بهنام شرفی:
دشواری‌های بازی در نقش کسی که اختلال هویت جنسی دارد/از شوخی‌های دم‌دستی خبری نیست
بازیگر نمایش «پالت»، بازی در نقش شخصیتی که اختلال هویت جنسی دارد و در حقیقت نماینده قشری خاص از جامعه است که رفتارها و سبک زندگی ویژه‌ای دارند، را بسیار سخت خواند و گفت: وقتی نقش به من پیشنهاد شد در ابتدا ترسیدم که آن را بپذیرم؛ اما سعی کردم طوری با آن مواجه شوم که نقش به سمت کلیشه و طنز هجو نرود.
بهنام شرفی (بازیگر نمایش «پالت») در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره چگونگی همکاری با محمد حاتمی و بازی در این نمایش گفت: زمانی که این نمایش به من پیشنهاد شد، با توجه به شناختی که از محمد حاتمی و کارهایش داشتم به نظرم تجربه جالبی آمد. دوست داشتم در کنار کارگردانی کار کنم که خود شناخت کاملی از بازیگری دارد. این مسائل مرا به همکاری با او جذب کرد. با شروع کار فهمیدم او کارگردان قهاری است و بازی در این نمایش تجربه بسیار مهیجی خواهد بود.
شرفی به ارزیابی خود از پالت پرداخت و آن را نمایشی خواند که در یک رویا و در فضای ذهنی آدم‌های نمایش اتفاق می‌افتد و دغدغه‌های اجتماعی را مطرح می‌کند و گفت: سمت و سوی تئاتر شاید در 20 دقیقه ابتدایی تماشاچی را درگیر نکند؛ اما به مرور مخاطب کار را می‌پذیرد و نمی‌تواند جریان نمایش را رها کند.
این بازیگر تئاتر یادآور شد: اگر از زاویه‌ای متفاوت به این نمایش نگاه کنیم، پالت در واقع نوعی تئاتر درمانی است و این دغدغه‌ای است که محمد حاتمی آن را قلم زده و باعث شده شخصیت‌هایی شکل بگیرد که ملموس هستند. مثل جوان دانشجو و یا کسی که اختلال هویت جنسی دارد، من این دو نقش را ایفا می‌کنم.
شرفی، بازی در نقش شخصیتی که اختلال هویت جنسی دارد و در حقیقت نماینده قشری خاص از جامعه است که رفتارها و سبک زندگی ویژه‌ای دارند، را بسیار سخت خواند و گفت: وقتی نقش به من پیشنهاد شد در ابتدا ترسیدم که آن را بپذیرم؛ اما سعی کردم طوری با آن مواجه شوم که نقش به سمت کلیشه و طنز هجو نرود.
او خاطرنشان کرد: نمی‌خواستم با این شخصیت شوخی‌های دم دستی بشود. به همین جهت تحقیقات زیادی انجام دادم و از دوستانی که در این زمینه تحقیق و مطالعه داشتند، مشورت گرفتم تا به عمق شخصیت بروم و از تیپ به کاراکتر برسم. محمد حاتمی هم در این مسیر خیلی به من کمک کرد تا این نقش در طول نمایش گاهی مخاطب را بخنداند اما در نهایت با دیالوگ‌های جدی احساسات تماشاچی را درگیر کند. بخشی از دیالوگ‌های این شخصیت با تماشاچی است. در این بخش‌ها درگیری احساسی مخاطب با آدم‌هایی از این دست که با این نوع از مشکلات روحی و جسمی درگیر هستند را می‌بینم و مشخص است که چطور با شخصیت ارتباط برقرار کرده‌اند.
این بازیگر تئاتر که همزمان بازی در دو نمایش «پالت» و «آناکارنینا» را در دو فضای کاملا متفاوت به عهده دارد، در این باره گفت: من از بازی در تئاتر لذت می‌برم. با اینکه نمایش «آناکارنینا» که ساعت 7:30 دقیقه و قبل از «پالت» روی صحنه می‌رود، بسیار سخت و نفس‌گیر است و بازی در «پالت» هم به لحاظ فضای کار و نوع شخصیت کار سنگینی به حساب می‌آید، اگر مخاطب احساس خوبی از نمایش پیدا کرده و سالن را با رضایت ترک کند، خستگی برای من معنای خود را از دست می‌دهد.
شرفی ادامه داد: در واقع این مساله که بتوانم مخاطب را جذب کنم و تجربه یک حس جدید از دیدن نمایش در آن‌ها ایجاد شود، باعث می‌شود احساس خستگی نداشته باشم.
