ایلنا گزارش می‌دهد؛
مشکلاتِ دامنه‌دارِ مدرسان و آموزشگاه‌داران موسیقی/ چرا خانه موسیقی آزمون تایید صلاحیت را برگزار می‌کند؟
بیش از یک سال از بحران کرونا و مصائب حاصل از آن می‌گذرد. این در حالی است که اهالی موسیقی، مدرسان و آموزشگاه‌داران از خدمات ارائه شده رضایت ندارند. یکی‌دیگر از اتفاقات نحوه برگزاری آزمون تایید صلاحیت مدرسان است که مدرسان از برگزاری آن گلایه دارند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، بحران کرونا همچنان ادامه دارد و هرچه می‌گذرد، خسارت‌های جانی و مالی بیشتری از خود به جای می‌گذارد. طی یک سال و اندی بسیاری از مشاغل به دلیل وجود محدودیت‌های ایجاد شده توسط وزارت بهداشت به حالت نیمه تعطیل درآمده‌اند و برخی دیگر به ناچار و به دلیل عدم وجود حمایت‌های مالی و معنوی تعطیل شده‌اند که البته حال بسیاری از مشاغل جز تعدادی معدود به روال عادی بازگشته‌اند. در این میان هنرمندان حوزه‌های مختلف نیز از آسیب‌های موجود در امان نبوده‌اند و مشاغل هنری نیز اوضاع نابسامانی را تجربه کرده‌اند. در میان همه هنرها و مشاغل مرتبط با آنها شاید موسیقی بیش از بقیه آسیب دیده است. بیش از یک سال است کنسرتی برگزار نشده و برگزاری برنامه‌های آنلاین و مجازی نیز دردی از فعالان عرصه موسیقی دوا نکرده است. شاید در این میان تهیه کنندگان، کنسرت گذاران و برخی از خوانندگان پاپ که در مواقع عادی برای هر اجرا مبالغ کلان می‌گیرند نسبت به آهنگسازان، تنظیم کنندگان و نوازندگان که با مبلغ ناچیز و گاه توهین‌آمیز به فعالیت‌های تولیدی و اجرایی می‌پردازند، وضعیت بسیار بهتری داشته‌اند اما واقعیت این است که موسیقی فقط سبک پاپ نیست و تعداد فعالان سبک‌های مختلف (با احتساب خوانندگان، آهنگسازان، تنظیم کنندگان و دیگر عوامل) بسیار بیش از آن چیزی است که تصور می‌کنیم. حتی می‌توان گفت در صورت استمرار و ادامه بحران کرونا آن چند نفر معدود ذی‌نفع نیز، دچار زیان‌های جبران ناپذیری خواهند شد و چه بسا این اتفاق حال نیز افتاده است.
نقش دستگاه‌های دولتی و اصناف در شرایط بحرانی چیست؟
با توجه به همه اینها، این سوال در ذهن ایجاد می‌شود که نقش دستگاه‌های دولتی و اصناف در شرایط بحرانی چیست؟ البته باید یادآور شد که برخی مشاغل هنری (چه آنها که دارای صنف هستند و چه آن‌هایی که هنوز صنفی ندارند) به صورت مقطعی مورد حمایت‌های معنوی و گاه مالی قرار گرفته‌اند و موسیقی نیز از این کمک‌های گاه به گاه و البته ناچیز بهره برده، اما واقعیت این است که این حمایت‌های محدود، دردی از تعداد کثیرهنرمندان دوا نکرده است. با توجه به شواهد موجود می‌توان گفت، آموزشگاه‌های موسیقی چه در پایتخت و چه در دیگر شهرها بیش از دیگر مشاغل آسیب دیده‌اند. آموزشگاه‌های موسیقی از بهمن‌ماه سال گذشته تاکنون جزو اولین مشاغلی بوده‌اند که به محض ایجاد محدودیت‌ها تعطیل شده‌اند و پس از بازگشایی‌های صورت گرفته نیز بنا به لزوم رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، فعالیت‌های محدودی داشته‌اند. شیوه آموزش آنلاین نیز که در ابتدای بحران کرونا مورد توجه برخی از اساتید و مدرسان بود نیز نتایج خوبی را دربرنداشت و نتوانست خلا آموزش‌های حضوری را جبران کند. همه این اتفاقات باعث شده تعدادی از آموزشگاه‌های موسیقی تعطیل شوند و آن تعداد آموزشگاه‌های فعال نیز به دلیل ناتوانی‌های مالی دست به تعدیل مدرسان و اساتید بزنند و حال آن افراد در بیکاری مطلق به سر می‌برند یا به ناچار برای امرار معاش شغل‌های دیگری را برگزیده اند.
مشکلات صنفی آموزشگاه‌های موسیقی سراسر کشور
متاسفانه آموزشگاه‌های موسیقی صنفی مستقل ندارند. وزارت ارشاد نیز بخشی مشخص و مستقل در رابطه با آموزشگاه‌داران و مدرسان موسیقی ندارد. تنها تشکل مربوط به آموزشگاه داران و مدرسان موسیقی، کانونی است که زیر نظر خانه موسیقی اداره می‌شود و مانند دیگر کانون‌های متعدد موجود، عملا تشکلی غیر فعال و فاقد توان و ویژگی‌های صنفی است. البته باید یادآور شد خانه موسیقی ایران (با وجود موافقان و مخالفان بسیار در نوع عملکرد و سیاست‌گذاری ها) کم و بیش برای ساماندهی کاستی‌های متعدد بخش‌های مختلف تلاش کرده است.
برگزاری آزمون‌های کارت صلاحیت تدریس توسط خانه موسیقی اتفاقی خوب یابد؟
اتفاقی که به تازگی رخ داده و انتقاد و گلایه برخی آموزشگاه داران و هنرمندان و مدرسان را در پی داشته، نحوه برگزاری آزمون تایید صلاحیت مدرسان توسط خانه موسیقی است. در فراخوان دعوت مدرسان موسیقی به آزمون صلاحیت تدریس، آمده است: «این آزمون طبق تفاهم نامه همکاری بین معاونت امور هنری و موسسه فرهنگی هنری خانه موسیقی ایران با نظارت دفتر برنامه ریزی و توسعه آموزش‌های هنری برگزار می‌شود.»
این اتفاق به خودی خود بد نیست به این دلیل که اعضای هیئت داوران بخش‌های مختلف این اتفاق، از میان هنرمندان و اساتید متخصص و شناسنامه‌دار موسیقی کشور انتخاب می‌شوند و در ادامه تایید صلاحیت مدرسان موسیقی بر اساس ویژگی‌های آکادمیک و استانداردهای لازم صورت می‌گیرد. ظاهرا خانه موسیقی قصد دارد با ایجاد رویه‌ای هدفمند به وضعیت مدرسان و در نگاه کلی‌تر به اوضاع نابسامان آموزشگاه‌ها رسیدگی کند و در این رابطه به راه اندازی کانالی تلگرامی نیز اقدام کرده است. کانال مذکور حاوی اطلاعاتی است که مدرسان سازهای مختلف را از چند و چون برگزاری و تاریخ آزمون‌ها مطلع می‌کند، اما تبصره‌های موجود در فراخوان منتشر شده در سایت وزارت ارشاد و خانه موسیقی باعث انتقاد مدرسان و آموزشگاه‌داران شده است. طی فراخوان مذکور همه مدرسان و اساتید، چه آن‌هایی که قبلا برای تدریس تایید صلاحیت شده‌اند و چه آن‌هایی که برای اولین‌بار اقدام کرده‌اند باید برای دریافت مجدد کارت در سایت خانه موسیقی ثبت نام کنند.
دریافت مبلغ از متقاضیان حضور در آزمون تایید صلاحیت تدریس
اما اتفاق دیگر دریافت مبالغی از متقاضیان آزمون صلاحیت تدریس است. در سایت وزارت ارشاد طی فراخوانی با چند بند، درباره مبلغ واریزی برای صدور کارت صلاحیت تدریس موسیقی آمده است: «واریز مبلغ ۲۰۰۰۰۰ ریال وجه ثبت‌نام توسط متقاضی به حساب جاری شماره ۳۶۱۲ بانک ملی ایران شعبه صبا به نام خانه موسیقی» این در حالی است که خانه موسیقی در کانالی تلگرامی که مختص به ثبت نام‌های کارت صلاحیت تدریس و اخبار مربوط به آن تاسیس شده، شرایط مالی دیگری را برای متقاضیان در نظر گرفته است.
در فراخوان خانه موسیقی آمده است: «متقاضیان برای آزمون در هر گرایش می‌بایست مبلغ ۱۰۰ هزار تومان به کارت «۶۰۳۷۷۰۱۱۹۹۵۰۲۴۱۷» خانه موسیقی ایران پرداخت کنند و ۵۰ هزار تومان از طریق سایت نوبت دهی واریز، و عکس فیش را در واتساپ برای ما ارسال کنند.» لازم به یادآوری است که آزمون‌های سازهای مختلف به صورت مجازی برگزار می‌شوند که این موضوع نیز به دلیل اتفاقات مختلف از جمله کندی اینترنت و دیگر مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری با بی‌نظمی‌هایی همراه است.
پای صحبت‌های برخی از آموزشگاه‌داران و مدرسان
در ادامه برای پرداخت جدی‌تر به مقوله ثبت‌نام‌ها جهت دریافت کارت صلاحیت تدریس و دیگر مشکلات صنفی مدرسان و آموزشگاه‌های موسیقی واقع در پایتخت و دیگر شهرها، نظرات و انتقادات برخی از هنرمندان را جویا شدیم که در پی می‌آید.
اساتید تایید شده دانشگاه به چه دلیل باید آزمون تایید صلاحیت بدهند؟!
نستوه رمضانی (نوازنده تار و سه تار، مدرس دانشگاه و نویسنده) به نحوه برگزای آزمون‌های تایید صلاحیت مدرسان و در نهایت ارائه کارت تدریس توسط خانه موسیقی انتقادهایی را مطرح کرد. او گفت: اولین انتقاد من درباره نحوه هماهنگی سیستم‌ها و ارزیابی افراد است که باید بهتر و دقیق‌تر صورت گیرد. من در دانشگاه‌های علمی کاربردی و دانشگاه گیلان تدریس می‌کنم، حال چگونه است که صلاحیت من برای تدریس در دانشگاه محرز است، اما برای تدریس در آموزشگاه‌ها که نسبت به دانشگاه‌ها سطح پایین‌تری دارند باید آزمون تایید صلاحیت تدریس بدهم! این تناقض به چه معناست.
چرا خانه موسیقی تاکنون هیچ گزارش مالی ارائه نداده است؟
رمضانی گفت: خانه موسیقی برای گرفتن آزمون تایید صلاحیت، از مدرسان مبالغی دریافت می‌کند و این در حالی است که تعداد متقاضیان این بخش در سطح کشور بسیار زیادند و چند نفر محدود نیستند. در ادامه اعضای هیئت ژوری در خانه موسیقی می‌نشینند و به صورت ویدئوکال از تمام متقاضیان کل ایران آزمون می‌گیرند بی‌آنکه مبالغ قابل توجهی صرف این شیوه شود. با توجه به کثرت متقاضیان، دریافت مبلغ ۱۵۰ هزارتومان برای خانه موسیقی درآمدزایی بسیار بالایی دارد. حال حساب کنید خانه موسیقی طی این همه سال هیچ گزارش مالی از فعالیت‌هایش ارائه نداده است.
عضوگیری اجباری خانه موسیقی اتفاق خوبی نیست
رمضانی در ادامه گفت: اگر ثبت نام متقاضیان منجر به عضویت آنها در خانه موسیقی می‌شود نیز باید بگویم حرکت خوبی رخ نداده است، زیرا این مدل عضوگیری، اجباری است و شاید برخی واقعا نخواهند این اتفاق بیفتد.
وی درباره نحوه انتخاب اعضای هیئت‌های در نظر گرفته شده، برای اخذ آزمون‌های تایید صلاحیت تدریس، توضیح داد: من درباره اعضای هیئت‌های ژوری تمام رشته‌های سازی نمی‌توانم نظر دهم و بگویم چه کسانی هستند، اما درباره تار و سه تار که رشته خودم است، تا آنجا که می‌دانم آقای مسعود شعاری و داریوش پیرنیاکان ارزیابی‌های این بخش را به عهده دارند. به هرحال این افراد از اساتید با تجربه و با سابقه هستند. این اساتید اگر اعمال سلیقه‌های شخصی نکنند، در جایگاهی هستند که به ارزیابی مدرسان بپردازند.
این نویسنده و مدرس موسیقی در ادامه، درباره حمایت‌های صورت گرفته از مدرسان و آموزشگاه داران طی دوران کرونا، گفت: اوائل بحران کرونا گفتند که حق بیمه سه ماهه اول سال افراد پرداخت می‌شود و این اتفاق به صورت کم و بیش رخ داد اما بیمه برخی از افراد نیز دچار مشکل شد. مثلا دوستی گلایه می‌کرد که برای قید قرداد بیمه دوباره اقدام کرده و در ادامه به او گفته بودند باید از خانه موسیقی نامه بیاورد. زمانی که ایشان برای دریافت نامه به خانه موسیقی رفته بود، به او گفته بودند شما چند سال حق عضویت نداده‌ای و باید آن را پرداخت کنی! آن هم در شرایطی که فرد مذکور مانند خیلی‌های دیگر، چند ماه بیکار بوده و طبیعتا درآمدی نیز نداشته است!
خانه موسیقی قسمتی از وزارت ارشاد است
رمضانی گفت: انتقاد دیگر من نسبت به نحوه برگزاری آزمون‌های تایید صلاحیت مدرسان است و به نظرم این بخش بسیار بد مدیریت می‌شود. برای رسیدگی به امور این اتفاق سایتی را معرفی کرده‌اند که بسیار بد طراحی شده است. کانالی تلگرامی را نیز برای اطلاع‌رسانی‌ها در نظر گرفته‌اند. نحوه اطلاع‌رسانی‌ها گویای سو مدیریت است. به طور مثال آخرین خبری که در روزهای گذشته با آن مواجه شدم این بود که احتمالا در هفته آینده سه روز را به امتحان دو ساز تار و سه تار اختصاص خواهند داد. واقع این چه مدیریتی است که با احتمالات همراه است. مدیریت صحیح فاقد احتمالات است و باید به طور قطع بگویند فلان تاریخ روز امتحان است.
وی در پایان گفت: من خانه موسیقی را نهادی صنفی نمی‌بینم و آن را قسمتی از وزارت ارشاد می‌دانم.
زمانی که ارشاد مسئول برگزاری آزمون‌ها بود، اتفاقات خوبی رخ نداد
امیرپدرام طاهریان (موسس، سرپرست و رهبر ارکستر سمفونیک «رسانه هنر» و ارکستر زهی هنرستان موسیقی پسران و یکی از آموزشگاه داران تهران) درباره نحوه ثبت نام خانه موسیقی جهت دریافت کارت صلاحیت تدریس با اشاره به اینکه کارت صلاحیت تدریش را سال ۱۳۸۲ دریافت کرده است، گفت: البته یادم هست آن زمان وزارت ارشاد برای آزمون مبلغ ۲۵ هزارتومان از متقاضیان دریافت می‌کرد، اما امتحان توسط خانه موسیقی گرفته می‌شد.
او با اشاره به اینکه ارشاد در مقطعی خودش این آزمون‌ها را می‌گرفته، افزود: به لحاظ کیفی این که خانه موسیقی آزمون‌های تایید صلاحیت را می‌گیرد اتفاق درست‌تری است؛ زیرا به هر حال نهادی تخصصی است.
طاهریان ادامه داد: خودم در مقاطعی (چه آن زمان که وزارت ارشاد آزمون‌ها را می‌گرفت و چه زمانی که خانه موسیقی این کار را می‌کرد) جزو اعضای هیئت ژوری آزمون‌ها بوده‌ام. اما زمانی که ارشاد مسئول برگزاری آزمون‌ها بود اتفاقات خوبی رخ نداد. در ادامه با اینکه اعضای هیئت داوران یا همان ژوری در ارشاد و خانه موسیقی یکی بود اما واگذاری این مسئولیت به خانه موسیقی اتفاق بهتری بود به این دلیل که امور تخصصی‌تر انجام می‌شد.
طاهریان درباره آزمون مجدد متقاضیانی که قبلا کارت صلاحیت دریافت کرده‌اند، گفت: تا آنجا که می‌دانم افراد دارای کارت صلاحیت تدریس به آزمون مجدد نیار ندارند و صرفا باید برای تمدید کارت خود اقدام کنند. اما کاش روزی این امکان فراهم می‌شد که خبرنگاران در برخی از امتحانات حضور می‌یافتند. به این دلیل که در زمینه تدریس نواقصی داریم و در این بخش سوء استفاده‌هایی وجود دارد.
صدور بی‌رویه مجوز آموزشگاه بدون ضابطه انجام می‌شود
طاهریان گفت: یکی دیگر از مشکلات جدی صدور بی‌رویه مجوز آموزشگاه‌هاست که بدون ضابطه انجام می‌شود. این کاستی دوستان تحصیلکرده را درگیر کرده و در این میان یک سری افراد از جهل مردم سوءاستفاده می‌کنند و مقولاتی را تدریس می‌کنند که واقعا بعدها نمی‌توان آنها را تصحیح کرد.
وی در ادامه گفت: خیلی در جریان مسائل مالی و مبالغ دریافتی توسط ارشاد و خانه موسیقی نیستم، اما با ا اینکه نباید مبالغی از متقاضیان دریافت شود، موافقم؛ زیرا به طور کلی دوستان این بخش درآمد آنچنانی ندارند. شاید این مبالغ مثلا ده هزارتومان و صدهزار تومان برای اصناف دیگر رقم چشمگیری به حساب نیاید، اما برای موزیسین‌ها چنین مبالغی زیاد است. البته آنچه گفتم نظر شخصی من است.
او گفت: نحوه دریافت کارت صلاحیت تدریس تنها یکی از موضوعات است که نام آن را معضل نمی‌گذارم. اما مسئله‌ای که وجود دارد موضوعات جانبی است. مانند مالیات ها، سخت گیری‌هایی که برای برگزاری کنسرت‌ها وجود دارد. هر روز قوانین جدیدی صادر می‌شود. مثلا اینکه مدرس آقا نمی‌تواند به شاگردان خانم درس دهد که برعکس این نیز وجود دارد.
خانه موسیقی به تنهایی نمی‌تواند مشکل مدرسان و آموزشگاه‌ها را حل کند
طاهریان درباره خدماتی که در دوران کرونا به آموزشگاه داران و مدرسان ارائه شده نیز گفت: تا آنجا که می‌دانم از طرف صندوق اعتباری هنر به برخی از دوستان که عضو شده بودند در قالب هنر کارت مبالغی ارائه شد. این اتفاق یک بار رخ داده اما به نظرم در کشوری که موسیقی را قبول ندارند حرکت مثبتی است و کاش در شرایط کرونا تکرار شود و به چندین بار برسد، زیرا در شرایط بغرنج فعلی عدد یک میلیون و یک و نیم میلیون مبلغ قابل توجهی نیست. به هر حال زمانی که بحرانی چون کرونا ادامه دار می‌شود ارائه خدمات نیز باید تداوم داشته باشد. الان اغلب مشاغل فعالیت خود را آغاز کرده‌اند جز آموزشگاه ها. کنسرتی نیز برگزار نشده و این در حالی است که اغلب موزیسین‌ها از این راه کسب درآمد می‌کنند.
وی در پایان گفت: خانه موسیقی به تنهایی نمی‌تواند مشکل آموزشگاه‌ها و کاستی‌های مربوط به آنها را حل کند زیرا نهادی است با صدها مشکل، لذا به بخشی نیاز داریم که تفکرات صنفی مخصوص به خود را داشته باشد و به طور مستقیم مشکلات آموزشگاه‌ها و مدرسان را حل کند.
هدف از ثبت نام دوباره مدرسان ارائه کدشناسایی برای دریافت مالیات است
شهریار صدیق (مدرس موسیقی و سرپرست گروه «راست مغام») یکی از هنرمندان ساکن استان آذربایجان شرقی است که در شهر تبریز آموزشگاه دارد. او درباره برگزاری آزمون‌های تایید صلاحیت تدریس و دیگر مشکلات صنفی آموزشگاه‌داران گفت: من برای دریافت یا تایید کارت صلاحیت تدریس مجددا در سایت مربوطه ثبت نام کرده‌ام زیرا گفته بودند همه باید ثبت نام کنند. اما تا آنجا که از مدیران دیگر آموزشگاه‌ها (آن‌هایی که پروانه کسب به نامشان است)، شنیده‌ام، چنین افرادی به آزمون مجدد نیاز نداشته‌اند و گویا با ثبت نام کارت تدریس برایشان صادر می‌شود. به نظرم آن‌هایی که رزومه کافی نداشته‌اند باید دوباره در آزمون‌ها شرکت کنند.
او افزود: تصورم این است که هدف از ثبت نام دوباره مدرسان با سابقه ارائه کد شناسایی جهت رسمی شدن آن‌هاست تا در ادامه دریافت مالیات‌ها به راحتی صورت گیرد. به جز مقوله دریافت و پرداخت مالیات‌ها مسئله دیگری وجود ندارد که باعث شود مسئولان در زمینه ثبت‌نام‌های مجدد تا این حد جدی باشند.
صدیق با تاکید بر اینکه دریافت دو مبلغ صدهزارتومان و پنجاه هزار تومان از متقاضیان زیاد است، گفت: البته این را هم باید در نظر داشت که خانه موسیقی صرفا واسطه‌ای است که به او دستوراتی داده می‌شود و خودش تصمیم گیرنده اصلی نیست.
برگزاری آزمون تایید صلاحیت از وجود افراد نالایق جلوگیری می‌کند
صدیق اذعان داشت: اگر رویه ارائه کارت صلاحیت تدریس با حساب و کتاب انجام شود، اتفاق بسیار خوبی است زیرا از حضور افراد نالایق به آموزشگاه‌ها به عنوان مدرس جلوگیری می‌کند و خواه ناخواه از مشکلات نیز کاهش می‌یابند.
او گفت: در شهر تبریز صدور بیش از حد مجوز تاسیس آموزشگاه‌های موسیقی، اصطلاحا منجر به قحط الرجال شده است. متاسفانه در برخی از آموزشگاه‌ها افرادی مشغول به تدریس هستند که رزومه مشخصی ندارند و شخصا از ورودشان به آموزشگاه خودم جلوگیری می‌کنم و بعد می‌بینم در آموزشگاهی دیگر مشغول تدریس شده اند. از این منظر، جدی گرفتن مقوله صدور کارت تدریس از سوی وزارت ارشاد و خانه موسیقی اتفاق بسیار خوبی است، اما متاسفانه تنها مسئله صنف ما این مورد نیست و مشکلات عدیده دیگری وجود دارد.
با تصویب مجلس، مراکز فرهنگی و آموزشگاه‌های معاف از مالیات، باید از سال آینده مالیات بدهند
صدیق به موضوع دیگری نیز اشاره کرد که به خودی خود بر مشکلات آموزشگاه‌داران خواهد افزود. او بیان کرد: متاسفانه مجلس شورای اسلامی اخیرا برخلاف آنچه در قانون اساسی آمده و قبلا وجود نداشته، اعلام کرده مراکز فرهنگی معاف از مالیات باید از سال آینده مالیات بدهند و خب این قانون شامل ما نیز خواهد شد. البته مشکلات ما به همین موارد ختم نمی‌شود و کاستی‌های دیگری نیز وجود دارد.
ارشاد حمایت‌های خود را محدود کرده و ما به بخش خصوصی ارجاع می‌دهد
صدیق در تکمیل توضیحاتش، گفت: وزارت ارشاد در هر شهر فرهنگسراهایی دارد و ما برای برگزاری کنسرت‌های کارگاهی آموزشگاه سالن‌هایی را رزرو می‌کردیم، بی‌آنکه هزینه‌ای را متقبل شویم. حتی فاکتور پوستر برنامه‌ها را به اداره ارشاد می‌بردیم و مسئولان مربوطه هزینه آن را پرداخت می‌کردند که البته ارقام بزرگی هم نبود. ولی به هرحال ارشاد با این شیوه‌ها از آموزشگاه‌ها حمایت می‌کرد. در حال حاضر چنین حمایت‌هایی دیگر وجود ندارد. شما حساب کنید برای کنسرتی که فروش بلیت و هیچ آورده مالی برای ما ندارد و مخاطبانش والدین و نزدیکان هنرجویان هستند باید مبالغی حدود سه میلیون تا چهار میلیون بپردازیم. ارشاد نیز در پاسخ شانه خالی می‌کند و می‌گوید مسئولیت چنین برنامه‌هایی را به بخش خصوصی سپرده‌ایم و ما را به بخش‌های مذکور ارجاع می‌دهد. بخش خصوصی نیز می‌گوید ما برای برگزاری کنسرت و رزرو سالن پول پرداخته‌ایم.
وی با بیان اینکه، متاسفانه هنرستان‌های موسیقی را به بخش خصوصی واگذار کرده‌اند، ادامه داد: واقعا نمی‌دانیم باید مشکلاتمان را به چه کسی بگوییم. متاسفانه ارشاد پاسخ درستی به ما نمی‌دهد و شکایت‌های ما نیز همیشه بدون جواب می‌ماند.
این مدرس موسیقی درباره حمایت‌های صورت گرفته از موسسات فرهنگی و هنری و آموزشگاه‌ها در دوران کرونا نیز گفت: پس از شیوع کرونا وعده‌هایی دادند که به آنها عمل نشد. مبلغ یک و نیم میلیون توسط صندوق اعتباری هنر به برخی از فعالان داده شد که شخصا برای دریافت آن اقدام نکردم. واقعا با این مبلغ چه کار مثبتی می‌توان انجام داد؟! گفته بودند وام حمایتی با بهره چهاردرصد و وام قرض الحسنه می‌دهند که اصلا چنین اتفاقاتی نیفتاده است. اصلا وام چهار درصدی وجود ندارد و زمانی که متقاضیان به بانک مراجعه می‌کنند، متوجه می‌شوند چنین وامی وجود ندارد. کمترین بهره وام ۱۲ درصد است که درصدهایی نیز به آن افزوده می‌شود و ما از جزییات آن بی‌خبریم.
او گفت: یکی دیگر از بخش‌ها یا نهادها که نامش را به یاد ندارم نیز وامی را در نظر داشت که سقف آن برای آموزشگاه‌ها تا ۱۳۰ میلیون تومان بود. یکی از شرایط دریافت این وام معرفی سه ضامن معتبر استخدام رسمی به بانک بود و قسط ماهانه‌اش که مدت آن دوسال در نظر گرفته شده، شش میلیون و هشتصد هزارتومان است. حال در نظر داشته باشید که سال‌هاست کارمندان به صورت رسمی استخدام نمی‌شوند و قراردادی هستند. از طرفی در شرایط نابسامان و نامشخص فعلی من آموزشگاه دار چگونه این مبلغ را پرداخت کنم در حالی که درآمد آنچنانی ندارم! در نهایت من که برای دریافت این وام اقدام کرده بودم به دلیل سخت گیری‌های موجود از دریافت آن منصرف شدم.
صدیق در پایان گفت: ما آموزشگاه داران صرفا با تکیه بر خودمان به فعالیت ادامه می‌دهیم و هیچگونه حمایتی وجود دارد.
مسئولان با آزمون مجدد از اساتید دوباره کاری می‌کنند
ناصر نظر (موسیقی‌دان، آهنگساز و موسس و رهبر ارکستر «پارس») یکی از افرادی است که سال‌هاست در جهت تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان علاقمند به موسیقی می‌کوشد. او که مالکیت و مدیریت یکی از آموزشگاه‌های تخصصی رده سنی کودک و نوجوان را به عهده دارد. وی گفت: من سال‌ها یکی از ممتحان آزمون تایید صلاحیت مدرسان بوده‌ام. اخیرا نیز برای فعالیت در این بخش دعوت شدم اما تلاقی این اتفاق با بحران کرونا برنامه‌ها را تحت تاثیر قرار داد.
وی افزود: از مبالغ دریافتی در نظر گرفته شده بی‌اطلاع هستم و نمی‌دانم مبلغ 150 هزار تومان به چه دلیل از متقاضیان دریافت می‌شود و مسئولان مربوطه باید در اینباره توضیح دهند.
نظر ادامه داد: به نظرم اینکه خانه موسیقی مسئولیت برگزاری آزمون‌ها را به عهده گرفته کار درست‌تری است، زیرا زمانی که آموزش هنری اختیار این بخش را به عهده بگیرد، امور مربوطه آنطور که باید انجام نمی‌شود به این دلیل که افراد این بخش به هیچ وجه متخصص نیستند و بیشتر در چهارچوب اداری کار می‌کنند.
او اذعان داشت: تا آنجا که به یاد دارم هنرمندانی چون مرحوم پورتراب، داود گنجه‌ای، پیرنیاکان، سریر و دیگر اساتید ارزیابی متقاضیان را برای دریافت صلاحیت تدریس به عهده داشته‌اند.
وی گفت: در حال حاضر به طور دقیق از جزییات آزمون‌ها خبر ندارم، اما یادم هست که برای انجام بهتر کارها موسیقی را بخش‌بندی کرده بودند و من نیز ارزیابی متقاضیان بخش کودک و نوجوان را به عهده داشتم. امیدوارم این بخش بندی‌ها همچنان وجود داشته باشد.
نظر ادامه داد: با وجود اتفاقات مثبتی که تا به حال رخ داده، اما واقعیت این است که آموزش هنری وزارت ارشاد برای ارائه کارت صلاحیت، مدرسان آموزشگاه من و دیگر مراکز را با مشکلاتی مواجه کرده‌اند. مثلا یکی از مدرسان فوق لیسانس موسیقی از دانشگاه هنر است، اما باید برای دریافت کارت صلاحیت تدریس در آزمون‌ها شرکت کند. به نظرم این رویه غلط است و مسئولان مربوطه به واسطه این دوباره کاری‌ها، کار خودشان را زیاد می‌کنند. به طور منطقی نیز فردی که تحصیل کرده و متخصص موسیقی است و قبلا کارت صلاحیت دریافت کرده با گذشت زمان تجربه‌اش کمتر نمی‌شود که به واسطه این اتفاق مجددا برای دریافت کارت صلاحیت آزمون دهد!
نظر در ادامه گفت: در وضعیت بحرانی فعلی، همه اهالی موسیقی به کار احتیاج دارند و ما باید کارآفرینی کنیم؛ این درحالی است که آموزشگاه‌داران با وجود شیوه‌های آنلاین و مجازی نیز ورشکست شده‌اند و آهی در بساط ندارند. خودم بخشی از مجموعه آموزشی‌مان را کوبیدیم و آنرا به مالک پس دادیم که دلیلش اوضاع نابسامان موسیقی و بیکاری های رخ داده است.
او با اشاره به اینکه صدور کارت صلاحیت به خودی خود اتفاق خوبی است، ادامه داد: به نظرم در وضعیت کرونا هر نوع کمک به افراد ذی‌صلاح لازم و ضروری است و باید به افراد متخصص بها بدهیم. مسلما افراد متخصص و تحصیل کرده قبلا برای کسب دانش هزینه کرده‌اند و این درست نیست که دوباره هزینه کنند. مسئولان مربوطه می‌توانند از افرادی که تحصیلات مرتبط ندارند با دریافت هزینه آزمون بگیرند. معتقدم که این تفکیک باید صورت گیرد.
نظر بیان کرد: باید برای موزیسین‌های تحصیل کرده تسهیلاتی قائل شویم. اگر وام‌های حمایتی وجود ندارد اما می‌توان با ارائه کارت صلاحیت تدریس از آنها حمایت کنیم. حتی کارت تایید صلاحیت باید به فارغ‌التحصیلان موسیقی اهدا شود.
وی تاکید کرد: با توجه به اوضاع بغرنج فعلی اگر موسیقی و آموزشگاه‌ها حمایت نشود به زودی خط می‌خورند و حذف خواهد شد.
