گاهی سکوت تنها راه ممکن برای بیان حرف‌های ناگفته است

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ در این یادداشت آمده: جهان معاصر، جهان دگرگونی‌های یکباره است. دگرگونی‌هایی که گاه برای فهم آن قرن‌ها زمان لازم است. دگرگونی‌های مالی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ...

و سردرگمی مهمترین محصول این دگرگونی‌های آنی.

انسان معاصر محکوم به پذیرفتن شرایط جدید و سعی در همسویی هرچه سریعتر با دگرگونی‌های آنی است. و در این فرآیند بنا بر غریزه ذاتی‌اش، حفظ بقا در سیستم‌های جدید از مهمترین اهداف وی به‌شمار خواهد آمد. کسب درآمد حداکثری، کسب قدرت و جایگاه اجتماعی مناسب، کسب حداکثری آرا و انحطاط ارزش های اخلاقی و فرهنگی، تنها فرزند این سردرگمی‌ها به جهت حفظ بقا در سیستم های جدید.

انسان معاصر چیزی را به‌عنوان ارزش می‌پذیرد که دارای جذابیت‌های معاصر باشد. رسانه، تبلیغات، برند!

و محصول این جذابیت‌های معاصر شبکه‌های پرقدرت اجتماعی است که در چشم برهم زدنی، دگرگونی‌هایی عظیم را بوجود خواهند آورد.

...

اما هنر معاصر، در این بین، تلاش می‌کند تا خود را بیرون از این دایره‌ی معیوب قرار دهد. نه به جهت حفظ بقا و نه به جهت تولید جذابیت‌های خاص!

هنرمند معاصر تلاش می‌کند تا رابطه‌ای بی‌واسطه با جهان برقرار کند و آزادانه در ناخودآگاه خویش به واکاوی جهان و زیبایی‌های آن بپردازد. گاهی صدایی از اعصار گذشته معاصر می‌شود و گاه اصوات زمان ما، نشانی از دنیای گذشتگان.

و شاید این دل‌زدگی از سیستم‌های نوین جهان معاصر است، که ما را در خانواده ارکستر نیلپر به هم پیوند می‌دهد تا صدای هنر موسیقی معاصر را در تالارهای تهران طنین‌انداز کنیم. صدایی که ما را با جهانی بی‌زمان و مکان، و بی‌نیاز به حفظ بقا پیوند می‌دهد.

به قول علیرضا اکبری

از آغاز که بگذری خط می‌شود، به پایان که برسی نقطه

عجله نکن

هر قدم به جلو، راه بازگشت را طولانی‌تر می‌کند.

نوید گوهری

بیست و دوم فروردین هزار و سیصد و نود و چهار