آملی لاریجانی و یزدی در پنهان از یکدیگر انتقاد کنند/ مراجع باید سمبل اخلاق باشند

آیت الله محسن غرویان در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، در واکنش به حواشی ایجاد شده در پی اظهارات آیت الله یزدی درباره رئیس پیشن قوه قضائیه و پاسخ آملی لاریجانی گفت: از قدیم گفتند«چون رب البیت دست گیرد به کف، جمله اهل البیت رقاصی کنند»، هنگامی که علما بخواهند در جامعه با یکدیگر بگو و مگو داشته باشند، همدیگر را تخریب کنند، احترام همدیگر را از بین ببرند، انتقادات تند و تیز نسبت به یکدیگر عنوان و با الفاظ تهدیدآمیز لب به سخن باز کنند، مشخص است که مردم چه خواهند کرد.

این استاد حوزه با بیان اینکه امثال آقای یزدی و لاریجانی و بزرگان کشور باید برخی از مسائل را رعایت کنند، اظهار داشت: علمای دین باید برای مردم در احترام‌گذاری، تکریم و اخلاق الگو باشند اما متاسفانه چنین اتفاقاتی ذهنیت مردم را نسبت به علما منفی می‌کند.

وی با تاکید بر اینکه هیچ کدام از این آقایان معصوم نیستند و خطاهایی هم دارند، بیان کرد: شرایط کشور و جامعه اقتضاء می‌کند که بزرگان و علما انتقادات را نسبت به یکدیگر علنی نکنند.

غرویان خاطرنشان کرد: دستور شرع، امر به معروف و نهی از منکر این است که اگر می‌خواهید نقد و انتقاد موثر واقع شود باید مخفیانه بیان شود، زیرا هنگامی که علنی و آشکار شود، نتیجه‌اش تحریک احساسات  طرفین است و دیگر  آن انتظاری که از امر به معروف داریم برآورده نخواهد شد.

وی یادآور شد: آقای لاریجانی منصوب رهبری در مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند و در قوه قضاییه نیز منصوب  ایشان بودند، درحال حاضر چنین انتقادات تند و تیزی به وی در واقع ضد احترام به ولی فقیه است .

این استاد حوزه افزود: در جای دیگر مشاهده می‌کنیم آقای یزدی به رییس‌جمهور حمله می‌کند و می‌گوید شما با نظرات رهبری مخالفت می‌کنید، اما مشاهده می‌کنیم که خود ایشان به منصوب رهبری یعنی آقای لاریجانی می‌تازد و حمله می‌کند. خب این گونه رفتارها دارای تناقض است و مردم این‌ها را متوجه می‌شوند.

وی تاکید کرد: این رفتارها در جامعه روحانیت و علما بی‌سابقه یا حداقل کم سابقه بوده است، در سنت سلف علمای ما و مراجع هرگز چنین رفتارهای دیده نشده است. هیچگاه ندیدیم که عنوان شود ما تابلوی یک مرجع را پایین می‌آوریم!

غرویان ادامه داد: آقای یزدی در صحبت‌هایشان می‌گویند لازم نیست این همه آدم فقیه شوند، لازم نیست این همه آدم مرجع شوند؛ اینجا هم باز اشکال فنی وجود دارد فقیه شدن یک چیز است مرجع شدن یک چیز دیگری. ما همیشه احتیاج به فقیه داریم، بله هر فقیهان همه مرجع نیست اما هر مرجعی فقیه است.

وی افزود: کنار هم گذاشتن و منتشر کردن این مسائل از نظر مبانی علمی و حوزوی بسیار انتقاد برانگیز است و معتقدم  اشتباهات فاحشی در صحبت‌های آقای یزدی وجود دارد.

این مدرس حوزه بیان کرد: آقای یزدی به دفاع از مرجعیت و سنت آن گفته‌اند کمیسیونی در جامعه مدرسین داریم که آنها از مرجعیت صیانت می‌کنند آیا صیانت از مرجعیت است که بگوییم تابلو وی را پایین می‌آوریم؟ آیا صیانت از مرجعیت این نیست که شیوه سلف صالح حفظ شود؟

وی تاکید کرد: هیچگاه مرجعیت مقام حکومتی نبوده است، همیشه یک مقام معنوی، اخلاقی و علمی بوده است. مردم خودشان مرجع را انتخاب و به او اعتماد و رجوع می‌کنند. اتفاقا صیانت از مرجع این است که مرجعیت گذشته و سنتی محفوظ بماند نه اینکه با ضرب و زور امر و نهی و حکم حکومتی تعیین کنیم، هیچگاه این چنین نبوده است.

غرویان با بیان اینکه معتقدم هرچه سریع‌تر باید این انتقادات و حملات تند و تیز بین علما، آقای لاریجانی و آقای یزدی خاتمه پیدا کند و دیگر ذهن مردم تا این حد آشفته نشود، عنوان کرد: مردم باید آرامش داشته باشند، نه این‌که بگویند خود این علما به جان هم افتادند و آرامش جامعه را نیز برهم زدند.

وی ادامه داد: خدای ناخواسته در ذهن مردم این بوجود می‌آید که دعوا بر سر قدرت است و سوالاتی این چنین در ذهن‌شان پدید می‌آید.

این مدرس حوزه علمیه تاکید کرد: علما باید سمبل اخلاق و تواضع و احترام باشند، باید ادبیات اخلاقی داشته باشند اما متاسفانه هر از چند گاهی این نوع کشمکش‌ها آن فضای اخلاقی و اسلامی را که باید وجود داشته باشد برهم می‌زند.  مقام معظم رهبری از این موضوع بسیار ناراحتند و روح امام راحل هم ناراحت است. ملت ما ملت دینی، اخلاقی، مذهبی و با فرهنگ است. مردم توقع ندارند علما این چنین با یکدیگر کشمکش کنند.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا اگر کسی از سوی رهبری منصوب شد نباید به وی انتقاد کرد، گفت: انتقاد باید صورت گیرد ما در روایات داریم، ائمه و پیشوایان مسلمان یعنی حاکمان مورد نقد و نصیحت قرار گیرند.

غرویان ادامه داد: نصوح و نقد باید معنایی از سر دلسوزی باشد نه اینکه ادبیاتی به کار ببریم که خدایی ناکرده بگویند اینها دعواهای سیاسی است نه  دعواهای اخلاقی و دینی. مردم می‌گویند  انتقاد از روی نیت الهی نیست بلکه از روی اغراض جناحی گروهی است.

وی گفت: انتقاد و نصیحت به جای خودش، در نظام ما می‌توانیم هرکسی را نقد کنیم اما ادبیات باید نشان‌دهنده این باشد که از سر اخلاق دلسوزی است نه از سر غرض‌ورزی‌های سیاسی و شخصی که صورت خوبی ندارد.