ارکستر ملی به سفارش وزیر راه‌وشهرسازی نواخت/امیل تاباکوف قطعات ایرانی را رهبری کرد
در کنسرت‌های شب گذشته تالار وحدت در چهارمین روز جشنواره موسیقی فجر؛ ارکستر ملی به سفارش وزیر راه شهرسازی؛ پروژه سوئیت سمفونی سلام را نواخت و امیل تاباکوف با رهبری ارکستر سمفونیک تهران 4 نغمه محلی گرگانی از سعید شریفیان را اجرا کرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا؛ شب گذشته (24 بهمن ماه) کنسرت ارکستر ملی به رهبری لوریس چکناواریان با حضور محمدباقر نوبخت (سخنگوی دولت یازدهم و رییس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی)، عباس آخوندی (وزیر راه و شهرسازی)، محمود صلاحی (رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران) و علی مرادخانی (معاون هنری وزیر ارشاد) برگزار شد.
قرار بود در این برنامه قطعه‌ی «ستایش خدای را» به عنوان اولین قطعه سوئیت آرارت اجرا شود؛ اما به‌جای آن «ایران» به مرحله اجرا درآمد. این قطعه که با همراهی گروه کر به سرپرستی «علیرضا شفقی نژاد» اجرا شد، درآمدی بر سوئیت آرارت به عنوان اولین بخش برنامه ارکستر ملی در این اجرا بود. ستایش خدای را، شکرگذاری به درگاه پروردگار، رقص شکرانه، نوح کبوتر را می‌فرستد، بازگشت کبوتر با شاخه زیتون، نوح برای پروردگار محراب می‌سازد و «جشن، رقص شادمانه» هفت قطعه این سوئیت بود که پس از اجرای آنها نوبت به اجرای هفت قسمت از سوئیت آهنگ‌های عاشقانه رسید.
در این کنسرت سوئیت سمفونی پردیس و پریسا نیز اجرا شد و پس از آن؛ در بخش دوم کنسرت چکناواریان اعلام کرد که به سفارش وزیر راه و شهرسازی؛ پروژه‌ی یک ساعته‌ای برای مخاطبان اجرا می‌شود. طبق سفارش آخوندی این سوئیت سمفونی در کنسرت ارکستر ملی اجرا شد.
اما پس از کنسرت ارکستر ملی؛ ارکستر سمفونیک تهران به رهبری امیل تاباکوف در تالار وحدت روی صحنه رفت.
بخش اول کنسرت شنبه شب ارکستر سمفونیک تهران به اجرای 4 قطعه از «سعید شریفیان» اختصاص داشت که زیبا جان، نوای عروسی، نرگس غله‌فانی و ورساقی نام داشتند. این اثر که در سال 1369 در تهران نوشته شده از طریق به‌کارگیری مجموعه‌ای از موسیقی محلی ایرانی به وسیله آهنگساز به دنبال وسعت بخشیدن به فضای موسیقی آن زمان ایران بوده است. این قطعات براساس چهار ملودی از موسیقی خطه گرگان ساخته شده که از ملودی مازندران در کتاب مرحوم روح‌الله خالقی انتخاب و استخراج شده است درحالیکه هرکدام در اصل چند میزان بیشتر نیستند.
اجرای این چهار قطعه توسط ارکستر سمفونیک نشان داد با وجود تم و بن‌مایه گرگانی که همه این آثار داشتند؛ اما هرکدامشان فضای متفاوتی از موسیقی منطقه مورد نظر را ارائه می‌دهند. با این توضیح که به عنوان مثال قطعه اول ریتمیک و سریع‌تر از بقیه قطعات بود و در قطعه دوم با استفاده ویژه از سازهای بادی خاصه فلوت، تنظیم‌کننده قصد ارائه بار دراماتیک قطعه را داشته است.
پس از پایان این بخش؛ محمدسعید شریفیان سازنده 4 نغمنه محلی (گرگانی) با دعوت امیل تاباکوف روی صحنه آمد و با او، بردیا کیارس( کنسرت‌مایستر) و امین زمان‌خان(ویولن‌آلتو) دست داد. او در ادامه با ادای احترام به حاضران در سالن که با شوقی مثال‌زدنی تشویقش می‌کردند؛ صحنه را ترک کرد تا ارکستر برای اجرای بخش‌های بعدی کنسرت آماده شود.
در ادامه نوبت به اجرای اورتور رومئو و ژولیت ازآثار تاثیرگذار پیوتر ایلیچ چایکوفسکی آهنگساز شهیر روسی رسید.
نکته مهم در اجرای این بخش از اجرا، رهبری مثال‌زدنی امیل ناباکوف رهبر بلغاری این کنسرت بود که درست همانند ویژگی‌های آهنگسازی چایکوفسکی، به شدت احساس و رمانتیک کار را ارائه داد. ازسوی دیگر نظم موجود در کار او و حرکات دقیقش، باعث ارتباط حسی و چشمی خوبی میان او و اعضای گروه شده بود.
فراز و فرود موجود در قطعه اجرا شده از یکسو و شیوه رهبری تاباکوف از سوی دیگر موجب شده بود حتی مخاطبانی که شنوندگان حرفه‌ای موسیقی ارکسترال غربی به حساب نمی‌آیند؛ تمام توجه خود را معطوف به اجرای ارکستر سمفونیک کنند.
ارکستر در بخش‌هایی از اجرا با استفاده از دینامیک قوی و ارکستراسیون حجیم به بیان داستان موجود در قطعه «رومئو و ژولیت» کمک می‌کرد. نکته جالب در مورد این قطعه احتمالا چه در موقع نوشته شدن توسط چایکوفسکی و چه حالا در موقع اجرا توسط ارکستر سمفونیک تهران وجود تضاد و استفاده از المان‌های مغایری چون خشم و آرامش به فاصله بسیار کوتاهی از هم بود. این خود بر شنیدنی‌تر شدن کار می‌افزود.
پس از پایان این بخش از اجرا، ارکستر در همراهی با حاضران در سالن رهبر بلغاری را تشویق کردند. این تشویق‌ها آنقدر ادامه پیدا کرد که تاباکوف دو بار به روی صحنه آمد و در بار دوم به تشویق ارکستر پرداخت. با پایان یافتن بخش اول اجرا، ارکستر صندلی‌های خود را ترک کردند و پس از 10 دقیقه دوباره بارگشتند.
در این بخش سمفونی دنیای نو اثر آنتونین دورژاک به مرحله اجرا درآمد. این سمفونی که در میمینور ساخته شده دارای چهار موومان است.
موومان اول سمفونی دارای مقدمه کوتاهی بود و لحن رومانتیکی داشت. نکته مهم تکرار این لحن در سراسر کار بود. بخش دوم اما آرامش را نشانه گرفته بود و در ادامه به آهنگ دیگری میرسید. موومان سوم از المان شادی و سرور لبریز بود و موومان چهارم به عنوان یک پایان قدرتمند کار را در اوج خروش به پایان می‌رساند.