مسعود تکاور:
راه موفقیت تلویزیون در سریال‌سازی، انبوه‌سازی است/ چرا صداوسیما سراغ برندهای جدید نمی‌رود؟
یک نوع عجله در اغلب سریال‌های این سال‌های تلویزیون وجود دارد که می‌توانست نباشد. مسئله‌ای که باعت موفقیت تلویزیون در سریال‌سازی می‌شود، علاوه بر چیدمان درست، تولید انبوه است. در هالیوود سالی ۳۰۰ فیلم تولید می‌شود، که شاید تنها ۱۰ مورد آن ایده‌آل باشد. درحالی‌که ما تولید انبوه نداریم و از این مساله صدمه هم دیده‌ایم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، ایده مسعود تکاور برای موفقیت تلویزیون چیدمان درست و «تولید انبوه» است؛ با تکاور که پیش از این تجربه کارگردانی سریال «رهایی» را برای صداوسیما در کارنامه خود داشته، درباره روند سریال‌سازی‌های چند سال اخیر در تلویزیون گفتگو کردیم.
تکاور با بیان اینکه «ما وارد یک رقابت مدیا در بخش ماهواره، اینترنت و تلویزیون شده‌ایم» رقابت کنونی را موقعیتی خواند که از مدت‌ها قبل پیش‌بینی شده بود و گفت: نه فقط تلویزیون کشور ما، بلکه هرجای دیگری نیازمند تلاش بیشتر برای به نتیجه رسیدن چند پروژه مطلوب است.
او ادامه داد: در یک موقعیت حساس بین تلویزیون با ماهواره و فضای مجازی با تلویزیون، عرصه برای خودنمایی تلویزیون کم شده است. سوالی که در این سال‌ها داشتم و هیچ‌وقت نتوانستم دلیلش را بفهمم این بوده که چرا مدیران تلویزیونی خیلی دیر کارگردان‌ها و فیلم‌نامه‌ها را انتخاب می‌کنند.
تکاور در پاسخ به این سوال که «انتخاب دیرهنگام افراد چه تاثیری در این سریال‌ها داشته است؟» گفت: به‌نظر من یک نوع عجله در اغلب سریال‌های این سال‌های تلویزیون وجود دارد که می‌توانست نباشد. من معتقدم مسئله‌ای که باعت موفقیت تلویزیون در سریال‌سازی می‌شود، علاوه بر چیدمان درست، تولید انبوه است. در هالیوود سالی ۳۰۰ فیلم تولید می‌شود، که شاید تنها ۱۰ مورد آن ایده‌آل باشد. درحالی‌که ما تولید انبوه نداریم و از این مساله صدمه هم دیده‌ایم.
کارگردان فیلم «پروانه‌های پشت دیوار» درباره این سوال که چرا تجربه تولید انبوه تله‌فیلم برای تلویزیون خروجی قابل قبولی نداشت؟ گفت: انتظار ما از تله‌فیلم نباید مانند انتظار از سینما باشد؛ باید انتظار یک فیلم تلویزیونی داشته باشیم. چون به هزار دلیل نمی‌توانیم از دنیای سینما، فیلمی را در تلویزیون پخش کنیم. به‌نظر من تولید انبوه می‌تواند کمک کند یکسری کارهای خوب از خیل کارهای ساخته شده انتخاب شود.
تکاور با بیان اینکه «به‌نظر می‌رسد تلویزیون عادت دارد یکسری‌ها را مانند مانند مهران مدیری، رامبد جوان، کلاه قرمزی و... برند کند» گفت: چین و چروک روی صورت این آدم‌ها را از زمانی که به تلویزیون آمده‌اند تا امروز را می‌توانیم ببینیم. چرا در سری جدید برنامه‌سازی‌ها، آدم‌های جدیدی به تلویزیون نمی‌آورند و برند کنند درحالی‌که چند سال است که مثلا از مهران مدیری و گروهش داریم پروژه‌های گوناگونی می‌بینیم. تلویزیون باید در این سال‌ها برندهای جدیدی را معرفی می‌کرد اما نمی‌دانم با روند فعلی چه هدفی را دنبال می‌کند؟
او در پاسخ به این سوال که «در همین برهه افرادی مانند سروش صحت وارد میدان شدند که سمت و سوی کارشان مخاطب امروزی و مدرن جامعه بود اما تلویزیون وقتی جواب لازم را نگرفت دوباره به سوی چهره‌هایی مانند مهران مدیری برگشت که موفق هم بود. آیا تلویزیون می‌توانست سیاست دیگری در پیش بگیرد؟» گفت: بله. سیاست این است که ما فلان هنرمند را نگه نداریم. حتی پدر و مادر هم تا ۵۰ سالگی نمی‌توانند فرزند خودشان را نگه دارند. برای همین می‌گویم تولید انبوه توسط افراد مختلف می‌تواند موجب پیشرفت تلویزیون شود.
این کارگردان سینما و تلویزیون با بیان اینکه «احساس می‌کنم با وجود ماهواره و شبکه‌های مجازی، تلویزیون تسلیم شده و میدان را خالی کرده است» گفت: متاسفانه به نظر می‌رسد ما هیچ تلاشی در این مقوله نمی‌کنیم.
تکاور در پاسخ به این سوال که «به نظر می‌رسد تلویزیون با اقداماتی نظیر بازپخش آثار قدیمی، برخی سریال‌های تولیدی و از همه مهم‌تر برنامه‌های شبکه نسیم توانسته بخشی قابل توجه از مخاطبان قدیمی خود را بازگرداند» گفت: من احساس می‌کنم تلویزیون یک بیمار قطع نخاعی در تخت خواب است که فقط نفس می‌کشد، گاهی جنب و جوشی دارد و حرف می‌زند و ما باید تیمارش کنیم. مگر تلویزیون چقدر بودجه نیاز دارد؟ چرا کارگردان‌هایی در این رسانه مشغول‌اند که اغلب کار بلد نیستند.
او با بیان اینکه در این سال‌ها سریال‌های خوبی هم ساخته شده اما به شکل‌های مختلف مورد اعتراض قرار گرفته‌اند، گفت: اگر یادتان باشد فیلمی بود که خیانت زن به شوهر و شوهر به زن را نشان می‌داد که بعد از پخش گفتند شبیه فیلم‌های ماهواره‌ای‌ست؛ به‌نظر من کاری که خوب باشد در مورد آن حرف زیاد می‌زنند. آیا آن کار غیرشرعی بود؟! قطعا نبود. و یا مثلا سریال «علی‌البدل» که کلی هزینه داشت و شورای شهر محل ساخت سریال، شکایت کردند. چرا؟ چون این کار دیده شده است. معتقدم کارهایی دیده می‌شود که زحمت برده باشد و طبیعتا بعد از دیده شدن؛ در موردش حرف زیاد است.
این کارگردان درباره راهکار خروج از این وضعیت گفت: معتقدم تلویزیون، بی‌پروا فیلم‌نامه‌هایش را انتخاب می‌کند. آیا برای انتخاب فیلم‌نامه‌ها شورایی وجود دارد؟ اگر هست چرا حساسیت قابل توجهی در این زمینه ندارند. جشنواره‌های مختلفی در زمینه فیلم و سریال وجود دارد که صداوسیما می‌تواند از آنها کمک بگیرد؛ فکر می‌کنم سازمان صداوسیما نیاز به جمعی برای اتاق فکر فیلم‌نامه دارد.
تکاور تشریح کرد: باید روی فیلم‌نامه و فیلم‌نامه‌نویس سرمایه‌گذاری شود، باید از کارگاه‌ها و دانشگاه‌ها نخبه‌یابی شود و استعداد‌ها را کشف کرده و اجازه دهند این نیروی مستعد کار انجام دهد. تلویزیون نباید تنها به اسم‌های بزرگ متوسل شود؛ البته که این آدم‌ها سرجایشان باید مورد احترام و تکریم باشند اما در کنارش باید به جوان‌ها میدان بدهیم. معتقدم تلویزیون اگر وظیفه‌ای بر دوش دارد باید در قبال آن عملکرد درست‌تری هم داشته باشد چون هرکسی باید در نهایت به مردم حساب پس بدهد.
او با بیان اینکه «تلویزیون نمی‌تواند تولید خود را قطع کند بنابراین فکر می‌کنم برای برون‌رفت از این وضعیت باید دو برنامه کوتاه‌مدت و بلندمدت داشته باشد» گفت: باید در کوتاه مدت سعی کنیم بهترین‌ها را بسازیم و بهترین اجرا را داشته باشیم و در بلندمدت سراغ معرفی چهره‌های جدید توانمند و استعدادهای نو برویم.
