سینمای کوتاه بدون حمایت از دست می‌رود/ پلتفرم‌ها ملزم به تبلیغ شوند

محمدرضا مرادی، کارگردان فیلم کوتاه «افسانه کوه ننوک» که در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، اظهار کرد: پس از اینکه چند سال درگیر شیوع ویروس کرونا بودیم و سال گذشته نیز التهابات اجتماعی بر جشنواره فیلم کوتاه تهران تأثیر گذاشته بود، امسال شاهد استقبال خوبی از این دوره جشنواره هستیم و می‌توان گفت که جشنواره فیلم کوتاه تهران در این مورد به سال‌های قبل برگشته است و برای من یادآور سال‌هایی بود که در سینما فلسطین با شور و اشتیاق به دیدن فیلم‌های کوتاه می‌رفتیم. این اتفاق به ما نشان می‌دهد که سینمای کوتاه همچنان زنده است، نفس می‌کشد و دوباره می‌تواند احیا شود.

مرادی خاطرنشان کرد: در سال جاری با تنوع ژانر از جغرافیاهای مختلف کشورمان روبرو هستیم. من در این دوره جشنواره فیلم‌هایی در ژانرهای مختلف دیدم و می‌توان گفت که سینمای ایران حداقل در حوزه فیلم کوتاه به سینمای اجتماعی یا کمدی‌های سخیف محدود نمی‌شود و اینگونه می‌توان به مخاطب ایرانی این پیام را داد که می‌شود فیلم متفاوت در ژانرهای مختلف ساخت با هزینه‌های کم و با کیفیت بالا ساخت که تنها هدفشان سرگرم کردن مخاطب نیست.

وی درباره اقتباس در سینمای کوتاه گفت: حدود 7 یا 8 فیلم کوتاه اقتباسی ساخته‌ام و در «افسانه کوه ننوک» نیز دو افسانه ژاپنی و هرمزگانی را تلفیق کرده‌ام. متأسفانه در سینمای ما تصور بر این است که کارگردان مولف حتماً باید ایده و فیلمنامه به طور کامل متعلق به او باشد و این در حالی است که ما می‌توانیم فیلم اقتباسی بسازیم که نگاه خودمان در آن غالب باشد. فیلمسازان بزرگی مثل آلفرد هیچکاک در تاریخ سینما هستند که با وجود اقتباس از آثار ادبی نگاه خود را دنبال کرده‌اند و در فیلمسازی فرم فیلمبرداری، کارگردانی و... می‌تواند در ارائه مفهوم بسیار تعیین‌کننده باشد.

این کارگردان تأکید کرد: امسال یکی از ضعف‌های فیلم‌های حاضر در جشنواره مربوط به حوزه فیلمنامه‌نویسی می‌شد و من فکر می‌کنم یکی از ضعیف‌ترین جشنواره‌ها در حوزه فیلمنامه را شاهد بودیم که برای برون‌رفت از این وضعیت به نظر من اقتباس می‌تواند گزینه بسیار مفیدی باشد.

مرادی درباره تلفیق دو افسانه ایرانی و ژاپنی گفت: در ژاپن افسانه‌ای وجود دارد که در زمان قحطی مردم مجبور بودند بین پدر و مادر خود که به سنی بیش از 60 سال می‌رسیدند یک نفر را انتخاب کنند که آن شخص را به بالای کوهی ببرند تا او جان خود را از دست بدهد و از این طریق با صرفه‌جویی در منابع خود بتوانند به بقا ادامه دهند. در هرمزگان نیز افسانه‌ای وجود دارد که داماهی (مادر دریا) در آن یک نجات‌دهنده است و ما این دو افسانه را با هم تلفیق کردیم و از آنجا که شاید در فرهنگ ما انتخاب بین پدر یا مادر ممکن است کاری ناپسند باشد ما قصه را به شکلی دیگر روایت کردیم و در این فیلم می‌بینیم که به دلیل اتفاقاتی هر کس از ماهی‌های دریا تغذیه کند کم‌کم تبدیل به ماهی می‌شود و اعضای خانواده تلاش می‌کنند مادرشان را که می‌خواهد به ماهی تبدیل شود نجات دهند.

وی درباره معضلات ساخت فیلم کوتاه در ایران گفت: من سال‌ها پیش با 50 هزار تومان فیلم ساختم و امسال فیلم «افسانه کوه ننوک» را با 400 میلیون تومان ساختم. فیلم کوتاه در این حوزه باید تا جای مشخصی پیش برود و اگر قرار است همین روند را ادامه دهد مطمئناً سینمای کوتاه را از دست می‌دهیم چرا که با روند افزایش قیمت تولید فیلم‌های کوتاه مطمئناً کسی در این حوزه سرمایه‌گذاری نخواهد کرد.

این کارگردان تصریح کرد: پلتفرم‌های شبکه نمایش خانگی با ساخت سریال‌های مختلف به سودهای کلانی می‌رسند و می‌توانند با اختصاص دادن بخشی از فعالیت خود به نمایش فیلم‌های کوتاه از این سینما حمایت کنند. اگر از سینمای کوتاه حمایت شود مطمئن باشید که مخاطب خود را دارد اما شرط اول این است که پلتفرم‌ها ملزم به حمایت از این سینما شوند و علاوه بر آن همانطور که فیلم‌ها و سریال‌ها را تبلیغ می‌کنند فیلم‌های کوتاه را هم تبلیغ کنند.

وی در پایان اظهاراتش تأکید کرد: بدون حمایت سینمای کوتاه از دست می‌رود. من افرادی را می‌شناسم که تا سال گذشته وسایلی مثل طلا و... می‌فروختند و فیلم می‌ساختند و امروز اگر بخواهند فیلم بسازند باید ماشین خود را بفروشند و در ادامه این روند احتمالاً باید خانه خود را بفروشند در حالیکه ساخت فیلم کوتاه هیچ درآمدی برایشان ندارد و در کشور ما فیلمسازان فقط می‌توانند به جوایز جشنواره‌ها فکر کنند که آن هم نمی‌تواند جوابگو باشد و از طرفی حضور در بسیاری از جشنواره‌ها نیازمند پرداخت هزینه است. افراد زیادی متقاضی دیدن فیلم‌های کوتاه هستند و فقط لازم است که مسئولان ما از این سینما حمایت کنند.