گربه‌ای که ماموت شکار می‌کرد!
دیرینه‌شناسان بیش از دو قرن در تلاش برای تصویرسازی گربه‌های دندان شمشیر بودند تا دریابند این گربه‌ها در واقعیت چه شکلی بودند؟ با وجود مدل‌های موجود در موزه‌ها، هنرهای دیرینه دراماتیک و حتی تصویرسازی در فیلم‌های عصر یخبندان، ظاهر این شکارچیان همچنان یک راز باقی مانده بود تا اینکه نخستین مومیایی گربه دندان شمشیری در جهان و در سیبری کشف شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از نشئنال جئوگرافیک، محققان و دیرین‌انسان‌شناسان از کشف یک توله منجمد در سیبری خبر دادند. آن‌ها معتقدند؛ این کشف، نمایی اجمالی از گربه دندان شمشیری را به جهان ارائه کرده است که حدود ۳۲ هزارسال پیش در نیمکره شمالی کره زمین پرسه می‌زد.
«اشلی رینولدز» دیرینه‌شناس در موزه طبیعت کانادا گفت: من از دیدن چنین نمونه باورنکردنی هیجان زده بودم. با وجود اینکه ماموت‌های مومیایی شده و سایر گیاهخواران در همان منطقه روسیه یافت شده‌اند، شکارچیان راس در مقایسه با طعمه‌ها همیشه نادر هستند و برای کشف یک مومیایی گربه دندان شمشیر همیشه شانس کمی داشتیم چراکه در طبیعت همواره طعمه‌ها از شکارچیان بیشتر است.
رینولدز خاطرنشان کرد: توله یخ زده نه تنها اولین نگاه را به شکل ظاهری یک گربه دندان شمشیر در زندگی واقعی معطوف می‌کند بلکه نشان دهنده مرحله‌ای از زندگی است که دیرینه‌شناسان کمتر در مورد آن می‌دانند، زیرا بیشتر فسیل‌ها از حیوانات بالغ هستند.
دیرین‌شناسان این توله را به عنوان یک بچه هوموتریوم لاتیدنز شناسایی کرده‌اند. این حیوان گوشتخوار که به دلیل دندان‌های نیش دندانه دار و کوتاه ترش در مقایسه با اسمایلودون «دندان تیره» گربه‌ی دندانه دار نامیده می‌شود، شکارچی لاغر و پهناوری بود که برای دویدن به دنبال طعمه بهتر از تکنیک‌های کمین استفاده می‌کرد.
به اعتقاد آن‌ها؛ این گربه که هم در اوراسیا و هم در آمریکای شمالی یافت می‌شود، ماموت‌های جوان و دیگر جانوران بزرگ را شکار می‌کرد. مکان‌های فسیلی مانند غار فریزنهان در تگزاس نشان می‌دهد که گربه‌سانان گاهی اوقات برای بزرگ کردن توله‌های خود لانه‌هایی در غارها ایجاد می‌کردند.
تصویرگران اغلب دندان‌های شمشیر را با نوک دندان نیش‌هایشان که زیر پوزه‌هایشان بیرون آمده به تصویر کشیده‌اند، اما یک تجزیه و تحلیل نشان می‌دهد که هوموتریوم پوزه‌های عمیقی دارد، جایی که شمشیرهای گربه «اسلحه‌های مخفی» قرار دارند که هنگام بسته شدن دهان توسط لب بالایی پوشانده می‌شوند.
در مورد این مومیایی، این سوال مطرح است که آیا بزرگسالان هوموتریوم دندان‌های نیش پوشیده داشتند یا خیر، دیرین باستان‌شناسان اعتقاد دارند که لب بالایی توله بیش از دو برابر عمق یک توله شیر مدرن است و بیشتر اشاره می‌کند که هوموتریوم دارای لب‌هایی است که می‌تواند دندان‌های نیش بلندی را که بعداً رشد می‌کنند پنهان کند. با این حال، رینولدز هشدار می‌دهد که این توله هنوز دندان‌های بالغ خود را نداشته است. فقط یک مومیایی از یک هوموتریوم بالغ می‌تواند این بحث را حل کند.
از جنبه‌های دیگر، آناتومی توله، آنچه دیرینه‌شناسان از استخوان‌ها انتظار داشتند را تأیید می‌کند. مارگارت لوئیس، دیرینه‌شناس دانشگاه استوکتون در نیوجرسی گفت: این توله ماهیچه‌های گردن بزرگ‌شده‌ای داشت که تصور می‌شد در بزرگسالان رخ می‌دهد، و همچنین دارای اندام‌های جلویی بلند و عضلانی در هوموتریوم بزرگسالان بود.
او خاطرنشان کرد: فک این حیوان نوجوان همچنین قادر به شکاف‌های گسترده‌ای بود که هوموتریوم بالغ برای گاز گرفتن طعمه استفاده می‌کرد.
کارشناسان مطمئنا در آینده به بررسی این توله تحقیقات بیشتری خواهند داشت. این اولین نمونه از مومیایی عصر یخبندان برای گونه پستانداری است که هیچ معادل مدرنی برای مقایسه ندارد.
