زنان سوری در عکس‌ها تندیس می‌شوند/ اتفاقی بدتر از جنگ! +عکس
براندت نزدیک به شش هفته در بیابان‌های کوهستانی وادی رم اردن به عکاسی از پرتره‌های اهالی پرداخته است. او را هنرمندی نوگرا می‌دانند؛ عکاسی که همواره تلاش دارد با آثارش هشدارهایی را به مخاطبان سراسر جهان مخابره کند. «پژواک صدای ما» تازه‌ترین مجموعه اوست که به خانواده‌های آواره سوری و مهاجرانی می‌پردازد که به دلیل خشکسالی به بیابان‌های اردن پناه برده‌اند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «نیک براندت» را باید یکی دیگر از عکاسان میدانی دنیا دانست که با سوژه‌هایش زندگی می‌کند. او برای هرکدام از مجموعه‌هایش ماه‌ها و بلکه سال‌ها زمان صرف می‌کند، گویی می‌خواهد فیلمی سینمایی بسازد. او را بیشتر به خاطر پروژهایی می‌شناسند که انسان و حیوانات وحشی را در یک قاب قرار داده است.
«نیک براندت» یکی از چندین عکاسی است که با جهان‌بینی منحصر به فرد و پایبندی به رسالت و اصول انسانی به مقوله جنگ و چالش‌های زیست محیطی و تبعات آن پرداخته است.
زنان و کودکان آواره سوری برای یک پرتره در اردن ژست می‌گیرند
«پژواک صدای ما» مجموعه‌ای که حاوی هشدار است!
«نیک براندت» در جدیدترین مجموعه خود به نام «Echo of Our Voices»/«پژواک صدای ما» به دختری به نام سندوس و مادرش می‌پردازد. او همچنین از بیست و یک خانواده سوری که به دلیل خشکسالی در کشاورزی مهاجرت کرده‌اند، عکاسی کرده است. وی در این اثر؛ سندوس و مادرش و ۲۱ خانواده دیگر پناهنده سوری که در کشاورزی کار می‌کنند و به خاطر خشکسالی جابجا شده‌اند را معرفی می‌کند.
نگاهی به اوضاع اقلیمی اردن و آوارگان سوری
اردن دومین کشور کم آب در جهان است. به گفته یونیسف. این کشور در حال حاضر با شرایط خشکسالی مواجه است و تغییرات آب و هوا بر فراوانی و شدت آنها تأثیر می‌گذارد.
بیش از ۶۲۱ هزار پناهنده سوری در اردن زندگی می‌کنند و به کشاورزی مشغول هستند. به گفته آژانس پناهندگان سازمان ملل، حدود ۶۶٪ از تمام پناهندگان سوری زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
طبق گزارش بخش حفاظت مدنی و عملیات کمک‌های انسانی کمیسیون اروپا، این پناهندگان (که اکثر آنها به خاطر جنگ داخلی سوریه بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ سوریه را ترک کرده‌اند)، معمولاً بدون کمک‌های انسانی به طرق مختلف قادر به ادامه حیات نیستند از همین رو چاره‌ای جز این ندارند که کودکان خود را هم به کار بگیرند.
مروبه وفدی السلوم با دخترش سوندوس مشحور الکریک، دو نفری که اولین سوژه‌های براندت بوده‌اند
براندت در گفتگو با «سی‌ان‌ان»، درباره نوع نگاهش به هنر و عکاسی گفته است: آنچه بیش از هرچیزی به من انگیزه می‌دهد، بی‌عدالتی است. من عمدتاً به کشورهایی می‌روم که کمترین مسئولیت‌ها در قبال آنها وجود دارد و در این کشورها، آن‌هایی که در روستاها زندگی می‌کنند جزو آسیب‌پذیرترین‌ها هستند.
مایسا و اولا زن و دختری سوری آواره در اردن که براندنت آنها را زیر نور طبیعی ماه سوژه قرار داده است
چالش‌های اقلیمیِ بدتر از جنگ
براندت گفته است: موضوع این است که آب و هوا در دهه‌های آینده دچار تغییرات عمده خواهد شد و در ادامه مردم مکان‌های کمتری برای زندگی خواهند داشت. در آن مقطع که زمان آن دور نیست امکان خانه داشتن برای مردم رویایی خواهد بود. هشداری که وجود دارد این است که هر موجود زنده‌ای تحت تاثیرات منفی اتفاقی است که در نهایت رخ خواهد داد.
براندت نزدیک به شش هفته در بیابان‌های کوهستانی وادی رم اردن به عکاسی از پرتره‌های اهالی پرداخته است. او ابتدا دو هفته به ملاقات و برقراری ارتباط با پناهندگان پرداخت. آنها اغلب در اردوگاه و در داخل چادر زندگی می‌کنند یا در روستاهای کوچک و دورافتاده نزدیک مزارع خود. براندت در طول شش هفته از بیست و یک خانواده شامل ۱۷۰ نفر عکاسی کرده است.
احمد و عزیزانش در عکس براندنت/ آنها یکی از ۲۱ خانواده پناهنده سوری هستند که در پروژه «پژواک صدای ما» شرکت کردند
لیلا دختر خردسال سوری که همراه خانواده‌اش به بیابان‌های اردن نقل مکان کرده است
عکس‌ها لحظات متفاوتی را بین خانواده‌ها نشان می‌دهند: خواهر و برادرانی که یکدیگر را در آغوش می‌کشند، شوهری که سرش را بر روی شانه همسرش می‌گذارد، دختربچه‌ای که به دور نگاه می‌کند در حالی که پدرش او را در آغوش دارد و افراد سالخورده‌ای که در میان پسران، دختران و نوه‌هایشان هستند.
به طور مثال خانواده احمد یکی از ۲۱ خانواده پناهنده سوری است که در این پروژه شرکت کردند. مشکلات او و دیگر مهاجران به خاطر وجود خشکسایی است که آنها را وادار کرده به دنبال باران دست به مهاجرت بزنند؛ تا به این واسطه در مناطق حاصلخیز کشاورزی کنند و از گرسنگی نمیرند.
مادر و دختری با نام‌های ماروبه و میاده که روی پایه ایستاده‌اند تا براندنت از آنها عکس بگیرد
«براندنت» معتقد است این نوع زندگی رویه‌ای دشوار و غیر قابل پیش‌بینی است که در آن خانه‌ای ثابت و آموزش و امکانات اولیه و مراقبت‌های بهداشتی در آن رویاهایی دور از دسترس هستند.
مردی به نام ماجد با همسر و دخترش با نام‌های لیلا و مریم/ براندنت می‌گوید تمام سوژه‌هایش بی آنکه بخواهند غمی در چهره داشتهاند
عکسی که مادر و دختری با نام‌های عایشه و مریم در آغوش یکدیگر نشان می‌دهد/ در توضیح این اثر آمده است؛ «برانت» در پروژه‌اش سوژه‌های خود را روی پایه‌ها قرار داد تا آنها را بالاتر از سطح زمین و سر به آسمان نشان دهد.
چالش‌های یک عکاس وسواسِ میدانی
«براندت» برای به سرانجام رساندن پروژه‌اش باید با بسیاری از عناصر طبیعی بیابان مانند طوفان‌های شن و هوای سرد و سوزناک زمستانی که چالش‌برانگیز بودند، مقابله می‌کرد. او بنا به سابقه فعالیت‌های مشابهی که در شرایط سخت داشته، این قدرت را دارد تا میان عناصر مختلف و متضاد چالش ایجاد کند.
او در ابتدا قصد داشته پروژه «پژواک صدای ما» را در مرطوب‌ترین زمان سال عکاسی کند تا ابرها یک عنصر بصری ایجاد کنند، اما این اتفاق نیفتاده است. در واقع تغییرات اقلیمی و عدم بارش باران این اجازه را نداده است.
او طی حضورش در اردن تلاش کرده از عناصر به نفع خود استفاده کند. در همین راستا برخی از عکس‌ها را فقط با نور ماه گرفته است. او می‌خواسته به این واسطه حس آرامش و سکون ایجاد کند تا جایی که میان این دسته از آثار با عکس‌های دیگرش تفاوت ایجاد کند. با این حال، عکس‌های مورد علاقه «براندنت»، آثاری هستند که با زنان سالخورده (مادرها و مادر بزرگ‌هایی که نان‌آور خانه بوده‌اند)، گرفته شده‌اند.
فطیم مادر بزرگیاست که توسط اعضای خانواده‌اش احاطه شده است. گویی پایه عمودی برای او به مثابه تخت است.
تلاش برای بازیابی قدرت زنان عرب
گفته می‌شود؛ در دنیایی که عرب‌ها در آن به طور مکرر مورد ظلم قرار می‌گیرند «براندت» تلاش کرده تا برای زنان عرب که بیش از دیگران مورد ظلم بوده‌اند، بستری ایجاد کند تا قدرت از دست رفته خود را بازپس بگیرند.
او گفته است: دیدن اینکه زنان عرب اینقدر خوشحال بودند و مورد عزت و احترام قرار گرفتند برایم اتفاقی فوق‌العاده است. هر بار که کارم را را انجام می‌دادم سوژه‌هایم در پایان کار جمله‌ای می‌گفتند که برایم بسیار خوشایند بود. آنها در پایان تشکر می‌کردند و می‌گفتند ممنون که که ما را دیدید و حرف‌ها و داستان‌های‌مان را شنیدید. اصلی‌ترین موضوع هم برای من همین است.
آریام، خیریه و سوجون سه زن عرب سوری ساکن بیابان‌های اردن
خدیجه دختری سوری ساکن اردن در عکس برانت
«براندت» در بخشی از خاطراتش از اردن و آوارگان بیابان‌گرد درباره اولین سوژه پروژه «پژواک صدای ما» توضیحاتی داده و گفته است: در میان ردیف‌های بوته‌های گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی که از مزارع تشنه‌ی جنوب اردن سر درآورده‌اند، یک دختر جوان در حال برداشت محصول کنار مادرش بود که با آن سن و سال گویا رویاهای مدرسه را در سر می‌پروراند. سندوس با ۱۱ سال سن یک پناهنده سوری، بازمانده از جنگ و حالا قربانی بحران آب و هواست. سندوس و خانواده‌اش تقریباً چهار بار در سال به خاطر خشکسالی‌های اردن جابه‌جا می‌شوند که آنها را وادار می‌کند به‌طور مداوم در جستجوی کارهایی در زمینه کشاورزی باشند.
مادر این دختر به اسم معروبه وافدی السلوم به «براندنت» می‌گوید: ما ۱۰ ساعت در روز کار می‌کنیم و ۱۰ دینار اردنی (۱۴ دلار) درمی‌آوریم. این مبلغ چطور می‌تواند کافی باشد؟
او اضافه می‌کند که آنها چاره‌ای جز این ندارند که نگذارند سندوس به مدرسه برود تا بتواند کار کند و به این واسطه خانواده‌اش زنده بمانند.
عواقب تغییرات آب و هوا بر روی آسیب‌پذیرترین جمعیت‌های جهان واقعیتی دلخراش است که بر دوش «نیک براندت» سنگینی می‌کند.
تصویری از احمد و پسرانش
توضیحاتی درباره صحنه‌آرایی و میزانسن عکس‌ها
در عکس‌ها بدون استثناء پایه‌هایی را می‌بینیم که برانت سوژه‌های‌اش را روی آنها مستقر کرده است. البته در توضیح عکس‌ها به این نوع چیدمان ضمنی اشاره شده است. عکاس خود در اینباره توضیح داده است. به گفته برادنت این پایه‌ها و افرادی که روی آنها ایستاده‌اند، به سمت آسمان هستند. این، نوعی چیدمان عمودی است که حس بیشتری از مقاومت و قدرت را به مخاطب القاء می‌کند.
برادنت می‌گوید: آنچه در عکس‌ها دیده می‌شود، فقط جعبه نیستند. آنها پایه‌هایی برای نادیده‌ها و ناشنیده‌ها هستند. عکاس در واقع علاوه بر ایجاد یک جایگاه، پایه‌ها را نوعی تریبون دانسته است.
برانت که حال در کالیفرنیاست، گفته است: اگر به مجسمه‌های ساخته شده در قالب سردیس و تندیس نگاه کنید، معمولا یک سیاستمدار یا یک نظامی عالی‌رتبه را روی پایه‌ها می‌بینید؛ جایگاهی که به دلیل عملکرد بدشان، شایسته آنها نیست. اما در عکس‌های من افرادی را می‌بینید که حق دارند در این جایگاه باشند چراکه همین‌ها هستند که زندگی‌شان شایسته شنیده و دیده شدن است. شاید بگویید موضوع غم‌انگیز است، اما برای من آنچه اهمیت دارد، مقابله با سختی‌هاست. این افراد که در عکس‌هایم می‌بینید زندگی فوق‌العاده دشواری دارند. آنها در حالی که همه چیزشان را دست داده‌اند اما هنوز یکدیگر را دوست دارند.
خواهران راکان زیر نور ماه یکدیگر را در آغوش می‌گیرند
نگاهی به اوضاع اقلیمی اردن و آوارگان سوری
بیش از ۶۲۱ هزار پناهنده سوری در اردن زندگی می‌کنند و به کار کشاورزی مشغول هستند. به گفته آژانس پناهندگان سازمان ملل، حدود ۶۶٪ از تمام پناهندگان سوری زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
طبق گزارش بخش حفاظت مدنی و عملیات کمک‌های انسانی کمیسیون اروپا، این پناهندگان (که اکثر آنها به خاطر جنگ داخلی سوریه بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ سوریه را ترک کرده‌اند)، معمولاً بدون کمک‌های انسانی به طرق مختلف قادر به ادامه حیات نیستند. آنها چاره‌ای جز این ندارند که کودکان خود را هم به کار بگیرند.
برادنت می‌گوید: وقتی آنها از زندگی‌شان در سوریه صحبت می‌کنند، در هر کلمه حسرت‌شان برای خانه و کاشانه مشهود است. درست است که ساکنان روی زمین و مزارع مردم کار می‌کنند اما روزی خانه، زمین و زندگی خودشان را داشتهاند.
