قرار نیست تا قیامت مورد اقبال مردم باشیم/ ۸ سال دیگر برمی‌گردیم
حزب موتلف دربیانیه‌ای تاکید کرد: مفهوم جمهوریت آن است که قدرت دست به دست شود لذا ما حضور جدّی در صحنه خواهیم داشت تا حداقل ۴ سال دیگر یا حداکثر ۸ سال دیگر با بازسازی سازمان رأی خود ان‌شاءالله برگردیم.
به گزارش ایلنا، حزب موتلفه اسلامی در سومین سالروز ارتحال مرحوم حبیب الله عسکراولادی، با صدور بیانیه‌ای تاکید کرد: راه مرحوم عسگراولادی و یاران شهیدش در سربازی برای ولایت فقیه و تشکیل جامعه نمونه اسلامی ادامه خواهد یافت.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
(سوره مبارکه احزاب آیه ۲۳)
سه سال از پیوستن حبیب انقلاب به یاران شهیدش می‌گذرد اما همچنان نام او در میان اقشار مختلف زنده است. او که ماموریت اول خود را رسیدگی به حال محرومان قرار داده بود و با تنی رنجور – از بیماری‌های به یادگار مانده از شکنجه‌ها و مرارت‌های ۱۲ سال زندان رژیم ستمشاهی همراه با دو بار تبعید- در جای جای ایران حضور می‌یافت تا یاور مستضعفان باشد و با برنامه‌هایی عمیق در مسیر محرومیت‌زدایی گام بردارد.
سرانجام نیز ارزیابی ولی فقیهی که عسگراولادی همواره خود را سرباز او خواسته بود، کارنامه‌ای موفق در مبارزه با فقر و محرومیت بود.
اما او –که در روزهای اوج جفای بدخواهانش، امام خمینی(ره) او را همچون عراقی برای خود خوانده بود- به رزم در یک جبهه راضی نبود و از نهضت ملی شدن صنعت نفت تا روزهای آخر عمر پربرکتش، همواره در پی یافتن تکلیف شرعی و عمل به آن بود.
نیک آنکه امام خامنه‌ای در جمع نزدیکان وی بر انگیزه او از یک عمر مبارزه چنین شهادت داد: «انگیزه این مبارزه‌هایى هم که ایشان می‌کرد –چه از دوران جوانى و در مجموعه مؤتلفه؛ و بعد داخل زندان و بعد از زندان تا پیروزى انقلاب؛ و بعد از پیروزى انقلاب تا آخر؛ و در این اواخر هم با این نامه‌نگارى‌ها و این کارهایى که ایشان می‌کرد؛ همه اینها مبارزه بود دیگر – تدین بود»
روح انقلابی او از مقطع یاری به امام در مبارزه با کاپیتولاسیون آمریکایی و به زندان رفتن به خاطر مجازات عامل آمریکایی تبعید امام در ۱۳ آبان، تا نامه‌نگاری به رییس سازمان کنفرانس اسلامی برای مقابله با طرح آمریکا علیه بیداری اسلامی مستدام اما متناسب با اقتضای زمان بود، از برچسب اسلام آمریکایی از سوی کسانی که امروز در دامن آمریکا علیه منافع ملی موضع می‌گیرند و دیگر اتهام‌ها نهراسید و میدان جهاد کبیر را خالی نکرد.
جوهره ممیزه عسگراولادی که او را همچون لعل بدخشان، خونین جگر اما پر تلألو ساخته بود؛ حسن خلق او در انجام تکلیف الهی و صبر همراه با حکمت و تدبیر بود. او در نقد رقیب حرمت نگاه می داشت و اجازه عبور احساسات از مرزهای عقلانیت و اخلاق را نمی داد. حکمیانه لب به سخن می گشود اما آغوشش به سوی نقد از سوی هر سطح و سن و جایگاهی باز بود؛ بلکه خود در صدر صف منتقدین خویش قرار داشت و اجازه نداد گذر زمان پیچ و خم زندگی روزمره از طراوت فکر و روح او بکاهد.
اینک ماییم و میراث برجای مانده از او و همرزمان شهیدش؛ عسکراولادی در یکی از آخرین گفتگوهای رسانه ای – اندکی پیش از آرمیدن در بستری بیماری ای که هرگز از آن برنخاست- پیام مهمی برای ما باقی گذاشت.
او گفت «آینده اصولگرایی آینده‌ای روشن و امیدوارکننده است. رقیب ما سال ۸۸ راه افراط را در پیش گرفت و کشور را تا لب پرتگاه پیش برد، امّا مقاومت مردم آنها را سر عقل آورد و اکنون هیچ کس از آن اعمال بی منطق و احساس خود بزرگ‌بینی دفاع نمی‌کند.
این آرامش و امنیت که الان ملاحظه می‌کنید از آثار گفتمان اصولگرایی است. قرار نیست اصولگرایان تا قیامت مورد اقبال مردم قرار بگیرند. مفهوم جمهوریت آن است که قدرت دست به دست شود لذا ما حضور جدّی در صحنه خواهیم داشت تا حداقل ۴ سال دیگر یا حداکثر ۸ سال دیگر با بازسازی سازمان رأی خود ان‌شاءالله برگردیم»
او راه بازگشت اصولگرایان را بازخوانی و بازتولید گفتمان خود، پالایش اصولگرایان پس از آن، ارتقای الگوی تحزب خود بر اساس ارتباطات جدید و عبرت گرفتن از آثار تکثر و در پیش گرفتن وحدت و برنامه‌ریزی عملی دانسته و افزوده بود «اصولگرایان باید از کادرهای ورزیده جوان خود رونمایی کنند تا نسل جدید رهبران اصولگرا بتوانند حداقل دو دهه کاروان اصولگرایی را درست رهبری کنند» این سخنان او پس از سه سال همچنان تازه و الهام‌بخش است و رمز کسب اعتماد عمومی در انتخابات های ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا در سال ۹۶ است.
حزب مؤتلفه اسلامی ضمن تجدید میثاق با عسگراولادی، و یاران شهیدش همچون بهشتی، رجایی، عراقی، امانی، لاجوردی و … که همگی از پیشروان مبارزه بودند؛ با السابقون خود عهد می‌بندد که راه آنها را در سربازی برای ولایت فقیه ادامه داده و در مسیر تشکیل «جامعه نمونه اسلامی» که آرمان آنها بود، لحظه‌ای از پای ننشیند.