همراه با فیلم‌های جشنواره فجر چهلم؛
نمی‌دانم باید به نبود یک زن در هیات داوران اعتراض کرد یا خیر! / «برف آخر» بازگشت به فطرت فراموش شده انسان است
لادن مستوفی بازیگر فیلم سینمایی «برف آخر» در حاشیه نشست خبری این فیلم گفت: جذابیت حضور در نقش رعنا برایم این بود که این فیلم دغدغه‌های بشری و انسانی را در مواجهه با طبیعت و حیوانات به تصویر می‌کشد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، فیلم سینمایی «برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری و تهیه‌کنندگی حسن مصطفوی در بخش سودای سیمرغ چهلمین دوره از جشنواره فیلم فجر حضور دارد. این فیلم درباره دامپزشکی است که در یک منطقه سرد کوهستانی در یک روستا با مردم محلی زندگی می‌کند و با حضور شخصی که برای حفاظت از حیات وحش منطقه به آنجا سفر کرده است، دچار تحول می‌شود. داستان این فیلم پرداختن به زندگی انسان‌ها در کنار حیوانات و تاثیر بر روی محیط پیرامونی زندگی بشر است. امین حیایی، لادن مستوفی، و مجید صالحی بازیگران اصلی این فیلم را تشکیل می‌دهند. لادن مستوفی در این فیلم کاراکتر «رعنا»، زنی فعال در حوزه محیط زیست را به تصویر کشیده است. در حاشیه نشست خبری این فیلم در جشنواره فجر گفتگویی را با این بازیگر انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید:
باتوجه به اینکه فیلم «برف آخر» در لوکیشن‌های کوهستانی ساخته شده است، نقش «رعنا» چه ویژگی داشت که قبول کردید تا آن را ایفا کنید؟
به هر حال هر کاری سختی خودش را دارد. ممکن است فیلم در فضای شهری باشد؛ اما دشواری‌های بیشتری هم داشته باشد. توصیف کردن سختی کار بستگی به شرایط آن کار دارد و نمی‌توان گفت سختی کار بنا بر این است که در برف و کوهستان تولید شده. به من می‌گویند چرا انقدر در فیلم‌های سخت بازی می‌کنی؟ در جواب می‌گویم اولین فیلم من در سینما، «روز واقعه» بود و با سختی و دشواری کار بازیگری را شروع کردم. در تمام این سال‌ها، چه تئاتر، چه در سینما، نقش‌هایی را بازی کردم که چالش برایم داشته است. این نقش‌ها در کنار چالش، با مخاطب گفتمان و ارتباط دارد. این ویژگی در فیلم «برف آخر» هم وجود داشت. تاکنون ۲ بار فیلم را دیده‌ام و هربار که فیلم را می‌بینم، به یک جنبه متفاوت از قصه برخورد می‌کنم. احتمال می‌دهم مخاطبان هم از ظن خودشان می‌توانند ارتباط درستی با کار بگیرند. زیرا فضای فیلم، انسانی است و قصه بشری را روایت می‌کند. ارتباطی که بشر همیشه با طبیعت و فطرت خودش داشته را به تصویر کشیده است. با دیدن «برف آخر» متوجه می‌شویم که چقدر ما از ذات انسانی خودمان به عنوان یک مخلوق دور شده‌ایم و این فیلم ما را دوباره این فطرت ارجاع می‌دهد. قصه فیلم همانند جزیره‌ای از انسان و حیوانات و تعاملی از نیکی و شر و بازسازی نگاه ماست. اینکه چه چیزی درست است یا غلط، چه چیزی حق یا باطل است، سوالاتی بوده که همواره از خودم می‌پرسم و بخشی از آن‌ها را در کاراکتر رعنای «برف آخر» پیدا کردم. در هر صورت این فیلم، پتانسیل را داشت که من را به دنبال جست‌وجوها بکشاند.
برخی از مخاطبان پس از تماشای فیلم «برف آخر»، معتقد بودند که بازگشت سرمایه در اکران عمومی برای اهالی این فیلم دشوار است. از نظر شما آیا این فیلم می‌تواند با اقبال در اکران عمومی مواجه شود؟
سینمای ایران به فیلم‌هایی مانند «برف آخر» نیاز دارد. منظورم این نیست که صددرصد فیلم بی‌نقصی است؛ بلکه فیلمی شریف است و در ساده‌ترین شکل ممکن حرفش را می‌زند. به شخصه فکر می‌کنم سینمای ما باید وارد فضاهایی این چنینی که مسائل انسان، دردهای بشری و طبیعت شوند. فیلم‌های دیگر ممکن است به نحوه دیگری وارد این قضایا شوند اما فیلم‌هایی همچون «برف آخر» به دلیل ترس از بازگشت سرمایه، کنار گذاشته شده است. این مسئله موجب می‌شود تنوع را در سینما را از هم دست بدهیم.
در سال‌های اخیر، در حوزه سینما کمرنگ شده‌اید. دلیل دوری از بازیگری چیست؟
من کم کار نیستم و به اندازه‌ای که باید کار می‌کنم. مسئله این است که فیلم‌هایی که این اواخر بازی کردم، یا اکران نشدند، یا درگیر سانسور شدند. در هر حال نمی‌دانم اکران نشدن آن‌ها، تقصیر گروه سازنده است با گروهی که فیلم‌ها را سانسور می‌کنند.
در این دوره از جشنواره فیلم فجر، داور خانم نداریم و تنها یک کارگردان زن (منیر قیدی) حضور دارد. این مسئله را چالش جدی سینمای ایران می‌دانید؟
بله، در هیات داوران چهلمین جشنواره فیلم فجر جای خانم‌ها خالی است و نمی‌دانم این موضوع تصادف است یا خیلی اتفاقی این‌گونه شده است. ما عادت کرده‌ایم در یک جامعه مردسالار زندگی کنیم و این هم احتمالا به همین دلیل است. مگر در عرصه‌های دیگر، خانم‌ها کرسی‌ها را در دست گرفته‌اند که اکنون برای نبود خانم در هیات داوران اعتراض کنیم؟ نبودن خانم‌ها در جشنواره فیلم فجر مانند نبودن خانم‌ها در همه جای دیگر است.
