نامه سرگشاده تهیه‌کننده فیلم نفس؛
سینمای ایران نمی‌خواهد کارگردانان زن را ببیند
قاسمی معتقد است؛ دیده نشدن کارگردان و فعالان زن در سینما کاملا برنامه‌ریزی شده است.
به گزارش ایلنا، به دنبال حذف شدن دو فیلم از میان نامزدهای بخش بهترین فیلم نوزدهمین جشن خانه سینما، محمدحسین قاسمی یادداشتی نوشت و نسبت به حواشی آن واکنش نشان داد که متن آن به شرح زیر است:
به نام خدا
خبر کوتاه بود:
فیلم‌های «نفس» و «برادرم خسرو» از رقابت در بخش بهترین فیلم جشن خانه سینما حذف شدند.
چرا؟ چون هیچ کدام از این دو فیلم، کاندیدای بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه نشده‌اند، و این در حالی است که به عنوان نامزد بهترین فیلم از سوی صنف محترم تهیه‌کنندگان سینما انتخاب شده‌اند.
اتفاقا این نکته‌ای بود که مدام از سوی اهالی سینما و منتقدین فهیم از من پرسیده می‌شد که فیلم «نفس» در 10 بخش این جشن کاندیدا است ولی چرا در رشته‌های کارگردانی و فیلمنامه کاندیدا نیست؟ و مگر کارگردانی همین خروجی خوب بخش‌های مختلف فیلم نیست؟...
اما گویی تعریف کارگردانی در حال دگرگون شدن است!!!
نمی‌توانم از یاد ببرم که نظیر همین ماجرا برای فیلم شیار143 هم رخ داد و...
به نظر می‌رسد این دیده نشدن اتفاقی است که برای اکثر زنان ایرانی در اغلب کسوت‌ها از سوی هم‌صنف‌هایشان رخ می‌دهد؛ آنان زنان را نمی‌بینند یا دقیقتر بگویم: نمی‌خواهند ببینند.
سینما هم گویا از این ماجرا مستثنی نیست. نرگس آبیار برای فیلم‌هایش و علی‌الخصوص فیلم سومش «نفس» از جشنواره‌های مهم بین‌المللی، جایزه کارگردانی می‌گیرد اما در کشورش برای این فیلم‌ها حتی در این رشته کاندیدا هم نمی‌شود و کارگردانی فیلم «نفس» که به زعم بسیاری از منتقدان درخشان و خلاقانه است نادیده گرفته می‌شود. بی‌توجهی به فیلم ویلایی‌ها ساخته منیر قیدی نیز مصداقی از این ماجراست. در دو سال گذشته با دو فیلمساز زن کار کرده‌ام که هر دو به عنوان خالق اثر در جشنواره‌های خارجی مورد اقبال بودند اما در جشنواره‌های داخلی خیر (نرگس آبیار و مرجان اشرفی‌زاده).
من به عنوان یک تهیه‌کننده از حذف فیلم «نفس» از بخش رقابت بهترین فیلم بی‌نهایت گله‌مندم اما پیش از آن اجازه بدهید به عنوان یک مرد و یک ایرانی و یک انسان از این اجحاف مکرر در حق زنان شکوه کنم. به زعم بنده مشکل این است.
مرا خوب می‌شناسید و می‌دانید که در مقابل موضوعاتی مشابه این، منفعل نمی‌مانم اما این‌بار، به دلیل احترام به خانه خانواده‌ام سینما و جشن آن، منتظر تدبیر مناسب دبیر آن می‌شوم.
در پایان هم متذکر می‌شوم که اولا به آیین‌نامه جشن خانه سینما احترام می‌گذارم و ثانیا همه اعضا و عوامل «نفس» عضو یک خانواده هستند و هر کدام دیده شوند فیلم نفس دیده شده است.
برای خانواده سینمای ایران بهترین‌ها را از خداوند متعال خواستارم.
