پیکر امین تارخ به خاک سپرده شد/ هیچ‌وقت خشمگین نشد

به گزارش خبرنگار ایلنا، پیکر امین تارخ (بازیگر سینما و تئاتر و تلویزیون) صبح امروز در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) در حضور هنرمندان، سینماگران و هنردوستان به خاک سپرده شد.

علیرضا شجاع‌نوری (بازیگر سینما و تلویزیون) در ابتدای این مراسم اظهار داشت: در سریال «سربداران» شاگردی امین تارخ را کردم. او در دهه ۱۳۶۰ آرشیوی برای هنرمندان تأسیس کرد تا امکان دسترسی بازیگران در شهرستان‌ها به آثار مختلف فراهم شود. او همیشه دغدغه این را داشت که هنرمندان بتوانند به راحتی به کار خود بپردازند. هیچ‌وقت او را خشمگین ندیدم و امیدوارم این رفتن برای او با آرامش، شادی و خوشحالی باشد.

فاطمه معتمدآریا در ادامه این مراسم اظهار داشت: امین دوستدار جوانان و رفیقی بی‌نظیر بود. او نه رانت‌خوار بود و نه میلیاردها تومان ذخیره داشت.

مسعود کرامتی نیز با اشاره به دوستی و رفاقت دیرینه‌اش با امین تارخ طی سخنانی اظهار داشت: در یک جمله می‌گویم که امین آدمی به دردبخور، مفید و سودمند بود. تأثیرگذارترین فرد در تأسیس انجمن بازیگران سینما بود و راه‌اندازی آموزشگاه بازیگری به همراه پرورش بسیاری از بازیگران سینمای ایران از جمله اقدامات او در این عرصه بود.

در مراسم تشییع این بازیگر، شبنم مقدمی طی اظهاراتی گفت: من همیشه از همان سال‌ها پیش که در کارگاه زیر نظر استاد بودم به ایشان می‌گفتم آقا معلم، و از آنجا که حس می‌کنم هنوز اینجا هستند، می‌خواهم بگویم سلام آقا معلم، شما خیلی زود رفتید و من فکر می‌کردم خیلی فرصت دارم که به دست‌بوستان بیایم اما خیلی زود تیر می‌شود. شما در فیلمی از زبان بوعلی می‌گفتید که «بوعلی عرض زندگی را بیش از طول زندگی می‌خواهد» و شما آنقدر در عرض زندگی‌تان مثبت بودید که همه معترفند شما انسانی نیک بودید و خوش بحال ما که شاگرد شما بودیم. ما از شما انسانیت آموختیم و یاد گرفتیم به عنوان یک انسان چگونه رفتار کنیم. شما به مهم‌ترین و زیباترین صفحات تاریخ این سینما الصاق شده‌اید و خوش‌بحال شما و ما که شما را داشتیم. شما به نسل بعدی نگاه کردید و از من که بگذریم چهره‌های مهمی به سینما معرفی کردید. برای ما بیشتر دعا کنید که ما به دعا خیلی نیاز داریم.

در ادامه محمدمهدی عسگرپور (کارگردان سینما) اظهار داشت: از طرف جامعه اصناف سینمای ایران درگذشت امین تارخ را تسلیت می‌گویم. تارخ مرد بسیار محبوبی بود و این را نه تنها کسانی که اینجا حاضر هستند می‌گویند، بلکه انسان‌های زیادی حتی کسانی که اینجا نیستند هم به آن تاکید دارند. این وداع غیر قابل باور و تصورش بسیار سهمگین بود که بخواهیم با استاد تارخ به این زودی خداحافظی کنیم. افتخار داشتم در سه جایگاه مختلف در کنار ایشان باشم. در فعالیت‌های صنفی برای من غیر قابل باور بود آن حجم دلسوزی که ایشان داشتند و برای همه سینماگران پشت و پناه بودند.

وی افزود: افتخار بعدی من همکاری در سریال‌سازی و فیلمسازی بود که در این همکاری‌ها با موجود دیگری مواجه شدم، من از نزدیک می‌دیدم که چقدر دلسوزانه با نسل جوان کار می‌کردند. انرژی مثبتی داشت که هر کس با او همکاری داشته به آن گواهی می‌دهد. در سومین شکلی که با هم همکاری داشتیم، افتخار داشتم در کارگاهشان حضور داشته باشم و آنجا متوجه شدم آقای تارخ فقط برای شاگردانش استاد نیست و یک نماد است. این موضوع روش زندگی و تعامل او است و همه دیدیم ایشان چقدر درست، شمرده و مودبانه صحبت می‌کرد و هیچوقت خشمی در کلام ایشان نمی‌دیدیم. او فقط استاد بازیگری نبود و دارای مجموعه صفاتی بود که گوهری نایاب از او ساخته بود.

در ادامه این مراسم عبدالجبار کاکایی (ترانه‌سرا) نیز با اشاره به اینکه امین تارخ یکی از قطعات سروده شده توسط او را اجرا کرده، گفت: وقتی کلماتم را از دهان امین تارخ شنیدم به وجد آمدم و عشم به او صد چندان شد.

کاکایی در پایان یکی از سروده‌های خود را خواند:

این روزها به هر چه گذشتم کبود بود

هر سایه‌ای که دست تکان داد، دود بود

این روزها ادامه‌ی نان و پنیر و چای

اخبار منفجر شده‌ی صبح زود بود

جز مرگ پشت مرگ خبرهای تازه نیست

محبوب من چقدر جهان بی‌وجود بود!

ما همچنان به سایه‌ای از عشق دلخوشیم

عشقی که زخم و زندگی‌اش تار و پود بود

پلکی زدیم و وقت خداحافظی رسید

ساعت برای با تو نشستن حسود بود

دنیا نخواست؟ یا من و تو کم گذاشتیم؟

با من بگو قرار من این‌ها نبود! بود؟!

امیر آقایی نیز با اشاره به اینکه در کلاس‌های بازیگری امین تارخ از او بسیار آموخته، گفت: می‌خواهم یادداشتی از آتیلا پسیانی برای امین تارخ بخوانم که به دلیل بیماری امروز نتوانسته اینجا حاضر باشد؛ امین نازنینم، رفیق روزگار دور، من باورم نمی‌شود که لبخند زیبای تو سهم عکس شده باشد، به یادگار و تمام. سفرت از این روزگار تلخ و تاریک به سلامت عزیزم.

آقایی در پایان از همه درخواست کرد که برای سلامتی آتیلا پسیانی دعا کنند.

در ادامه این مراسم رضا کیانیان که در ابتدا به دلیل گریه نتوانسته سخن بگوید، اظهار داشت: می‌دانید بازیگران اصلاً از مرگ نمی‌ترسند؟ چون ما بارها روی صحنه، جلوی دوربین مرده‌ایم و آنقدر مرگ دور و بر ما زیاد هست که هم به مردن و هم به زندگی عادت داریم. ما همیشه مردم را دوست داریم و نمی‌دانم چرا به ما تهمت‌ها و افتراها می‌زنند. من نمی‌دانم چند سال دیگر زنده هستم ولی معتقدم که ما نمی‌میریم، همه ما هستیم. ما با مردم هستیم و کارمان همین است و هیچ منتی هم نداریم و مردم با کارهای ما حالشان خوب می‌شود و خیلی‌ها ناراحت هستند که ما حال مردم را خوب می‌کنیم.

در پایان این مراسم نیما تارخ (فرزند امین تارخ) طی اظهاراتی گفت: روز سختی است و من فکر نمی‌کردم چنین روزی فرا برسد. پدرم اعتقاد داشت هیچ حرفه‌ای به اندازه بازیگری با انسان رابطه ندارد و بازیگر باید عمیقاً انسان را بشناسد و فکر نمی‌کنم در اطراف من کسی عمیق‌تر از او انسان را می‌شناخت، کسی را نمی‌شناسم که به اندازه او امیدوار باشد. او همیشه همه را به امیدواری دعوت می‌کرد و خیلی دلم می‌خواست که به این زودی نمی‌رفت و بود و روزهای بهتری را می‌دید اما امروز غیر از پذیرفتن کاری از دستمان بر نمی‌آید.

وی در پایان گفت: پدرم برایم پدری نکرد و او برای من معلم بود و در من و همه شاگردانش خود را تکثیر کرد و میدانم که همیشه هست.

گفتنی است در این مراسم مسعود رایگان، رویا تیموریان، جمشید هاشم‌پور، همایون اسعدیان، حبیب اسماعیلی، حبیب دهقان نسب، گلاره عباسی، مجتبی میرطهماسب، فرزین‌پور محدث، پوریا رحیم سام، فرزاد حسنی، نوید محمودی، جهانگیر کوثری، فرهاد توحیدی، حبیب رضایی، فریبا کوثری و… از جمله سینماگرانی بودند که در این مراسم حضور داشتند.