دبیر نخستین جشنواره سراسری نمایش‌های کافه‌ای مطرح کرد؛
«کفیشه» حلقه اتصال تئاتر و مخاطب
فرشید قنبری با اشاره به اینکه نداشتن مخاطب یکی از معضلات اجراهای تئاتر در آبادان به حساب می‌آید، جشنواره نمایش‌های کافه‌ای «کفیشه» را حلقه اتصال تئاتر و مخاطب دانست.
به گزارش خبرنگار ایلنا، «کفیشه» نخستین جشنواره سراسری نمایش‌های کافه‌ای است که با هدف گسترش و رونق اجراهای نمایشی در بستری تازه آبان ۱۴۰۳ در آبادان برگزار می‌شود.
به همین بهانه با فرشید قنبری، دبیر این رویداد، گفتگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
چرا «آبادان» محور اصلی اکثر رویدادهایی است که تا به امروز متولی‌شان بوده‌اید؟
تلاش کردم در همه آثارم، آبادان را همانگونه که هست به تصویر بکشم. زیبائی‌هایش، فرهنگ و پیشینه‌اش، چراکه معتقد هستم آبادان نقش اثرگذاری در تاریخ و تمدن مدرن ایران داشته و ما بعنوان وارثان این سرزمین می‌بایست به این مقوله اهمیت دهیم.
جشنواره تئاتر «کفیشه» چگونه متولد شد؟
از مدت‌ها پیش به ایده نمایش های کافه‌ای فکر می‌کردم؛ اینکه چرا در دیگر شهرستان‌ها تئاتر از اقبال عمومی برخوردار است ولی آبادان با این سبقه فرهنگی اجراهای نمایش حتی به کم‌ترین میزان فروش هم نمی‌رسد. جواب یک جمله بود؛ نداشتن مخاطب! از آنجایی که ما نمی‌توانیم مخاطب را به دیدن تئاتر مجبور کنیم باید حلقه اتصال بین آنها را ایجاد می‌کردیم اینگونه بود که جشنواره تئاتر کافه‌ای « کفیشه» زاده شد. من آرزوهای فرهنگی و هنریم را به هر قیمتی اجرا و زندگی می‌کنم. هرگز نخواهم گفت ای کاش چنین جشنواره‌ای برگزار شود؛ ای کاش مسئولین کاری بکنند. و این تازه ابتدای راه است و چندین طرح و ایده در ابعاد ملی دیگر در دست اقدام دارم که به زودی خبرش را خواهم داد. دوست دارم «کفیشه» باعث شود دوباره همه اهالی فرهنگ و هنر و مسئولین دور هم جمع شوند؛ صرفا مباحث مالی مد نظر نیست. هدف این است که یک رویداد فرهنگی همه را کنار هم قرار دهد و یک قاب زیبا ساخته شود.
چرا«کفیشه»؟ شاید این اسم برای مردم آبادان آشنا باشد ولی از آنجایی که جشنواره در سطح ملی برگزار می شود قطعا برای بسیاری نا آشنا خواهد بود؟
زمانیکه ایده جشنواره شکل گرفت خیلی برایم مهم بود که نامش آبادانی و با سبک و سیاق جشنواره همخوانی داشته باشد؛ چندین اسم از ذهنم عبور کرد تا نهایتا یک نیمه شبی «کفیشه» در خاطرم نقش بست و از آنجایی که نام کفیشه برای دیگر هموطنان غیر بومی شاید ناآشنا می آمد تیزری تحت معرفی نام و وجه تسمیه کفیشه ساخته و در صفحه اینستاگرام جشنواره منتشر شد. پس از آن نیز در کلیپی دیگر بازهم به این نام پرداختیم و در نهایت بعد از معرفی کامل، فراخوان جشنواره منتشر گردید.
نحوه اجرای این جشنواره و شرایط شرکت در آن به چه شکل است؟
تئاتر کافه‌ای زیرمجموعه نمایش‌های محیطی است؛ فضای نمایش می‌بایست در کافه بگذرد یعنی نمایش‌نامه طوری نوشته شود که لوکیشن قصه در کافه باشد. اما از آنجایی که این اولین جشنواره کافه‌ای با نام کفیشه و نوپا است نمایش‌هایی هم که می‌توانند در کافه اجرا شوند قابل قبول هستند اما در ادوار و سال‌های بعد فقط نمایش‌هایی پذیرفته خواهند شد که لوکیشن آنها در کافه باشد. نقالی و پرده خوانی بعنوان یکی از بخش‌های مهم این جشنواره نیز فقط منحصر به داستان های شاهنامه نمی‌شود بلکه موضوعات روز جامعه به شکل پرده خوانی اجرا خواهند شد. موضوع آزاد است اما آثار خلاقانه و دارای دستاوردی تازه و آثاری که شکل اجرایی متناسب با فضای کافه دارند در اولویت قرار خواهند گرفت. حداکثر تعداد نفرات برای گروه‌های شرکت‌کننده پنج نفر و مدت زمان آثار حداکثر ۳۰ دقیقه است.
جشنواره از چند بخش تشکیل شده است؟
نمایش‌های کافه‌ای، نمایشنامه‌خوانی، نقالی و پرده‌خوانی بخش‌های این جشنواره‌اند و نفر ات برگزیده هر بخش جداگانه تقدیر خواهند شد.
آیا کافه‌های محل اجرا مشخص شده‌اند؟
کافه‌ها در حال بررسی و انتخاب هستند. فضا و ابعاد کافه بسیار مهم است؛ همچنین کافه‌دارهایی که عاشق کار فرهنگی و دارای ذوق باشند را به تخصص ترجیح می دهم. طبق جدول برنامه در هرکافه دو اجرا می شود و در چهار روز ۶۴ اجرا در سطح شهر خواهیم داشت و هر گروه یک اجرای داوری و دو موظفی خواهند داشت. احتمالا از بزرگان کشور نیز دعوت خواهیم کرد که برای علاقه مندان اجرای ویژه خارج از داوری داشته باشند.
آیا ارگان و یا نهادی بعنوان سرمایه گذار و حمایتگر کنار شما خواهد بود؟
ما جشنواره‌ها را وابسته به هیچ ارگانی نمی‌کنیم ولی خیلی از آنها خودشان پیش قدم شده‌اند و در حال رایزنی با آنها هستیم؛ چراکه « کفیشه» جشنواره‌ای پر هزینه است. قطعا هر نهاد دولتی که همراهی کند نامش در تاریخ فرهنگی این شهر ثبت خواهد شد. کفیشه جشنواره‌ای با هدف گردشگری، رونق اقتصادی، و فرهنگ سازی است و حتی اگر کسی از آن حمایت نکند این جشنواره با ابعاد دیگر به راه خود ادامه و برگزار خواهد شد.
پیش از جنگ در آبادان ۳ مرکز تئاتر به نام های «تئاتر خوزستان« ، «تماشاخانه حافظ» و تئاتر عمومی شهر وجود داشت و شرکت نفت نیز یک مرکز تئاتر جداگانه که وابسته به فعالیت‌های هنری این شرکت بود در اختیار داشت. مراکزی که هنرمندانی همچون زنده یاد «نعمت اله گرجی» برخاسته از آن بودند. شاید «کفیشه» با نگاه متفاوتش بتواند دوباره فرهنگ تماشای تئاتر را در این دیار زنده کند زیرا که تئاتر لبخند است؛ تئاتر اندیشه زندگی است.
