احمد خلیلی تا خانه ابدی بدرقه شد
آئین بدرقه پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد هنرمند فقید عرصه هنرهای تجسمی صبح امروز در دانشگاه سوره برگزار شد. او صبح روز پنجشنبه ۱۴ اردیبهشتماه از دنیا رفت.
به گزارش ایلنا به نقل از واحد ارتباطات و رسانه مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، آئین بدرقه و وداع با پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد هنرمند فقید رشته نقاشی صبح امروز با حضور جمعی از مدیران فرهنگی، هنرمندان و هنردوستان در محوطه دانشگاه سوره برگزار شد.
گفتنی است احمد خلیلیفرد که مدتی در بستر بیماری بود، صبح روز پنجشنبه ۱۴ اردیبهشتماه از دنیا رفت.
در آغاز این مراسم، محمد حسین ساعی( رئیس دانشگاه سوره) پشت و تریبون حاضر شد و در سخنانی بیان کرد: طی ۴-۵ سال اخیر که توفیق آشنایی با زندهیاد خلیلیفرد را داشتم، نکتهای از مواجهه با ایشان در ذهنم مانده است که مدام در خاطرم تکرار میشود. نخستین ماه محرمی که در دانشگاه با مرحوم خلیلیفرد دیدار کردم، به ایشان گفتم بچهها را جمع کنید و کاری برای امام حسین (ع) انجام دهید. زندهیاد خلیلیفرد با اشتیاق پذیرفت و ماحصل کار، تابلوی «ظهر عاشورا» شد که اکنون در ایستگاه متروی شادمان نصب است.
او ادامه داد: زندهیاد خلیلیفرد درباره تابلوی «ظهر عاشورا» نکته قابل تاملی را به بنده گفت و آن اینکه سربازان آماده به رزمی که با سپر در قسمتی از اثر به تصویر کشیده شده و در حال نگریستن به امام حسین (ع) هستند، به منزله آمادگی و بیعت او با امام حسین (ع) محسوب میشوند.
رئیس دانشگاه سوره افزود: در این سالهای آخر، بیماری زندهیاد خلیلیفرد را بسیار میآزرد اما ما هیچ شکوه و شکایتی از ایشان نشنیدیم و هرچه بود، شکر بود. او در سالهای واپسین حیاتش، در عالم خاص و زیبایی که خود ساخته بود، زندگی میکرد. حال و هوای سالهای آخر عمر مرحوم خلیلیفرد برای من درسآموز بود و ما امروز، انسانی را از دست دادهایم که نگاهی عارفانه و عالمانه به دنیا داشت. امیدوارم شاگردان ایشان بتوانند مسیر استاد را ادامه دهند.
در بخش دیگری از این مراسم، محمود شالویی (رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی) برای سخنرانی پشت تریبون آمد و گفت: امروز همه ما سوگوار از دست دادن عزیزی هستیم که از حیث اخلاق و معنویت در جامعه هنرهای تجسمی، انسانی شایسته و کمنظیر بود. از دورهای که بیماری به ایشان روی آورد، هرگز کسی خلیلیفرد را ناراحت و نگران ندید. همواره شاکر و خرسند بود و چنان با بیماری دست و پنجه نرم میکرد که گویی رو به بهبودی است.
او افزود: ۱۰ روز پیش زندهیاد خلیلیفرد با من تماس گرفت و گفت که فلانی من خوب شدم! گفتم یعنی میخواهی دوباره کار کنی؟ گفت من در طول این مدت هم کار میکردم اما حالا میخواهم با جدیت بیشتری کارهایم را ادامه دهم. من از آن روز همواره خداوند را شکر میکردم که احمد دوباره فعالیتهای هنری خود را از سر گرفته است.
شالویی بیان کرد: مرحوم خلیلیفرد اهل دل و معنویت بود. نزدیک به ۲۰ سال است که او را از نزدیک میشناسم و در تمام این سالها، انسانی شایسته و نیکخو بود. او ازجمله نمونههای بارز یک هنرمند متعهد و متخلق بود و امروز واقعا جایش خالی است. احمد متعلق به این دنیا نبود و سرانجام به عالم باقی پرکشید. من به مردم عزیز کردستان که چنین هنرمندی را در دامن خویش پرورانده و به جامعه هنری کشور تقدیم نمودند، تسلیت میگویم.
در بخش دیگری از این آئین، کاظم نظری (رییس دانشکده هنر دانشگاه سوره و مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) پشت تریبون حاضر شد و در سخنان کوتاهی گفت: احمد جان! ما منتظر بودیم در دانشگاه حضور پیدا کنی و روز معلم را به تو تبریک بگوییم. نجوای صدایت همواره در گوش ما جاری است.
او بیان کرد: من شاهد بودم که زندهیاد خلیلیفرد، تابلوی «ظهر عاشورا» را با چه حال و هوای زیبایی کشید. هنگام کار، تک و تنها در این گالری مینشست و با خود نجوا میکرد. گاهی از پشت سر به او نگاه و حال و هوای خاصش را تماشا میکردم.
در ادامه این مراسم، خسرو خسروی جلودار (عضو هیات علمی دانشگاه سوره و همکار زندهیاد خلیلیفرد) برای سخنرانی پشت تریبون حاضر شد و در اظهاراتی گفت: من همدوره احمد بودم. ما از ابتدا در دانشگاه تهران با هم بودیم. به نمایندگی از گروه هنرهای تجسمی دانشگاه پشت تریبون آمدم و خواستم از همه حاضرین تشکر کنم.
او عنوان کرد: احمد، با نقاشی زندگی میکرد و این خصلت را تا آخرین لحظات زندگیاش با خود داشت. یک اثر دیواری از او در تقاطع خیابان آزادی و یادگار امام وجود دارد که وقتی امروز چشمم به آن خورد، به هنر احمد اندیشیدم و خاطرم آمد که این اثر در زمره معدود آثار هنری شهر تهران محسوب میشود که چند بار مرمت شده است.
خسروی جلودار افزود: احمد توانسته بود میان عناصر قومی و فرهنگی که به آن تعلق داشت و نیز موقعیتهای ایرانی ارتباط برقرار کند و در این راستا، ترجمانی عمومی، ساده و زیبا ارائه دهد. او اشعار و ادبیات دیار خود را به زیبایی برای ما ترجمه کرد. این ویژگی حتی در آن دسته از آثارش که گرایش مذهبی داشتند هم مشهود است. احمد به تنهایی در گالری مینشست و ساعتها کار میکرد. در تمامی آثارش ارتباط فرهنگی و مخاطبپذیری وجود داشت.
در بخش پایانی این مراسم، رضا هدایت (هنرمند و دوست دیرین زندهیاد خلیلیفرد) پشت تریبون حاضر شد و در سخنانی گفت: احمد از وقتی خودش را شناخت، میدانست که باید عاشق شود ار نه روزی کار جهان سرآید. احمد عاشق بود، او زنده است؛ زیرا مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.
هدایت ادامه داد: من با احمد دوستی بسیاری داشتم، با هم سفرها رفتیم و زندگی کردیم. احمد خوشسفر و خوشاخلاق بود. شوخطبعی و طنازیاش نزد همگان زبانزد بود. رفتن او برای ما سخت است اما پذیرفتن اینکه یک نفر در میان ما نیست با صبر و شکیبایی قابل پذیرش خواهد بود.
این هنرمند تصریح کرد: میدانیم که احمد با نیکخویی و خوشرفتاری همیشگیاش، همواره در دل همه ما جا دارد. او خود را نزد جامعه هنری به اثبات رسانده و جایگاه ویژهای را به دست آورده بود. احمد کار خود را کرد و دیگر چیزی به این دنیا بدهکار نیست.
در پایان این مراسم، پیکر زندهیاد احمد خلیلیفرد پس از اقامه نماز، در میان بدرقه پرشور هنردوستان جهت تدفین به قطعه هنرمندان بهشت زهرا منتقل شد.
گفتنی است،زندهیاد احمد خلیلیفرد متولد ۱۳۳۹ سنندج، دارنده مدرک کارشناسی نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا، کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه تربیت مدرس و عضو هیات علمی دانشگاه سوره بود که صبح امروز پس از تحمل یک دوره بیماری دار فانی را وداع گفت.
آئین یادبود این هنرمند فقید، فردا یکشنبه (۱۷ اردیبهشت) از ساعت ۱۵ الی ۱۷ در مسجد آیتالله خامنهای حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، واقع در خیابان سمیه برگزار میشود.