سرمدی در نشست «بررسی لایحه تامین امنیت زنان»:
نتایج پژوهشهای ملی درباره خشونت علیه زنان، پس از دولت اصلاحات اعلام نشد
عضو شورای عالی ساستگذاری اصلاحطلبان تاکید کرد: نتایج پژوهش درباره خشونت علیه زنان پس از دولت اصلاحات از دسترس خارج شد و بعد از آن زمان دیگر پژوهش ملی در مورد خشونت علیه زنان انجام نشد و یا اگر شده محرمانه مانده و اعلام عمومی نشده است.
به گزارش ایلنا، پرستو سرمدی در نشست بررسی لایحه تامین امنیت زنان گفت: بر اساس تعریف ارائه شده از سوی «سازمان ملل متحد»، اعمال هرگونه رفتار و یا گفتار آزاردهنده از سوی مردان یا زنان که سبب آسیبهای فیزیکی، جنسی، ذهنی یا رنج زنان شود خشونت علیه زنان تعریف میشود.
وی افزود: استفاده از کلمات توهینآمیز و تحقیر کننده، استفاده از عبارات تهدیدآمیز، فریاد کشیدن، رفتارهای کنترل کننده، کتک زدن، اعمال زور برای برقراری رابطه جنسی و عاطفی، آسیب زدن به دستگاه تناسلی، ختنه کردن و تجاوز جنسی از جمله رفتارهای خشونتآمیز علیه زنان است.
سرمدی یادآور شد: متاسفانه آخرین آمار ملی در مورد خشونت علیه زنان مربوط به ١٤ سال پیش است. در سال ٨٣ در دولت اصلاحات طرح ملی امحای خشونت علیه زنان اجرا شد، خشونت علیه زنان در ٢٨ استان بررسی شد که نشان میدهد ۶۶ درصد خانوادههای مورد مطالعه از اول زندگی مشترک حداقل یک بار تجربه خشونت خانگی با تعریف عام آن را داشتهاند و حداقل یک بار در طول زندگی مشترک حدود ۳۰ درصد خانوارها، خشونتهای فیزیکی جدی و حاد را داشتند و در ۱۰ درصد خانوارها خشونتهای منجر به صدمات موقت و یا دائم و جدی گزارش شده است.
وی خاطرنشان کرد: نتایج این پژوهش پس از دولت اصلاحات از دسترس خارج شد و بعد از آن زمان دیگر پژوهش ملی در مورد خشونت علیه زنان انجام نشد و یا اگر شده محرمانه مانده و اعلام عمومی نشده است.
عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان تاکید کرد: در سال ٩۴ در یک بررسی درباره خشونت علیه زنان باردار مشخص شده که شیوع خشونت خانگی در زنان باردار ۴٨ درصد، خشونت فیزیکی ١٧ درصد، خشونت روانی ۴١درصد و خشونت جنسی، ٢١درصد بوده است.
وی گفت: در حوزه خشونت در محل کار، بخش سلامت بیشترین آمار خشونت را دارد و بررسیها در ایران نشان میدهد که ٧٢,۶ درصد از پرستاران در طول دوره کاری خود با خشونت مواجه بودهاند. همچنین مشخص شده که خشونت در محیط کار بیشتر برای زنان در گروه سنی ٢٢ تا ٣۵ سال رخ میدهد.
سرمدی عنوان کرد: بر اساس پژوهشی که در سال ٨٩ در شهر مشهد انجام شده، ٧۵.٨۴ درصد زنان در طول شش ماه منتهی به پژوهش، حداقل یکبار تجربه آزاردهنده بوق زدن، چراغ دادن رانندگان را داشتهاند، حدود ٨۴ درصد هم تجربه زل زدن و خیره شدن به جنس مخالف و متلک پرانی، ٨۵ درصد تجربه تعقیب شدن و ۵۶ درصد اصرار به دادن و گرفتن شماره تلفن را داشتهاند. بنابر این ایران از کشورهایی است که آمار خشونت علیه زنان در آن بالاست و این مساله ضرورت تصویب هر چه زودتر لایحه تامین امنیت زنان را افزایش میدهد.