در گفت‌وگو با ایلنا مطرح شد؛
جنگلهای دیزمار در یونسکو ثبت نشد/ پرونده جنگلهای ارسباران سال آینده ارسال می‌شود
مدیرکل ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی از عدم ثبت جنگلهای دیزمار در قالب پرونده جنگلهای هیرکانی خبر داد و گفت: جنگلهای دیزمار در قالب پرونده جنگلهای ارسباران در جلسات بعدی اجلاس یونسکو مطرح خواهد شد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، پرونده پیشنهادی الحاق دو سایت میراث طبیعی دیزمار به پرونده ثبت جهانی جنگلهای هیرکانی امروز در چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو در ریاض مطرح و بر اساس تصمیم کمیته مقرر شد که این دو سایت در قالب پرونده میراث جهانی ارسباران برای یونسکو ارسال شود.
علیرضا ایزدی (مدیرکل ثبت آثار و حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی) در توضیح این مهم تاکید کرد: مقرر شد تا پرونده جنگلهای ارسباران جداگانه برای یونسکو ارسال شود. جنگلهای دیزمار هم به واسطه اشتراکات بسیار از لحاظ پوشش جزء پرونده ارسباران خواهد آمد.
به گفته او، در بررسی‌های یونسکو درخصوص جنگلهای دیزمار بر این مورد تاکید شده که این جنگل‌ها از لحاظ مدیریتی و حفاظتی توسط ایران به خوبی اداره شده‌اند. درواقع یونسکو وضعیت مدیریتی جنگل دیزمار را پذیرفتند و از لحاظ حفاظتی نیز بر اساس گزارش و بازدید میدانی، بازرس یونسکو، خوشبختانه وضعیت را خوب ارزیابی کردند و پذیرفتند که ایران در این بخش‌ها خوب عمل کرده. از این رو به نوعی اتفاق خوب افتاده که دیزمار را از پرونده کشور آذربایجان جدا کردند و گفتند که جنگلهای دیزمار این قابلیت را دارد که در قالب یک پرونده مستقل به واسطه اشتراکات فنی و پوشش گیاهی که با ارسباران دارد، بدون آنکه درقالب یک پرونده مستقل تعریف شود و در نوبت قرار گیرد، می‌تواند در پرونده ارسباران قرار گیرد و در نشست بعدی مطرح شود.
منطقه جنگلی دیزمار طی مصوبه شماره ۳۴۹ شورای عالی محیط زیست به تاریخ ۱۳۳ مهرماه سال ۱۳۹۰ به وسعت ۶۸ هزار و ۶۰۲ هکتار به عنوان منطقه حفاظت شده به مناطق تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست پیوست.
منطقه حفاظت شده دیزمار منطقه‌ای کوهستانی و جنگلی واقع در دهستانی به همین نام از توابع بخش خاروانا است که در حوزه استحفاظی شهرستان‌های خداآفرین، ورزقان و جلفا در شمال استان آذربایجان شرقی قرار دارد.
در این منطقه ۸۴۹ گونه گیاهی شناسایی شده که ۷۶ گونه آن اندمیک (بومی) بوده و به دلیل تنوع تیپ اراضی (کوهستانی، کوهپایه‌ای و تپه ای) و زیستگاه آبی ارس و خشکی و همچنین وضعیت پوشش گیاهی موجب تنوع و غنای زیستی در منطقه شده است.
