محتشمیپور:
مطالبات زنان در شهرستانها و تهران به هم نزدیک شده است/دوران اصلاحات نقطه عطفی در مطالعات زنان بود
یک فعال سیاسی حوزه زنان گفت: امروز مطالبات زنان در شهرستانها و تهران به هم نزدیک شده است.
به گزارش ایلنا فخرالسادات محتشمیپور در همایش رونمایی از کتاب «زنان و دولت پس از انقلاب» با تشکر از نویسنده (سرمدی) و ناشر کتاب (کویر)گفت: این کتاب به همه اقدامات دولت نپرداخته و اقدامات مجلس و نقش نهادهای مدنی را مانند تشکل ها، نشریات و احزاب دیده است. توجه به همه موضوعات مربوط به حوزه زنان کاری سخت و بزرگ است. بحث "زن در قدرت و دولت" و "زن و قدرت و دولت" باید با هم مورد توجه قرار گیرد.
این فعال سیاسی حوزه زنان گفت: نقش دولت خیلی کلی دیده شده و برای بررسی اینکه زنان در دولت ها چه جایگاهی داشتهاند و رویکرد دولت ها نسبت به زنان چگونه بوده باید همه دولت و عملکرد همه وزارتخانهها مورد توجه قرار گیرد.
وی با بیان اینکه دولت سازندگی نقطه عطفی در توسعه کشور و آغاز توجه به مسئله زنان بود، دوره اصلاحات را نقطه عطفی در توجه به نقش آفربنی و مشارکت سیاسی زنان دانست و گفت: نقش زنان در توسعه اجتنابناپذیر است و در دوره اصلاحات بحث مشارکت سیاسی مطرح بود که طبعا ساز و کارهای خودش را لازم دارد .
محتشمیپور با اشاره به نقش موثر زنان در انتخابات ۷۶ بیان داشت: در آن زمان تلاش میشد که زنان به عنوان وزیر وارد کابینه شوند اما به دلیل شرایط سخت آن زمان این امر تحقق نیافت ولی مطالبات زنان در دولت اصلاحات توسط دستگاههای اجرایی پیگیری میشد و در وزارتخانهها معاونان و مدیران زن را به کار گرفتند.
وی ادامه داد: کمیسیونهای امور بانوان برای بررسی و حل مسائل آنان در سراسر کشور تشکیل شد که با استفاده از ظرفیت کانون های فرهنگی اجتماعی نقش مهمی در اجتماعی شدن و توانمند شدن زنان ایفا کردند. به طوری که در دوره اصلاحات بسیاری از زنانی که وارد شوراهای شهر و مجلس شدند تجربه همکاری با این نهادهای زنانه را داشتند. بنابراین اگرچه تعداد زنان در کابینه انگشت شمار است و تازه آقای خاتمی در دولت اصلاحات دو زن را برای اولین بار به کابینه راه داد، اما نباید فراموش کرد که در مدیریت های میانی بیشتر وزارتخانهها و دستگاه های دولتی و نیز در شوراها حضور دارند و تجربه آموزی می کنند تا یرای وزارت زنان مقدمه سازی شود.
محتشمیپور تصریح کرد: در روند رشد زنان و ورود زنان به دولت نمیتوان به زیرساختها بیتوجه بود اما در کتار فرهنگ سازی و زمینه سازی باید از روش های تجربه شده در سطح جهانی مانند سهمیهبندی جنسیتی جهت حضور زنان در مدیریت جامعه استفاده کرد.
وی با بیان اینکه اگر توجه به زیرساختها و نیز موضوع سهمیهبندی جنسیتی را جدی نگیریم دچار مشکل خواهیم شد، اظهار کرد: این دو در کنار هم معنا مییابد و در غیر اینصورت ما کماکان در سطح جهانی رتبههای خوبی در شاخص های توسعه انسانی نداشته و شکاف جنسیتی روز به روز در کشورمان افزایش خواهد یافت.
محتشمیپور بیان کرد: همه شاخصها در بحث زنان مهم و تاثیرگذار است و اما با توجه به محرومیت های بیشتر در دو شاخص مشارکت سیاسی و مشارکت اقتصادی زنان باید به ابن دو مقوله توجه جدی نشان داد و از این روست که افزایش مشارکت سیاسی زنان به شکل خاص و حضور زنان در دولت به عنوان مهمترین رویکرد توسط فعالان سیاسی دنبال میشود.
وی با توجه به اهمیت نگاه تاریخی مولف کتاب گفت: ما در تاریخنگاری نمی توانیم سلیقه و نظرات خود را اعمال کنیم بلکه وظیفه داریم واقعیت ها را براساس اسناد و مدارک تاریخی بنگاریم که متاسفانه در تاریخ نگاری جنسیتی با فقدان اسناد به دلیل دیده نشدن زنان در دوره های مختلف تاریخی مواجهیم. بنابراین باید با مسئولیتی دوچندان نسبت به نگارش تاریخ اکنون اهتمام بورزیم تا نگاشتههایمان به گونهای باشد که به آیندگان برای نگارش این فصل از تاریخ ایران کمک کند.
این فعال سیاسی با بیان اینکه در دوره اصلاحات در وزارت کشور دو رویکرد توسعه سیاسی و توسعه اجتماعی مورد توجه بود، گفت: ما نیازها و مطالبات زنان را از سراسر کشور دریافت میکردیم تا برنامه ریزی ها متناسب نیازها باشد. و امروز شاهد آنیم که این مطالبات در شهرستانها و تهران به هم نزدیک تر شده است.
وی همچنین احزاب زنان، نشریات زنان، خانه احزاب و کمیته زنان در خانه احزاب را نهادهایی موثر در پیشبرد اقدامات مثبت برای بهبود وضعیت زنان ارزیابی کرد و گفت: انتخابات شوراهای شهر و روستا باعث شد که تعداد زیادی از زنان به یکباره وارد مدیریت شهری و روستایی شده امکان کسب تجربه در این زمینه برایشان فراهم شود.
محتشمیپور از ایجاد رقابت بین استانداران برای مشارکت دادن زنان در اداره امور استان ها و بهره گیری از توان مدیریتی آنان به عنوان یکی از سیاستهای دوره اصلاحات نام برد و گفت: اینکه حضور زنان در مدیریت های استانی به عنوان یک امتیاز تلقی شود باعث میشود که فرهنگ عمومی به تدربج تغییر کند تا جایی که اسناندار شدن زنان دیگر تابو نباشد.