زنی تصویر را کاهش یا افزایش بدهد یعنی تند و کند، یک فریم را کم می‌کند یا زیاد می‌کند اما تماشاگر آن را متوجه نمی‌شود و از زمانی که شیوه‌های دیجیتال اختراع شد این مساله رایج‌تر شده است.
وی درباره آینده سینما نیز گفت: آینده سینما واقعیتی است که از آن اطلاعی نداریم. امروز شبکه‌های توزیع جدیدی بوجود آمده است که شما می‌توانید آخرین فیلم‌های روز را بر روی تلویزیون‌های بزرگ خود در منزل تماشا کنید مانند کاری که نتفلیکس می‌کند. پس این سوال پیش می‌آید که چرا وقتی من هر شب می‌توانم فیلم‌های روز دنیا را در تلویزیون ببینم باید به سینما بروم.
این فیلمساز فرانسوی بیان داشت: امروز در جهان شاهدیم که در 5 سال گذشته 5 هزار سالن سینما در چین ایجاد شده است اما از آن طرف در ایتالیا هر سال تعدادی از سالن‌های سینما تخریب یا فروخته می‌شوند از همین رو بسیار خوشحال‌کننده است که کشورهایی همچون ایران، فرانسه و آمریکا سالن‌های سینمایی خوبی دارند که همچنان فعال هستند.
وی با تاکید بر اینکه تاکنون بیش از 100 کارگاه فیلمسازی در جهان و ایران برگزار کرده است، گفت: برای من در کارگاه‌ها این مهم است که شرکت‌کنندگان از یک نقطه شروع جذابیت دراماتیک را آغاز کنند و این جذابیت باید همراه با یک مانع باشد هرچقدر این میل قوی باشد و مانع ما بزرگتر؛ قطعا جنبه دراماتیک قوی‌تر است.
کریر واقعیت را بر تخیل ارجح دانست و افزود: باید به واقعیت پیرامون خود توجه کنیم زیرا اگر فقط به سمت تخیل برویم، گمراه می‌شویم اما تخیل یک عضله مهم در مغز است و ما باید دائم آن را پرورش دهیم و وظیفه ماست که آن را رها نکنیم.
وی در پاسخ به سوالی پیرامون رابطه دیالوگ و تصویر گفت: هیچ قانونی وجود ندارد که یک فیلم باید کم یا پردیالوگ باشد بلکه ارتباط مستقیمی با داستان و شخصیت‌های فیلم دارد و دیالوگ باید همیشه در خدمت فیلم باشد نه اینکه فیلم اسیر دیالوگ شده باشد.
کریر با اشاره به دوستی خود با لوئیس بونوئل و بازگویی خاطراتی از همکاری‌اش با او گفت: ما 20 سال با هم کار کردیم و بارها برای نوشتن یک فیلمنامه چند ماه خودمان را قرنطینه می‌کردیم و حق داشتیم ایده‌های همدیگر را رد کنیم. ما در زمان ایده‌پردازی و نگارش فیلمنامه به مخاطب فکر می‌کردیم و حتی در خیال خود مخاطبانی داشتیم که با آنها مشورت می‌کردیم.
وی ادامه داد: بونوئل 31 سال از من بزرگتر بود و امروز دختر من به بازماندگان و نوادگان او تدریس می‌کند. توصیه من این است که در هر حرفه‌ای با هر فیلمسازی در هر سطحی همکاری کردید در کار به هیچ عنوان تعارف نداشته باشید و کوتاه نیایید. رابطه من با او اینگونه نبود که چون او لوئیس بونوئل بود و شناخته شده، پس من باید هرچه او می‌گوید انجام دهم و تایید کنم.
کریر با یادی از عباس کیارستمی افزود: هر فیلمی از هر فیلمسازی که می‌بینیم اگر به آن فیلم توجه نکنیم آن فیلمساز شکست خورده است و هیچ تفاوتی در این امر بین فیلمسازان نیست.
وی در پاسخ به سوالی پیرامون اهمیت تدوین توضیح داد: در همه قراردادهای من همیشه این نکته وجود داشته که من باید بر سر تدوین حاضر باشم زیرا معتقدم تدوین بد می‌تواند یک فیلم را کاملا نابود کند. گاهی در هنگام تدوین دیالوگ‌ها را نیز تغییر می‌دادم.
کریر در پاسخ به این سوال که امروز جشنواره‌های مختلف فقط به فیلم‌هایی با موضوع خاص توجه دارند و آیا ما به عنوان فیلمساز باید در زمان ساخت یک فیلم این امر را مدنظر قرار دهیم یا خیر؟ گفت: وقتی ما یک فیلم می‌سازیم مهم باید این باشد که آن اثر بهترین کیفیت را داشته باشد و اصلا نباید به جشنواره‌ها فکر کنیم زیرا گاهی امروز مسائلی اصل است که شاید دو دهه بعد هیچ اهمیتی نداشته باشد همانطور که در دهه‌های گذشته مسائل بسیاری مهم بود که شاید امروز کمتر توجه می‌شود.
وی در پایان گفت: خیلی علاقمند بودم که در این کارگاه به شیوه عملی نیز مسائلی را توضیح دهم اما به دلیل تعداد زیاد حاضران این کار عملی نیست و اگر تعداد افراد حاضر 25 نفر بود می‌توانستیم درباره سینما به صورت عملی نیز صحبت و تبادل نظر کنیم.
"نهال تجدد" همسر ژان کلود کریر نیز با تشکر از برگزارکنندگان و استقبال خوبی که از این کارگاه شد، گفت: کریر به سینما، هنر و فرهنگ ایران علاقه زیادی دارد و هر جا می‌رود خود را هنرمندی ایرانی معرفی می‌کند.
