عاطفه محرابی مطرح کرد؛
سینمای دینی محدود به موضوعات دینی نیست/ این یک «تمرین» است
یکی از مشاوران جشنواره فیلم کوتاه رضوی گفت: تعریف سینمای دینی و سینمای مذهبی، خیلی گسترده‌تر از آن است که ما فکر کنیم صرفا محدود به بیان و طرح مباحث واضح و مستقیم دینی و موضوعات مذهبی مرتبط با ائمه معصومین (ع) و یا واجبات و محرمات می‌شود.
به گزارش خبرنگار ایلنا، عاطفه محرابی کارگردان، فیلمنامه‌نویس و از مشاوران انتخاب بخش فیلمنامه در چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی درباره این رویداد توضیح داد: جشنواره‌های موضوعی هم طرفداران خاص خود را دارند و هم در عین حال ممکن است عده‌ای علاقه نداشته باشند در رویدادی که موضوع و مضمونی خاصی برایش معین شده است حضور داشته باشند. در کل اما این جشنواره‌ها نظم مشخصی به ذهن افراد می‌دهد. به‌خصوص برای فیلمسازان جوان‌تر که می‌توانند یاد بگیرند چگونه می‌توان بر مبنای یک موضوع از پیش تعیین‌شده ایده‌ای را ساخته و پرداخته کرد و گسترش داد. می‌توانند یاد بگیرند چگونه می‌توان از یک موضوع به ایده و از آن ایده به یک فیلمنامه رسید.
وی افزود: از این منظر حضور در جشنواره‌های موضوعی می‌تواند مفید باشد. حضور در این رویدادها کمک می‌کند که فیلمساز با زوایای متفاوت پرداختن به یک موضوع آشنا شود و مستقیم به سراغ یک سوژه نرود و نگاه پیچیده‌تری به موضوعات داشته باشد.
این فیلمنامه‌نویس تأکید کرد: از زاویه دیگر هم شاید برخی علاقه‌مند باشند در رویدادهای غیرموضوعی شرکت داشته باشند تا بتوانند آزادانه‌تر فیلم خود را بسازند و به لحاظ مضمونی چارچوب کاری محدودی نداشته باشند اما واقعیت این است که حضور در رویدادهای موضوعی حکم یک تمرین را برای فیلمسازان و فیلم‌نامه‌نویسان دارد.
محرابی درباره تأثیر برگزاری جشنواره‌هایی مانند «فیلم رضوی» بر افزایش سهم فیلم‌های دینی در ویترین سینمای ایران هم گفت: تعریف سینمای دینی و سینمای مذهبی، خیلی گسترده‌تر از آن است که ما فکر کنیم صرفا محدود به بیان و طرح مباحث واضح و مستقیم دینی و موضوعات مذهبی مرتبط با ائمه معصومین (ع) و یا واجبات و محرمات می‌شود. هر فیلمی که در سال‌های اخیر در سینمای ایران ساخته شده است، شاید از منظری بتواند یک فیلم دینی قلمداد شود. این زاویه نگاه به سینمای دینی درست‌تر است تا اینکه از قبل تصمیم بگیریم که می‌خواهیم یک فیلم دینی بسازیم.
وی تأکید کرد: بهتر آن است که فیلم خود را بسازیم و در خلال آن متوجه باشیم که در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که اعتقادات و رویکردهای مذهبی از همان آغاز در آن شکل گرفته است و بسیاری از آن ما در فرهنگ خانوادگی خود با آن بزرگ شده‌ایم. اگر سعی کنیم همان فرهنگ خانوادگی را بازنمایی کنیم، در واقع فیلم دینی ساخته‌ایم و نیازی به اشارات مستقیم نیست.
