جلسه نقد و بررسی فیلم «جینگو» برگزار شد

«تورج اصلانی» کارگردان فیلم سینمایی «جینگو» گفت: بعداز تولید «جینگو» شب که به خانه می‌روم برای من آرامشی می‌آورد؛ چون حداقل کاری که توانستم انجام دهم و خدمتی که به سینمای ایران بکنم این است که بازیگران جوان و بااستعداد بی‌ادعایی را در این فیلم کشف کردم.

به گزارش ایلنا؛ فیلم سینمایی «جینگو»(روایت معلق) اولین ساخته بلند «تورج اصلانی» با حضور این فیلمبردار تجربه‌گرای سینمای ایران، «هنگامه قاضیانی»، «سعید ابراهیمی‌فر»، «سیاوش درخشی»، جمعی از سینماگران ایرانی، تعدادی از عوامل «جینگو» و علاقمندان به سینما، به همت باشگاه «فیلم اندیشه» ساعت ۱۸ روز سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ماه جاری در فرهنگسرای اندیشه تهران به نمایش در‌آمد و با حضور «مازیار فکری ارشاد» و «محمدرضا مقدسیان» به عنوان منتقد، جلسه نقد و بررسی این فیلم برگزار شد.

تورج اصلانی در مورد دغدغه ساخت فیلم سینمایی «جینگو» گفت: در واقع این اتفاق مربوط به شرایطی است که در آن قرار گرفته بودم، آن موقع که من وارد سینما شدم با جوانهای نزدیک خودم خیلی در ارتباط بودم؛ فکر می‌کنم در این شرایط، نسل جوان را خوب می‌شناسم. به آن‌ها نزدیک شدم، آرزو‌ها، رؤیا‌ها و درماندگی‌هایشان را خوب می‌فهمم. در یک شهر ۲۰ میلیونی که خیلی جوان داریم و خیلی از جوانهای ما با انگیزه‌های بسیار بی‌هدفی زندگی می‌کنند. در واقع انگیزه دارند ولی سیبل مشخصی نیست. این پرسه زنی جوان‌ها را دوست داشتم که به تصویر بکشم. پر از ایده و خلاقیت هستند ولی مسیری نیست که بتواند آن‌ها را خوب هدایت کند. و خودکشی‌هایی که این جوان‌ها در خودشان ایجاد می‌کنند و تشکل‌هایی که شکل می‌دهند و احتمالا منجر به خروجی‌هایی می‌شود. ما در این شهر جمعهایی بین جوان‌هایمان داریم وقتی جوانی از خانه‌اش بیرون می‌رود احتمال دارد که پدر و مادرش نگرانش بشوند که این ساعت کجا می‌رود؟ چه کار می‌کند؟ و با کی در ارتباط است؟

وی همچنین گفت: این نگرانی‌های خانواده‌های این جوانهاست و من خواستم که یک جورهایی دفاع کنم از جوانهایی که انگشت اتهام از خانواده به سمت آن‌ها شروع می‌شود تا اجتماعی که در آن زندگی می‌کنند، متهم می‌دانند جوانی را که هیچ راهکاری برایش در نظر نگرفتند و فقط توقع دارند که یک ایده آلیست باشد و این در شرایطی است که همه چیز نابسامان است.

اصلانی در ادامه تأکید کرد: در این شرایط من احساس نزدیکی به این نسل می‌کنم برایشان قصه‌های زیادی دارم و تنها «جینگو» نیست که درباره جوان‌ها می‌سازم قطعا درباره جوان‌ها بیشتر خواهم ساخت؛ «جینگو» یک تست، اتود و یک تجربه است ولی ادامه خواهد داشت. نسل خودم را خوب می‌شناسم و دغدغه‌ها، بن بست‌ها و دیوار‌هایشان را می‌دانم و آسمان کم ستاره و بی‌سیاره‌شان را هم خوب می‌شناسم و سعی می‌کنم درباره‌شان بیشتر قصه بگویم.

«مازیار فکری ارشاد» منتقد سینما در مورد استفاده از اِلمان پل صدر در فیلم سینمایی «جینگو» گفت: وقتی فیلمی از یکسری عناصر و اِلمانهای شهری استفاده می‌کند آنهم در شهری مثل تهران که سال به سال رنگ و روی آن عوض می‌شود؛ طبیعی است که این خطر را به جان خریده است. من باور نمی‌کنم آقای اصلانی به این موضوع فکر نکرده باشد، قطعا به آن فکر کرده است و می‌دانسته که این اتفاق می‌افتد. کسانی که در سالهایی که این فیلم ساخته شده است اگر ۳۰ سال دیگر هم این فیلم را ببینند احتمالا یکسری از این عناصر و چیزهایی را به خاطر می‌آورند. و اگر ما ۱۵،۲۰ سال دیگر این فیلم را ببینیم ممکن است برای ما خیلی تداعی معانی بکند فقط صحبت از اِلمانهای شهری نیست و این خرده قصه‌هایی که ما لابلای ماجرا شاهدش هستیم همه نشانه‌های بارزی از این دوران و زمانه است. به نظرم برای مفصل صحبت کردم در مورد این فیلم بایستی بیش از یکبار آن را دید.
«تورج اصلانی» در مورد استفاده از نشانه‌ها در فیلم «جینگو» گفت: «جینگو» از نشانه‌هایی در این شهر استفاده کرده است که اگر خطری در فاصله زمانی برایش باشد؛ من این خطر را نمی‌بینم قطعاً همه شما دوست دارید اولین فیلمی که از اتوبوس دو طبقه در تهران ساخته شده است را ببینید. یا کسی دوست نداشته باشد که اولین ریل راه آهنی را که در میدان راه آهن تهران زدند این تصویر را ببیند. برای من «جینگو» در چهار سال گذشته یک نشانه‌هایی دارد که پل صدر یکی از آنهاست که اگر در آینده نوه من این فیلم را ببینید می‌گوید که اولین پل طبقاتی که در تهران زدند چه پلی است. به نظر من هر فیلمی که از این نشانه‌های تحولات روز بهره‌مند بشود یک جورهایی به تاریخ می‌پیوندد. قدمت می‌گیرد ولی دموده نمی‌شود. و این نشانه‌ها باعثمی‌شود که ارجاعات تاریخی به آن صورت گیرد.

هنگامه قاضیانی بازیگر سینمای ایران در مورد بازی در فیلم سینمایی «جینگو» گفت: برای تورج اصلانی به شدت احترام قائلم برای راهی که از کردستان تا تهران پیموده و مرزهای جغرافیایی که طی کرده و زمین را برای خودش گشت زده است. در این کار از طرف ایشان برای سرزمینش ایران عشقی وجود داشت و دغدغه‌هایی که در ذهنش بود چون آنزمانی بود که می‌توانست ایران را ترک کند و این کار را نکرد و ترجیح داد به جای ترک کردن ایران در کشورش بماند. موضوعی که برای من جذاب بود پرداخت، پردازش و برشی از زندگی آقایان بود؛ چون ما مدتهاست که با فمنیسم به شدت اشتباهی که در فیلمسازی سینمای ایران داریم روبرو هستیم و حالم را دارد خراب می‌کند و اصلا کار درستی نیست، در این فیلم یکبار به مرد‌ها هم نگاه شد. دغدغه‌های این فیلم باعثشد که پای این کار بایستم.

وی در ادامه اظهار داشت: حضور در این فیلم، احترام به سینماگری بود که ایران را ترک نکرد، برایم مهم این بود که تورج اصلانی می‌توانست از ایران برود ولی ماند و فیلم ساخت. در این فیلم مشکلاتی همچون دزدیدن مینی بوس و پیکان و لباس‌های فیلم برایمان پیش آمد ولی تورج اصلانی به همه انرژی می‌داد. «جینگو» مثل نوزادی است که تازه متولد شده است و من این فیلم را خیلی دوست دارم. «جینگو» تلنگری است که ما زن‌ها به مرد‌ها نگاه کنیم و یا مرد‌ها به خودشان نگاه کنند و این فیلم را ببینند تا شاید آرام بگیرند.
سعید ابراهیمی‌فر در مورد تجربه بازی در فیلم سینمایی «جینگو» گفت: این فیلم فیلمنامه نداشت و شیوه‌ای که تورج اصلانی انتخاب کرده بود هم نگران کننده بود و هم اینکه ما یه خورده راحت بودیم و این‌‌ همان شیوه‌ای بود که من دوست داشتم. من دوست داشتم دیالوگهایی که بین و من و سیاوش ردو بدل می‌شود انگار که اولین بار است که گفته می‌شود و حس طبیعی بودن را داشته باشد و الان که فیلم را برای بار سوم می‌بینم دقت می‌کنم که‌‌ همان حس طبیعی بدون، کمابیش درآمده است و کاملا می‌شود این کاراک‌تر را باور کرد.

وی همچنین گفت: اگر در نمایشهای دیگر این فیلم، دیدید که شاهد «جینگو» ی دیگری هستید اصلا تعجب نکنید چون قرار است که تورج اصلانی با این فیلم همین کار را بکند و قرار است که ورسیونهای مختلف از این فیلم را در یکسال آینده مونتاژ بکند و جاهای مختلف نمایش بدهد و از فیدبکی که از تماشاگر خودش می‌گیرد استفاده کند.

مازیار فکری ارشاد در ادامه جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «جینگو» گفت: صحبتهایی که آقای ابراهیمی‌فر مطرح کردند در واقع یکی از ویژگی سینمای تجربی هم همین است و می‌تواند نسخه‌های متعددی از این فیلم ساخته شود. به اسم دوم فیلم «روایت معلق» توجه بکنید در تمام این فیلم به لحاظ فرم بصری هم ما شاهد هستیم که شخصیت‌ها همه‌اش در حال تعلیق هستند و همه‌اش پا در هوا هستند. بخشی از دغدغه‌ای را که فکر می‌کنم آقای اصلانی در مورد نسلی که در موردشان فیلم ساخته است و این پا در هوایی و بلاتکلیفیشان را هم در فرم بصری این فیلم و هم در اسم دوم این فیلم شاهد هستیم.

سعید ابراهیمی‌فر در ادامه گفت: من چون این نوع سینما را دوست دارم آماده کمک به ساختن این گونه آثار هستم. در ۳۰ سالی که در سینما هستم سه فیلم بیشتر نساخته‌ام و در این چند سال گذشته بیشتر کار تلویزیونی و ویدئویی انجام داده‌ام، من که رشته مهندسی را ول کردم و سینما خواندم به خاطر اینکه عاشق سینما شدم، در این چند سال گذشته در واقع کار کردن سینمایی برایم یک عادت شده بود؛ کاری که تورج اصلانی سر ساختن فیلم «جینگو» با من کرد و با پلانهایی که می‌گرفت؛ این بود که با کار زیبایی که انجام داد من را دوباره عاشق سینما کرد و از ایشان ممنون هستم.

سیاوش درخشی در مورد بازی در فیلم سینمایی «جینگو» گفت: حضور در کنار چنین عواملی برای من افتخار است و شاید برای من اتفاق نیفتد، تورج اصلانی می‌توانست با دوستانی که در میان بازیگران مطرح سینمای ایران دارد از آن‌ها دعوت کند و در این فیلم بازی کنند و این اعتماد را به من کرد و این اتفاق برای من افتاد و از ایشان خیلی ممنون هستم و از همه کسانی که در این فیلم از جمله؛ آقای ابراهیمی‌فر، خانم قاضیانی، برادران اصلانی و خود تورج اصلانی تشکر می‌کنم.

«تورج اصلانی» در پایان نشست نمایش فیلم سینمایی «جینگو» گفت: فیلم «جینگو» با همه سردی‌ها و گرمی‌ها و ناملایمتی‌ها و بار‌ها شکست خوردن و بار‌ها سینه خیز رفتن و دوباره بلندشدن، وقتی بعد از تولید «جینگو» شب که به خانه می‌روم برای من آرامشی می‌آورد؛ چون حداقل کاری که فکر می‌کنم خودم توانستم انجام دهم و خدمتی که به سینمای ایران بکنم این است که بازیگران جوان و بااستعداد بی‌ادعایی که می‌توانند به سینمای رئالیست و اجتماعی کمک بکنند را در این فیلم کشف کردم. امیدوارم سیاوش درخشی، اشکان یغمایی، الهه خادمی، آرش خوش‌خلق، امیرحسین بهزاد افشار و بچه‌های نسل جدیدی که در این فیلم بودند و توانمندی آن‌ها را دیدید که بازیگرانی که بدون فیلمنامه چگونه می‌توانند کار کنند. و در برابر دوربین این آرامشی را که دارند و باوری که ایجاد می‌کنند من فکر می‌کنم خدمتی به سینماست. ورود این بازیگران را غنیمت بدانیم و از آن‌ها استقبال کنیم برای اینکه سینما از این حالت شوهای مقطعی که بعضی وقت‌ها بازیگران ما دارند فاصله بگیریم. بازیگران بی‌ادعایی پشت درهای سینمای هستند که «جینگو» حداقل درش به روی تعدادی از این استعداد‌ها باز کرد. امیدوارم این استعداد‌ها حمایت شوند و کارهای دیگری از آن‌ها ببینیم.

بعد از پایان جلسه نقد و بررسی فیلم سینمایی «جینگو»، مسئولان باشگاه «فیلم اندیشه» فرهنگسرای اندیشه تهران، به منظور تقدیر از عوامل این فیلم، هدایایی به رسم یادبود اهدا کردند.