گلایه اعضا ایسفا از رفتار مدیران انجمن سینمای جوان

انجمن فیلم کوتاه ایران ایسفا با انتشار نامه‌ای از رفتار مسولان جشنواره فیلم کوتاه تهران با آنها ابراز گلایه کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ متن این نامه که نسخه‌ای از آن به ایلنا ارسال شده؛ به این شرح است:

برخورد بی‌مهر جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران با ایسفا
جشنوارهٔ ما، جشنوارهٔ دیگران
امروز که بیست و دوم مهر ماه باشد، ‌ نخستین روز از سی‌ و یکیمن جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران برگزار شد. برای مدیران، این مهم است که چند صد فیلم به نمایش در می‌آید و چند ده مهمان خارجی از کشورهای یک و دو و سه و چهار میهمان جشنواره‌اند. برای ما فیلم‌سازان اما، زیاد فرقی نمی‌کند که این جشنواره در پردیس ملت برگزار شود، ‌ یا سینما فلسطینِ‌ جمع و جور. چیزی که برای ما مهم است، خود این اتفاق است. برای فیلم‌سازان، جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران به معنای واقعی کلمه «جشنواره» ‌ است. برای ما فرصت مغتنمی‌ست برای دیدن فیلم‌های هم‌قطارانمان و برای جوان‌تر‌ها، دیدن آثار مهران‌فر، بیضایی و یا تولیدات قدیمی کانون، فرصتی طلایی‌ست. جشنواره برای اهالی فیلم کوتاه همه چیز است. مگر ما فیلم‌هایمان را دیگر در کجا می‌توانیم با جمعی بزرگ ببینیم؟

‌جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران، برای اعضای ایسفا مسلماً از مهم‌ترین اتفاق‌های سینمایی سال است به همین سبب تصور می‌شود مدیران عزیزی که درگیر کارند، ‌‌ همان طور که توجه‌شان به چند صد و چند ده است، گوشه‌ چشمی هم به اهالی اصلی فیلم کوتاه داشته باشند. این جشنواره برای اعضای ایسفا به مراتب مهم‌تر از مثلاً اعضای انجمن دستیاران کارگردان است، یا انجمن فیلم‌نامه‌نویسان. اما عجیب‌ آن است وقتی می‌بینی دعوت‌نامه‌های پاکت شده‌ای را که برای اعضای کانون دستیاران با کارت اختتامیه و چند کارت رایگان ارسال شده‌اند. پاکت‌هایی به مقصد کسانی که شاید اصلاً‌ دغدغه‌شان فیلم کوتاه نیست یا اگر هست در اولویت نیست. اما به خودی خود این اتفاق بد نیست. اینکه مدیر عامل انجمن سینمای جوان به امضای خود دعوتنامه‌هایی را برای اعضای کانون دستیاران بفرستد، فی‌نفسه بد که نیست، خوب هم هست، اما این اتفاق وقتی عجیب و متحیرکننده جلوه می‌کند که متوجه شوی حتی اعضای هیئت مدیرهٔ ایسفا هم چنین دعوتنامه‌ای را دریافت نکرده‌اند.

‌یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که ما در جامعه‌مان داریم، ‌ تقسیم اعضای جامعه به خودی و غیرخودی‌ست. جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران هم مال ما نیست، ‌ مال همه است. اما این به معنای آن نیست که اهالی اصلی فیلم کوتاه به ادعای برابری طرد شوند. چه قدر خوب است نه تنها انجمن دستیاران، که تمام اهالی شهر تهران کارت ورود به جشنوارهٔ فیلم کوتاه تهران را داشته باشند. اما وقتی محدودیتی هست و اجبار به انتخاب، اهالی فیلم کوتاه مسلماً‌ در اولویت هستند، چرا که این جشنوارهٔ آن‌هاست.