چرا هر کشوری به یادمان نیاز دارد؟

به گزارش خبرنگار ایلنا، جهان شاهد فداکاری‌های بسیار از دلاوری‌هاست و از همین رو امروزه بناهای یادبود بسیاری در نقاط مختلف جهان به نام و یادشان یا واقعه رخ داده آن دوران ساخته می‌شود. بناهای یادبودی که اتفاقا بسیاری از آنها به شهرت جهانی نیز رسیده‌اند و محلی برای بازدید میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی شده‌اند که می‌توان به برخی از آنها اشاره کرد. 

یکی از معروف‌ترین و شناخته‌ شده‌ترین بناهای یادبود در جهان، یادبود «سرزمین مادری» است که در کشور روسیه قرار دارد و و در ولگوگراد و برای یادبود نبرد استالینگراد ساخته شده. 

در پرل هاربر، بندری در مجمع الجزایر هاوایی نیز بنای دیگری با نام «ناو جنگی آریزونا» قرار گرفته که این محل، مکان استراحت هزار و ۱۰۲ ملوان و تفنگدار دریایی بود و در هنگام حمله به این منطقه در ناو آمریکایی آریزونا جان خود را از دست دادند. این محل یادبود، یکی از محل‌‌های گردشگرپذیر است و بیش از ۲ میلیون نفر هر ساله از این بنای یادبود دیدن می ‌کنند.

بنای یادبود «زنان جنگ جهانی دوم» در وایتهال لندن انگلستان نیز یکی از بناهای یادبود معروفی است که ۱۷ لباس فرم مختلف زنانه روی این مجسمه نصب شده و نماد صدها شغل مختلف زنان در طول جنگ را در معرض نمایش قرار می‌دهد. 

از دیگر یادبودهای معروف و متفاوتی که آن را هم می‌‌توان در کشور انگلیس یافت؛ «باغ یادبود ملی» در نزدیکی لیچفیلد، استافوردشایر انگلیس است. این باغ شامل ۱۵۰ جریب زمین جنگلی و یادبودهایی است که به نیروهای نظامی و زنان کشته شده در جریان جنگ جهانی اول و دیگر درگیری‌های قرن بیستم اختصاص یافته و حضور زنان در این یادبود نیز نکته حائز اهمیت آن محسوب می‌شود.

بنای یادبود «آلیوشا» در پلوودیو بلغارستان دیگر نمای یادبود است. آلیوشا یک مجسمه بتونی به ارتفاع ۱۱ متر از یک سرباز شوروی است که در تپه بونارجیک در پلوودیو بلغارستان قرار گرفته شده و هر ساله گردشگران بسیاری را به سمت خود جذب می‌کند. 

بنای «آزادی‌خواهان دونباس» که در پارک لنین کمسومول در دونتسک اوکراین واقع شده نیز به تمام واحدهای نظامی و سربازانی مرتبط است که در طول جنگ جهانی دوم دونباس را آزاد کردند و جز سازه‌های خاصی است که توانسته به عنوان یادمانی به یاد ماندنی نام خود را ماندگار کند. 

یادمان ایران کجاست؟  

این یادمان‌ها می‌توانند ادامه‌دار باشند و همچنان کشورها و یادمان‌های مختلف دیگری هم به آنها اضافه شود؛ اما در میان آنها جای خالی یادمانی از کشور ایران با چنین مضامینی خالی می‌ماند و سوالی که پیش می‌‌آید این است در کشوری مانند ایران که محل تاخت و تاز و جنگ‌ها و حملات و دفاع‌های گسترده‌ای بوده و بسیاری جان و مال خود را برای حفظ مرزهای کشور داده‌اند چرا یادمانی وجود ندارد؟ 

در کنار نمادهایی که برای مشاهیر بزرگ هر کشوری سازه و تندیسی ساخته می‌شود؛ سبک نمادسازی دیگری نیز وجود دارد که ایران با وجود داشتن تجربه‌های بی‌شمار در عرصه‌های گوناگون؛ از این سبک نمادسازی استفاده نکرده است. از همین رو شهرداری تهران فراخوانی برای طراحان و معماران کشور در نظر گرفته تا از این طریق بتوان یادمانی ارزشمند خلق و به یادگار بماند.

فراخوانی که از طراحان، معماران، مجسمه‌سازان و صاحبان ایده و خلاقیت دعوت به عمل آورده تا ایده‌ها و طرح‌های خود را برای ساخت المانی که به خوبی بتواند معنا و مفهوم «سرباز وطن» را به نمایش درآورد ارائه دهند. از همین رو قرار است سازه‌ای در این خصوص ساخته شود که جانمایی آن در محدوده منطقه فرهنگی و گردشگری عباس‌آباد بوده و سازه‌ در نظر گرفته شده نزدیک به ۴۰ متر ارتفاع خواهد داشت تا اهمیت و ارزش آن را نیز به خوبی در معرض نمایش قرار دهد و در کنار یادمان‌های مطرح جهان جای خود را باز کند. 

درواقع می‌توان گفت در کنار ساخت انواع سردیس‌ها و مجسمه مفاخر و اسطوره‌ها، ساخت نمادی که بیانگر دلاوری‌ها و شجاعت بزرگان یک مرز و بوم باشد نه تنها می‌تواند یاد و نام آنها را جاودان کند بلکه می‌تواند تبدیل به نماد و برندی برای معرفی یک جامعه شود. 

آزاده باقری