خاطراتی ناشنیده از شهید عباس بابایی و شخصیت والایش/ توان نظامی نیروی هوایی در دوران دفاع مقدس از زبان خلبانان جنگنده

به گزارش ایلنا، برنامه صبحگاهی «صبح پارسی» که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت ۹ صبح بر روی آنتن شبکه جام جم می‌رود، با موضوع عشق به وطن و با فضای کلی هفته دفاع مقدس بر روی آنتن رفت.

در این برنامه پس از پخش آیتم‌هایی از جمله ورزش صبحگاهی، میز فرهنگی، اخبار ویژه، بدون مرز و نماهنگ‌هایی با موضوع انگیزشی و با تصاویری از طبیعت، امیر محمد زند و آلاء خامه یار با امیر سرتیپ خلبان شهرام رستمی و امیر سرتیپ دوم خلبان محمود ضرابی به گفت و گو نشستند. 

امیر ضرابی گفت: افتخارمان این است که سرباز مردمی هستیم که نجیب و وفادار هستند و در دفاع مقدس کاری کردند کارستان که کل جهان متحیر ماندند. 

امیر رستمی تصریح کرد: نیروی هوایی که در سیستم گذشته داشتیم و بعد از انقلاب هم همان نیروی هوایی به جمهوری اسلامی منتقل شد نزدیک ۲۰۰ فروند هواپیمای F۴ داشتیم و به همان تعداد F۵E و ۸۰ فروند F۱۴ با خلبانان آموزش دیده کامل داشتیم. 

وی بیان کرد: روال کار به این صورت بود که هر سال هر پایگاه ما ارزیابی عملیاتی می‌شد به این صورت که جنگ را برای پایگاهی خاص فرض می‌کردند و ستاد فرماندهی ماموریتی را اعلام می‌کرد و توسط خلبانانی که مراحلی را گذرانده بودند آن عملیات انجام می‌شد. به این می‌گفتند ارزیابی عملیاتی و تمام پایگاه‌های کشور در این مرحله امتحان می‌شدند، به آن CRate می‌گفتند. اگر پایگاهی قبول می‌شد به نمره‌ای که گرفته بود افتخار می‌کرد و پایگاه‌هایی که نمره C۱ و C۲ می‌گرفتند یعنی آمادگی جنگی کافی و لازم ر داشتند و اگر C۴ می‌شدند یعنی باید بیشتر آموزش جنگی می‌دیدند. خلبان‌ها ۲۰ ساعت در ماه پرواز می‌کردند تا قابلیت‌های خود را حفظ کنند و همه این‌ها برای ایجاد آمادگی جنگی در زمان صلح بود. 

خلبان دوران دفاع مقدس اظهار داشت: اوایل انقلاب در ارتش بی‌نظمی اتفاق می‌افتاد که در جریان هر انقلابی طبیعی است و نیروی هوایی تقریبا تعطیل شد یعنی آن رزمایش‌های آماده‌سازی را نداشتیم. قبل از شروع جنگ کودتای نوژه را داشتیم و پاکسازی گسترده‌ای در نیروهای هوایی انجام شد با نزدیک ۷۰۰ نفر خلبان جنگ را شروع کردیم در صورتی که تمام طرح‌های نیروی هوایی براساس نزدیک دو هزار نفر برنامه ریزی شده بود یعنی جنگ با یک سوم نیرو شروع شد. 

امیر رستمی گفت: در رده‌های دیگر ارتش هم اوضاع تقریبا همینطور بود و ارتش انسجام کامل برای آغاز جنگ نداشت اما نیروی هوایی چون برای اقصی نقاط کشور قابل دسترس است نیروهای هوایی را وارد عمل کردند و عملیات‌های برون مرزی را شروع کردیم. 

وی افزود: نیروی هوایی اجازه پیش دستی در این جنگ را نداشت. وقتی عراق اولین بمب‌ها را زد همان روز بعد از ظهر با ۴ فروند هواپیمای F۴ پایگاه شعیبیه را از پایگاه بوشهر و پایگاه کوت را از پایگاه سوم زدیم. اول مهر یعنی یک روز بعد از آغاز بمباران عراق با ۱۵۸ فروند هواپیما به تمام پایگاه‌های عراق حمله کردیم. فقط با F۴ و F۵ بمباران انجام می‌دادیم چون F۱۴ پاسوَر هواپیمایی است چون رادار خوبی دارد در آسمان رهگیر محسوب می‌شود و در آن عملیات در روز اول مهر در نقاط مختلف کشور دنبال رهگیری بودند. 

خلبان دوران دفاع مقدس انواع پروازهای نیروی هوایی یک روز پس از جنگ را برشمرد: نیروی هوایی آن روز اول مهر ۳۳۵ پرواز اعم از پرواز پشتیبانی، سوخت رسان، جمع آوری اطلاعات الکترونیکی، رهگیری هوایی و بمباران انجام داد. 

امیر ضرابی در ادامه عنوان کرد: در نیروی هوایی کار ما تیمی بود؛ F۱۴ یک هواپیمای رهگیر است که دشمن را از فاصله دور تشخیص می‌داد. F۴ شکاری هواپیمای بمب افکن است که ده تن بمب را با خود حمل می‌کند. پروازها در مرز ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه تا دو ساعت بود و در آن پروازها باید از دست دشمن فرار کنیم آن هم در شرایطی که پدافند عراق بسیار گسترده بود. 

وی گفت: یکی از دلایلی که خلبان شدم پول و جاه طلبی و کلاس گذاشتن نبوده بلکه مهر به وطن و برای خدمت کردن به میهن پا در این مسیر گذاشتم. 

خلبان دوران دفاع مقدس تبیین کرد: وقتی می‌گوییم ۴ فروند هواپیما یعنی ۴ هواپیما پرواز کرده‌اند اما وقتی می‌گوییم یک هواپیما سوچی یعنی یک هواپیما چند بار پرواز کند. در عملیات کمان ۹۹ ما ۱۴۰ فروند هواپیما داشتیم اما تعداد سوچی‌ها بسیار زیاد بود. 

امیر ضرابی خاطراتش از عملیات‌هایشان در کشور عراق را تعریف کرد: در کمان ۹۹ یادم می‌آید خلبانی به نام داریوش عبدالعظیمی ۲۳ قسمت از بدنش از گردن تا پا در یک حادثه شکسته بود. هرکس از خلبان‌ها به عیادت او می‌رفت در گوششان به آن‌ها چیزی می‌گفت. یک بار به یکی از خلبان‌ها گفته بود در پروازها وقتی به خاک عراق وارد می‌شوم دهانم تلخ می‌شود و فهمیدیم همه ما در این ویژگی مشترک هستیم و بدن به ما می‌گفت که ما ایمنی نداریم و آدرنالین خونمان بالا می‌رفت. 

وی همچنین خاطراتش درباره عملیات مروارید را بیان کرد: ساعت ۲ و ۵ دقیقه بود وقتی وارد‌ام القصر شدیم ۹ ناوچه جنگی روسی که در کشور عراق بود ۷ تا را بمباران کردیم و به زیر آب فرستادیم. نوری که از موشک‌هایی که با آن ناوچه‌ها را می‌زدیم ساطع می‌شد چشم را کور می‌کرد و اول در هدف فرو می‌رفت و بعد آن را می‌سوزاند و همه اطرافش را نابود می‌کرد. 

خلبان دفاع مقدس گفت: دو هفته یا بیش از ۱۸ روز بعد از جنگ تحمیلی صدام در سازمان ملل خواست که ایران درباره صلح حرف بزند چون فکرش را نمی‌کرد نیروی هوایی که همه فکر می‌کردند خراب و نابود شده است حماسه بیافریند که صدام فرماندهان ارتش خود را اعدام کرد که چرا به ما درباره نیروی هوایی ایران اطلاعات غلط دادید. 

امیر رستمی درباره شخصیت شهید بابایی تصریح کرد: با شهید بابایی و شهید اردستانی همکار نزدیک بودم و خصوصیات اخلاقیشان را می‌دیدم. شهید بابایی یک انسان کامل بود از نظر تقوا و طوری بود که شبیه او را کمتر در بین مردم دیده ایم. در تمام زندگی‌ام کسی را به پای تقوای شهید بابایی ندیدم. او هیچ چیز را برای خودش نمی‌خواست در صورتی که در جایگاهی بود که می‌توانست همه چیز داشته باشد. با امامان جمعه و سران استان‌های مختلف و سران کشور ارتباطات بسیار نزدیکی داشت و هرچیزی که می‌خواست را می‌توانست داشته باشد اما هنگام شهادت یک آپارتمان هم نداشت و همه هم و غم خود را روی سلامت خلبانان گذاشت. بسیاری از ما که هنوز هستیم و نفس می‌کشیم همه را از وجود بابایی داریم چون با برنامه ریزی‌هایی که در زمان خدمت انجام داد خیلی از جان خلبان‌ها دفاع کرد. 

وی شخصیت شهید اردستانی را نیز توضیح داد و در باب شجاعت‌های او افزود: شهید اردستانی مرد بسیار شجاع و توانایی بود. معاون عملیاتی نیروی هوایی بود من هم جانشینش بودم جفتمان سرهنگ تمام بودیم. یک روز که در یکی از عملیات‌ها فشار زیادی بر F۵ آمده بود علی رغم اینکه F۱۴ را نمیشناخت در کابین عقب من نشست و برای بمباران عراق پرواز کردیم و ظرفیتی بود که به خلبانان F۱۴ ما افزوده شد.