همکاری پیمان سلطانی و شهرام ناظری در یک آلبوم

به گزارش ایلنا؛ آلبوم «ایران جوان» شامل قطعات و تصانیف ملی و میهنی است که تعدای از آن‌ها توسط «پیمان سلطانی» آهنگسازی شده‌اند و تعدادی آثار قدیمی هستند که توسط این آهنگساز برای اجرای مجدد، تنظیم شده است. ایران جوان شمال دو لوح فشرده می‌‌شود و توسط انتشارات جامه‌دران روانه بازار شده است.

لوح اول این آلبوم شامل ۱۲ قعطه با نام‌های: سرزمین مادری / شعر ضیاالدین ناظم‌پور / برای ارکستر و آواز، ایران جوان (وطنم) / شعر بیژن ترقی / برای ارکستر و آواز، باران / شعر ضیاالدین ناظم‌پور / برای ارکس‌تر و آواز، سرزمین مادری / برای پیانو / پیانیست آرمن مووسیسیان، ایران جوان (وطنم) / برای پیانو / پیانیست مارگاریتا تووماسیان، باران / برای پیانو / اجرای سمپل حامی حقیقی، سرزمین مادری / برای کر، پیانو و تنبک، ایران جوان (وطنم) / برای کر، پیانو و تنبک، باران / برای کر، پیانو و تنبک، سرزمین مادری / برای ارکستر و سنتور، ایران جوان (وطنم) / برای ارکس‌تر و تار و باران / برای ارکس‌تر و سه تار می‌شود.

لوح شماره دو هم شامل فیلم مستند «بعد از فراموشی» به کارگردان آرش رئیسیان و پژوهش نیکو یوسفی و همچنین کلیپ ایران جوان ساخته جمشید خوشدل می‌شود.

در بخش‌های آوازی قطعهٔ ۱ پس از اصلاح هارمونی از ملودی مارش ملی ایران اثر غلامرضا مین باشیان، در بخش‌های آوازی قطعه ۲ با تغییراتی در ریتم و اصلاح هارمونی از ملودی قطعهٔ سلام اثر ژان باتیست لومر و در بخشِ اولِ آوازیِ قطعهٔ باران با تغییراتی از ملودیِ قدیمی آذربایجانی بهره گرفته شده است. قطعه شماره ۱۲ با سه تار استاد کلنل علینقی وزیری اجرا شده است.

یادداشت سلطانی درباره این آلبوم

ساخت و تنظیم سرود‌ها و تصنیف‌های ملی- میهنی را از سال ۱۳۷۵ آغاز کردم. در سال ۱۳۸۱ با همکاری ادارۀ کل میراث فرهنگی استان خوزستان در محوطۀ تاریخی چغازنبیل نمونههایی از این آثار به صورت رسمی اجرا شد. استقبال از این اجرا باعث شد تا پیشنهاد اجرای مجدد آن و این بار در بنای تخت جمشید، به ادارۀ کل سازمان میراث فرهنگی داده شود. پس از آن، قرار شد ارکستر «تخت جمشید» (که بعد‌ها با نام «ارکستر ملل» به کار خود ادامه داد) در محوطۀ تاریخی تخت جمشید قطعۀ «ایران جوان» را به همراه آثاری دیگر اجرا کند. این امکان به دلیل تغییر در مدیریت سازمان فراهم نشد. در سال ۱۳۸۲ معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قطعۀ «ایران جوان/ وطنم» را تأیید کرد و این قطعه در کمیتۀ بین‌المللی موزه‌ها و میراث معنوی (ایکوم) ثبت شد. هم‌چنین، پارتیتور (نتنویسی تمام بخشهای سازی و آوازی) این اثر در سال ۲۰۰۳ در کانادا به چاپ رسیده است. نسخه‌ای از آن از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲ در مراکز داخلی و بین‌المللی به نام من ثبت و سند کپی‌رایت آن نیز صادر شده است. در سال ۱۳۸۳ پس از توافق با آقای شهرام ناظری قرار شد این اثر به همراه آثار دیگری در همین ژانر یا گونه اجرا و ضبط شود که متأسفانه به دلیل مسافرت ایشان به آمریکا چند سالی به تعویق افتاد.

نخستین اجرای رسمی این اثر (ایران جوان) در سال ۱۳۸۴ در تالار وحدت تهران با همراهی «ارکستر ملل» به رهبری اینجانب و آواز آقای سالار عقیلی بوده است. پیش از انتشار رسمی اثر ضبط‌هایی نامناسب و غیرمجاز توسط مخاطبان به رسانه‌ها راه پیدا کرد. رسانه‌های داخلی و خارجی نیز بدون اطلاع و اجازۀ من آن را پخش کردند. به دلیل اقبال عمومی از این اثر، قطعۀ «ایران جوان» توسط افراد مختلفی در داخل و خارج از کشور مورد سوءاستفاده و سرقت هنری قرار گرفت که مرا وادار به شکایت در دادگاه‌های صالحه کرد. متعاقب آن این افراد تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند. برخی از آن‌ها حتی در فضای مجازی اینترنت اثر را به نام خود معرفی و با اطلاعات دروغین شایعهپراکنی کردند که این موارد نیز تحت عنوان کلاهبرداری در دادگاه پیگیری شد.

باکلام شدن این اثر و سرودن شعر آن نیز به پیشنهاد و سفارش اینجانب بوده است و آقای «بیژن ترقی» (شاعر قطعۀ ایران جوان) طی نامه‌ای کلیۀ حقوق مادی و معنوی این شعر را به بنده واگذار کرده است. از زنده‌یاد بیژن ترقی خواهش کردم ترانه‌ای بسراید که به هیچ حزب و زمان خاصی تعلق نداشته باشد و همهٔ اقوام ایرانی را دربرگیرد.

 «ایران جوان» اثری است مستقل که در ساخت آن از ملودی‌ای قدیمی (قطعۀ سلام) ساختۀ آقای «لومر» استفاده کردهام. قطعۀ سلام در بعضی از منابع بهاشتباه «نخستین سرود ملّی ایران» معرفی شده است. این قطعه در زمان قاجار بهعنوان یک مارش چندین بار در مراسم رسمی دربار با ارکستر سازهای بادی و پیانو سولو به اجرا در آمده است. این ملودی پس از صد و اندی سال به شکل کنونی پرداخت و مجدداً خلق شده است. متذکر می‌شوم که تنها اجراهای مورد تأیید از سرود «ایران جوان» ضبط و اجراهای اینجانب با آواز آقای شهرام ناظری و آقای سالار عقیلی است و سایر اجرا‌ها مردود بوده و مجریان آن به عنوان سارقین آثار هنری تحت پیگرد قانونی قرار گرفتهاند.

پس از تغییرات اولیه در انگارههای ریتمیک، آکسانگذاریِ ملودیِ اولیه، اصلاح هارمونی، افزودن ملودیهایی به آن، افزودن اورتور، اپیزود میانی، کُدا و کادانس، گذاشتن کلام بر روی اثر، پرداخت در ارکستراسیون و تنظیم قطعه برای ارکستر سمفونیک و سازهای ملی، این موسیقی از یک مارش نظامی به یک سرود حماسی با مضمونی اجتماعی تبدیل شد و نام «ایران جوان» (در میان مردم، «وطنم») به خود گرفت. ایران جوان امروز دیگر به تمامی مردم ایران تعلق دارد.

لازم به یادآوری است که سرود ایران جوان با اجرای ارکستر ملل به رهبری اینجانب بدون اجازه و اطلاع من از رسانه‌ها پخش شده است.

پیمان سلطانی؛ ۱۳۹۴