رفتار هیات انتخاب برادرانه نبود
مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مانند یک تلویزیون خصوصی اداره میشود که به نفع جامعه گسترده و متنوع مستند سازان نیست. امیدوارم با ادواری کردن جلسات شورای تولید و نیز تخصصی کردن آن و عدم دخالت بعضی مدیران مرکز گسترش، در شورا راه برای تولیدهای متنوع و متفاوت باز شود.
به گزارش ایلنا، مرتضی جذاب مستندساز درباره اعلام نامزدهای جشنواره سینماحقیقت گفت: اظهارنظر در مورد اعلام نامزدهای جشنواره سخت است زیرا باید مانند داورها نشست و همه فیلمها را دید اما دیده نشدن خیلی از فیلمها در لیست نامزدها واقعا جای تاسف دارد که البته همیشه در ایران اینگونه بوده و اعتراض هم بیفایده زیرا متر و قاعدهای ندارند که بشود کار داوران را ارزیابی کرد البته نگاهی به اسامی داوران و ترکیب آنها میتواند به ما در این زمینه کمک کند.
وی ادامه داد: امسال ترکیب داوران از نظر سنی کمی از روحیه جوان گرایی به دور بود و رای اصلی را داورانی در اختیار داشتند که میانگین سن آنها بالای چهل و یا حتی پنجاه سال داشتند. توجیهی وجود دارد که میگویند این ترکیب با تجربه هستند اما جشنواره تعمیرگاه اتومبیل نیست و یا رانندگی تریلی که با تجربه بخواهد. جشنواره محل ایدههای جدید و روایتهای متفاوت است جشنواره فیلمهای مستند به خاطر مسائل روز که و جود دارد و ذائقه جوانگرایی سینمای مستند احتیاج به داوران جوان دارد که این خود یکی از اشکالات جشنواره امسال است.
کارگردان مستند «پدر بودن» با اشاره به برگزاری جشنواره در پردیس سینمایی چارسو گفت: بعد از جشنواره فیلم کوتاه تهران تصمیم مدیران بر این شد تا جشنوارهها از سینما فلسطین به پردیس سینمایی چهارسو بیاید و متاسفانه مدیران رشد مخاطب در جشنوارههای فیلم کوتاه تهران و جشنواره سینما حقیقت را درنظر نگرفتند و با توجیه بر تعداد سالن و تمرکز ستادی در جشنواره و قیمت کمتری که ظاهرا مجتمع چهارسو طلب میکرد به اینجا آمدند و نتیجه این شد ازدحام درسالنها که به خاطر کوچک بودن ایجاد شده بود و البته عدم مخاطبشناسی در فیلمها هم به پیچیدهتر شدن مشکل افزود.
کارگردان «علی نامه» درباره کیفیت فیلمهای نیزگفت: متاسفانه همه فیلمها را نتوانستم ببینم و به نظرم مستندها از کیفیت متوسطی برخوردار بودند. سینمای مستند ما دچار ایستایی شده و همه از روی هم کپی میکنند ضمن اینکه ما ضعف شدیدی ساختاری داریم و همچنان فیلمها از فکر و و فیلمنامه و چهارچوب محکم برخوردار نیستند.
جذاب خاطرنشان کرد: متاسفانه در کشور ما مرکزی که بتوان با آن مستندی ساخت که بتوان مخاطب عام را وارد سالن کرد و از او پول بلیت دریافت کرد، نداریم، البته این خاص کشور ما نیست معمولا مستندهای سینمایی مخاطب زیادی ندارد و بیشتر کارشان در جشنوارهها و سپس تلویزیون تمام میشود و خوش شانسها به بخش سینمای خانگی راه پیدا میکنند
وی با اشاره به اینکه فیلمش به بخش مسابقه راه پیدا نکرد؛ گفت: هیئتهای انتخاب همیشه کار سختی دارند زیرا باید از میان هزار فیلم رسیده فقط بیست یا سی فیلم را انتخاب کنند و من چون خودم تجربه کار در هیئت انتخاب و هم داوری را دارم زیاد اعتراضی به انتخاب آنها ندارم. من معتقدم سینما در نهایت یک سلیقه است و من وقتی برای توجیه بد سلایقه گی آنها را ندارم. من خودم سطح فیلمم را میدانم و مطمئن هستم راه خود را باز خواهد کرد کمااینکه گروه انتخاب جشنواره سینماحقیقت در بخش فیلمهای نیمه بلند بیشترین شاکی و اعتراض را داشت و من حداقل درخواستم از دوستان این بود که همه فیلمها را برادرانه ببینند که متاسفانه این برادری تنی نشد اما در کل اعتراضی به این دوستان ندارم و به زودی این فیلمها در یکی از سالنهای تهران به نمایش خواهم گذاشت.
جذاب با اشاره به اینکه یکی از ضعفهای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در تولید است، افزود: تا امروز بیشترین اعتراض جامعه مستندسازها نیز در همین بخش بوده است. مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی مانند یک تلویزیون خصوصی اداره میشود که به نفع جامعه گسترده و متنوع مستند سازان نیست. امیدوارم با ادواری کردن جلسات شورای تولید و نیز تخصصی کردن آن و عدم دخالت بعضی مدیران مرکز گسترش، در شورا راه برای تولیدهای متنوع و متفاوت باز شود.
وی با بیان اینکه امیدوار است معشیت و هزینههای فیلمسازی در مرکز به روز شود، گفت: جامعه سینمای ما به خصوص جامعه مستندسازها نیازمند حمایت سریع و فوقالعاده دولت است زیرا آنها نبض جامعه هستند و پیشرفت جامعه هنری، پیشرفت کل جامعه است.