خانه جشنواره نباید در محیط تجاری باشد

به گزارش خبرنگار ایلنا، افشین علیار منتقد سینما درباره مساله خانه جشنواره و اینکه آیا وجود یک جای مشخص برای برگزاری جشنواره‌ها ضروری است یا خیر، بیان کرد: بحث ساختن خانه جشنواره در هر دولت مطرح می‌شود و هیچ گاه به مرحله نهایی نمی‌رسد، هیچ اندیشه‌ای پشت این مساله وجود ندارد. ولی حتی نمی‌توانند مکان احداث آن را اعلام کنند. ما در سال چند جشنواره مهم و بین المللی داریم که هر کدام در مکان‌های مختلفی برگزار می‌شود که اغلب سر همین انتخاب‌ها چالش‌های متفاوتی پیش می‌آید. درکل به نظر من وجود یک مکان دائمی با استانداردهای کیفی برای سینمای ایران لازم است.

وی ادامه داد: گزینه‌های موجود به هیچ وجه نمی‌توانند متقاعد کننده باشند؛ به این دلیل که هر وقت به جشنواره نزدیک می‌شویم تازه یادمان می‌آید که باید جشنواره کجا برگزار شود؟ اول می‌گویند پردیس ملت و بعد می‌گویند به توافق نرسیدیم. بعد هم به برج میلاد می‌رسیم. این رفتارها به شدت غیرحرفه‌ای است. وقتی وزارت ارشاد یا معاونت سینمایی نتوانند خانه جشنواره دائمی بسازند با همین بحران‌های ریز و درشت مواجه می‌شویم.

علیار درباره مشخصه‌هایی که خانه جشنواره باید داشته باشد، توضیح داد: مشخصه خانه جشنواره بسیار ساده است و باید سینما باشد نه پاساژ! ایرانمال یا چارسو بنگاه‌های تجارتی هستند و اصلا به هنر چه ارتباطی دارند؟ چرا باید کلی راه و پله بگذرانیم و ویترین‌های رنگین مغازه‌ها را ببینیم تا به سالن سینما برسیم؟ خانه جشنواره باید الگوهای درست و استاندارد سینما را داشته باشد. سیستم صوتی و تصویری قابل توجهی داشته باشد. چند سالن خوب داشته باشد که بتواند میزبان اهالی رسانه و منتقدان باشد. سالن مجزا برای نشست با عوامل فیلم داشته باشد. در برج میلاد در همان سالن نمایش فیلم، نشست با عوامل هم برگزار می‌شود که این یک فاجعه فرهنگی است.

وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود مطرح کرد: جشنواره باید در محیط فرهنگی برگزار شود و سینماهایی مانند برج میلاد، ایرانمال، پردیس ملت و چارسو هیچ کدام نمی‌توانند تبدیل به یک فضای فرهنگی شوند. چارسو یا ایرانمال فاجعه هستند و حتی متعقدم فضای ضدفرهنگی دارند. با تمام ضعف‌های ریز و درشتی که برج میلاد دارد، ترجیح من فیلم دیدن در آن است اما متاسفانه در این چندین سال کیفیت صدا و تصویرش استاندارد نشده است.

این منتقد سینما در پاسخ به این پرسش که اگر امکان ساخت و یا تجهیز یک مکان به عنوان خانه جشنواره وجود نداشته باشد، آیا با تغییر در شکل اجرا مثلا کنترل کردن تعداد حاضران رسانه و صاحب اثر و… می‌توان در جاهایی مانند موزه سینما و… به شکل بهتری جشنواره را برگزار کرد یا خیر، توضیح داد: نزدیک به ۲۰ سال است که در تمام دوره‌های جشنواره به عنوان خبرنگار و منتقد یا کارشناس برنامه رادیویی و تلویزیونی شرکت کرده ام. حرفه‌ام سینماست و عشق و علاقه خاصی به این هنر دارم، در چند سال کرونا هم در جشنواره فجر حضور داشتم. حتی زمانی که خیلی از همکاران به عناوین مختلف جشنواره را تحریم کرده بودند، من حاضر بودم. هرسال در جشنواره فجر شاهد آدم‌هایی هستیم که فقط در این ده روز حضور دارند؛ نه یادداشت می‌نویسند و نه برای آن‌ها سینما مهم است و می‌آیند تا با دوستان خود گپ بزنند. باید از ورود این افراد یا حتی کسانی که چند سال است در جشنواره حضور ندارند، جلوگیری کرد. از طرف دیگر وجود این همه عکاس برای چیست؟ آن‌ها فقط محیط را شلوغ می‌کنند و هیچ کارکردی برای جشنواره ندارند. این همه صدور کارت برای آدم‌های اشتباهی از سوی انجمن منتقدان و روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها فاجعه است.

افشین علیار در پایان گفت: امیدوارم روزی برسد که سینمای ایران یک خانه جشنواره استاندارد داشته باشد و از آن مهم‌تر فیلم‌های با کیفیت در آن ببینیم.