دوسالانه ملی هنرهای تجسمی در مسیر آشنایی کودکان با هنرهای سنتی و بومی اثرگذار است/رده سنی ۱۰ تا ۱۵ سال رتبه برتر دوسالانه هنرهای تجسمی

به گزارش خبرنگار ایلنا، ﻟﯿﻼ ﮐﻔﺎﺵ ﺯﺍﺩﻩ (داور رشته هنرهای بومی و سنتی هفتمین دوسالانه ملی هنرهای تجسمی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان) درباره معیارهای داوری در این دوسالانه توضیح داد: یکی از ویژگی‌‌های مهمی که برای داوری درنظر گرفتیم این بود که اثر ارسالی حتما توسط کودک یا نوجوان خلق شده و با کمک مربی یا والدین اثر را درست نکرده باشد. همچنین استفاده از هنرهای بومی در آثار، اولویت بعدی ‌ما بود؛ برای مثال آثار سبدبافی و حصیربافی یعنی صنایع دستی که از نواحی جنوب ایران مثل سیستان و بلوچستان برای دوسالانه ارسال شده بود، کاملا مشخص بود که این هنر به صورت سینه به سینه در خانواده‌شان منتقل شده است و این موضوع برای ما خیلی ارزشمند بود.

وی با بیان اینکه برخی از استان‌‌ها از نظر صنایع و هنرهای دستی سنتی و بومی بسیار پربارتر بودند، گفت: خیلی از عروسک‌هایی که به دوسالانه ارسال شده بود را در مهرواره‌‌ای که در کردستان با عنوان "بوکه بارانه" برگزار شد، دیده بودم و این موضوع نشان‌ دهنده این است که یک رویداد فرهنگی چطور می‌‌تواند بر کودکان محیط و منطقه‌‌ای تاثیر فرهنگی بگذارد.

آشنایی با آثار بومی

ﻣﺪﯾﺮ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﻧﻮﺟﻮﺍﻥ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺎﻩ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ ﺩﺳﺘﯽ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮی تاکید کرد: از آثار برخی استان‌‌ها مشخص بود که کودکان و نوجوانان هنر بومی و سنتی خودشان را می‌‌شناسند، اما از آثار برخی از استان‌‌ها نیز مشخص بود کارهایی که در اینترنت می‌بینیم و ارزش هنر بومی ندارد را ارسال کرده بودند. استان‌‌هایی که با هنرهای بومی‌ آشنا بودند، آثار غنی‌‌تر و پربارتری را ارائه کرده بودند.

وی درباره کیفیت آثاری که نهم دی ‌ماه مورد داوری قرار گرفتند و مقایسه آنها با دوره قبل، گفت: اولین باری بود که در بخش هنرهای بومی و سنتی داوری می‌‌کردم، درباره آثار دوره‌‌های گذشته نمی‌‌توانم نظری دهم، اما به طور کلی به نسبت تعداد آثاری که به دوسالانه هفتم ارسال شده بود، کارهای خوب کم نبود. البته داوران دیگری که در این بخش من را همراهی می‌کردند به کیفیت خوب آثار اذعان داشتند.

کفاش ‌زاده درباره اینکه کدام رده سنی بهترین آثار را در این دوره دوسالانه ارائه کرده بودند، بیان کرد: رده سنی ۱۰ تا ۱۵ سال کارهای بهتری نسبت به دیگر رده‌‌های سنی ارائه کرده بودند.

وی در ارزیابی هنرهای بومی و سنتی و جایگاه آن بین کودکان و نوجوانان گفت: سال‌‌هاست در میراث فرهنگی آرزویم این است که بچه‌ها هنرهای صنایع دستی که حدودا ۱۵۰ هنر را شامل می‌شود، بشناسند. این سرمایه‌‌ای است که کشور ما در اختیار دارد و نباید برای آن پولی هزینه شود و می‌‌توانیم به وسیله نسل‌‌های قبل هنرهای بومی را به کودکان و نوجوانان یاد دهیم.

این عضو شورای کتاب کودک یادآور شد: بحث هنرهای بومی و سنتی در کشور چند قومیتی ایران، بحث هویت را مطرح می‌کند و هر موضوعی که قرار است به آن پرداخته شود بهتر است با آموزش به کودکان همراه باشد. متاسفانه آموزش و پرورش رسمی ما درسی به عنوان هنر سنتی و بومی ندارد و در درس‌های هنر هم به آن به صورت جدی پرداخته نشده است. بنابراین در آموزش غیررسمی کانون که کودک محور است می‌تواند مدیریت این کار را برعهده داشته باشد و چه بهتر که این نهاد شهر به شهر و روستا به روستا به آن بپردازد.

مدیر دفتر کودک پژوهشگاه میراث فرهنگی در ادامه راه‌حل آشنایی بیشتر خانواده‌ها و کودکان را آموزش مربیان کانون دانست و گفت: به این منظور امسال کارگاه‌هایی برای مربیان کانون و با همکاری سازمان میراث فرهنگی برگزار شد و پیشنهاد می‌کنم با برگزاری استانی این کارگاه‌ها مربیان بیشتری را تحت آموزش قرار دهیم.

کفاش ‌زاده تاکید کرد: دوسالانه ملی هنرهای تجسمی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در این مسیر بسیار اثرگذار خواهد بود، به ویژه اینکه بخش هنرهای سنتی و بومی فرصت خوب و مناسبی را در اختیار بچه‌‌ها و مربیان کانون قرار می‌‌دهد.

وی در پایان با تاکید بر اینکه آموزش و پرورش در ایجاد ارتباط بین کودکان و هنرهای سنتی کار اساسی انجام نداده است، گفت: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این فرصت را در اختیار نسل جدید، میراث فرهنگی و هنر و تمدن ایران قرار داده تا ارتباط بین هنرها و آداب و رسوم که آینده مملکت را شکل می‌‌دهد، برقرار شود.