فیلسمازی که فیلمش شبیه خودش باشد؛ صادق است

مراسم اختتامیه یازدهمین جشنواره فیلم دانشجویی نهال شب گذشته(۱۰ خرداد) با بزرگداشت کامران شیردل و با حضور رخشان بنی اعتماد و کیانوش عیاری برگزار شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ رخشان بنی‌اعتماد در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم دانشجویی(نهال) بااشاره به خدمات شیردل به سینمای ایران گفت: بزرگداشت یک هنرمند صرفا منحصر به گذر زمان، سن و سال، موی سپید نیست. آنچه مرا مفتخر می‌کند این است که در خدمت آقای شیردل باشم.

وی ادامه داد: شیردل بدعت‌های جدیدی را در سینمای ایران پایه‌گذاری کرد که به یاد ماندنی است و به حق باید برای او بزرگداشت برگزار شود اما مهم‌تر از بزرگداشت این است که آثار او باید دیده شود و تجربیاتش را به دیگران منتقل کند.

بنی اعتماد ادامه داد: شیردل باید بتواند آن‌جور که دلش می‌خواهد فیلم بسازد و اگر خودش هم فیلم نمی‌سازد باید شرایطی فراهم شود تا افراد دیگری برگرفته از تجربیات و زیر نظر ایشان فیلم بسازند.

وی ادامه داد: امیدوارم معنای برگزاری بزرگداشت که این روز‌ها بسیار هم برپا می‌شود؛ معنایی فرا‌تر از روی صحنه آمدن داشته باشد.

رخشان بنی‌اعتماد با اشاره به فیلم تهران پایتخت ایران است و اهمیت این فیلم در سینمای مستند گفت: هوشمندی انتخاب یک اسم برای یک فیلم در سال ۴۶ جریان سینمای مستند اجتماعی را شکل داد و به ما یاد داد که چگونه ببینیم.

وی ادامه داد: باید بابت انتخاب این اسم که چگونه دیدن را به ما یاد داد، حتی اگر فیلم را هم ندیدیم در مقابل ایشان سر تعظیم فرود آوریم.

کیانوش عیاری نیز با اشاره به آشنایی خود با آثار شیردل از سال ۱۳۵۵ گفت: من سال ۵۵ عضو سینمای آزاد اهواز بودم که فیلم‌های آماتوری می‌ساختیم. در کنار آن فیلم‌های سینماگران غیرآماتور را که عمدتا مشمول مستند می‌شد برای علاقمندان به سینما نمایش می‌دادیم. برگزارکنندگان نمایش فیلم‌ها به طور متفق جذب فیلم‌های آقای شیردل بودند.

وی ادامه داد: جلسه اول نمایش فیلم‌های سینمایی آزاد، ۵ فیلم آقای شیردل نمایش داده شد و بروشوری هم پخش کردیم. گرچه هیچ چیز از دیدن فیلم‌ها به خاطر نمی‌آورم اما یک یادگاری پراهمیتی را از پیش از انقلاب تا به امروز یدک کشیدم که شاید مهم‌ترین درس زندگی من در عرصه سینما بود.

کار گردان خانه پدری ادامه داد: زمانی که فیلم‌ها را می‌دیدم بی‌آنکه بتوانم تجسم نیرومندی از همگونی فیلم و فیلمساز داشته باشم، احساس فوق‌العاده‌ای از صداقت، شجاعت در این فیلم‌ها و همچنین گرایش به سمت مضامینی که می‌تواند دغدغه یک فیلمساز باشد، برایم فوق‌العاده بود.

عیاری اضافه کرد: فیلم‌ها نمایش داده شد و آن یادگاری که همچنان با من همراه ست، این است که آقای شیردل چه کسی است که این چنین نگاه می‌کند؟ چگونه آدمی باید باشد و چگونه نگاه کند، چقدر وابسته و تا چه اندازه قابل باور است؟ آیا اینکه یک فیلم صادقانه بسازد، تکنیک است؟ و چقدر یک فیلمساز باید صادق باشد که فیلمش شبیه خودش شده است؟

عیاری ادامه داد: من بعدا‌ها با شیردل دیدارهای داشتم و شیردل این قسمت را به واسطه خودش و فیلم‌هایش به من تزریق کردند و نمی‌دانم آیا در عرصه فیلمسازی موفق شدمیا خیز اما تلاش کردم تا زمانی که فیلمی را می‌سازم، دقیقا شبیه به خودم باشد. آقای شیردل من از شما ممنون هستم.

در ادامه صدای ضبط شده امیر نادری که درباره شیردل صحبت می‌کرد؛ پخش شد. نادری طی سخنانی گفت: کامران شیردل یکی از پایه‌گذاران سینمای مدرن ایران است و هنگامی که او در ایران فیلم ساخت، سینمایی به این شکل در ایران وجود نداشت. از طرف دیگر کامران شیردل یک قربانی بزرگ هنر مدرن ایران است. کسی که هر روز، هر دقیقه به سینما فکر کرده بود اما شانس ساختن برایش کم بوجود آمد.

وی ادامه داد: هر چند در طی این سال‌ها شیردل فیلم نساخته است اما آدم ساخته است. حق کامران در سینمای ما بیشتر از این‌ها بود اما متاسفانه شاید نتوانست به آن چیزی که‌می‌خواست برسد.

وی ادامه داد: زمانی که تو را در نیویورک دیدم بسیار پرانرژی و آماده بودی تا کار انجام بدهی، سوژه‌ای که داری بسیار ناب است. خواهش می‌کنم فیلمت را بساز و تمام این مدت را جبران کن.

کامران شیردل نیز با تشکر از سخنرانان و برگزارکنندگان جشنواره گفت: شرط ادب اجازه نمی‌دهد که بگوییم دروغ محض است اما واقعا فکر نمی‌کنم سخنانی که گفته شد، درست باشد، من از خانم بنی اعتماد و کیانوش عیاری عزیز که خاطرات بسیار خوبی از جوانی‌شان و همچنین جوانی خودم دارند، ممنون هستم.

در ادامه مراسم برگزدیگان بخشهای مختلف به شرح زیر معرفی شدند:

تندیس بهترین طراحی صحنه و لباس: غزاله موتمن(دور یا نزدیک)
دیپلم بهترین طراحی صحنه و لباس: حمد زارع و شلاله خیری(دخترک آت آشغالی)
ندیس بهترین تدوین: محمد نجاریان(آن‌ها)
ندیس بهترین تصویر برداری: سینا کرمانی‌زاده(حذف اضطراری)
دیپلم بهترین تصویربرداری: بهروز بادروج(آک آپ آْس)
ندیس بهترین فیلم نامه: مشترکا به هرام و بهمن حاج ابول لو(نحس) - فهیمه
آقاحسنی و پیمان نعیمی(حذف اضطراری)
ندیس بهترین بازیگر زن: مهسا علافر(حذف اضطراری)
دیپلم بهترین بازیگر زن: ریحانه سلامت(دزدی)
تندیس بهترین بازیگر مرد: هومن کیائی(ناتمام)
دیپلم بهترین بازیگر مرد: جاوید قائم مقامی(آن‌ها)
ندیس بهترین فیلم تجربی: سایه‌ها هر کجا می‌خواهند ی روند
تندیس بهترین فیلم انیمشن: آلزایمر
دیپلم بهترین فیلم انیمیشن: دخترک آت آشغالی
تندیس بهترین فیلم مستند: سنگ شکن گلون آباد
دیپلم بهترین فیلم مستند: آک آپ آس
تندیس بهترین فیلم داستانی: حذف اضطراری
دیپلم بهترین فیلم داستانی: نجس
بهترین فیلم سال اول: شال
تندیس بهترین فیلم نیمه بلند: مشترکا خون مردگی و خیابان خیلی خلوت
ندیس بهترین کارگردانی: پیمان نعیمی - فهیمه آقاحسنی(حذف اضطراری)
دیپلم بهترین کارگردانی: بهرام و بهمن حاج ابول لو(نجس)
جایزه ویژه هیئت داوران: خیابان خیلی خلوت - خانم گل می‌خکی
جایزه آکادمی: خانم گل می‌خکی
جایزه ویژه دبیر جشنواره: نجس
جایزه بخش موضوع ویژه: التیام
جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران: خون مردگی.