«این شد آمریکا»؛ تبدیل یک فرصت به «سم مهلک»
آمریکا باید ارزش فرصت ایجاد شده برای اعتمادسازی را می‌دانست، ولی متاسفانه آنچه از آن زمان تاکنون نه در روی کاغذ، بلکه در مواضع و اقدام‌های یکسال و نیم گذشته شاهد بودیم، بی توجهی و تباه کردن این فرصت کلیدی بوده است.
به گزارش ایلنا، سید محمدعلی حسینی، مشاور بین‌الملل دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام و سخنگوی پیشین وزارت امور خارجه در یادداشتی نوشت:
روز بیستم فروردین ماه 1394 بود که مقام معظم رهبری در بیانات روشن و قاطع خود ضمن تصریح براین مطلب که مذاکره جمهوری اسلامی ایران با طرف آمریکایی فقط در موضوع هسته‌ای است و ما در هیچ موضوع دیگری (داخلی، منطقه‌ای و بین‌المللی) فعلا با آمریکا مذاکره نداریم؛ بر نکته مهم دیگری تاکید کردند. ایشان گفتند «این بحث و مذاکره درباره مسائل هسته‌ای با آمریکا تجربه‌ای خواهد شد؛ اگر طرف مقابل از کج تابی‌های معمول خودش دست برداشت، این یک تجربه‌ای برای ما می‌شود که خیلی خب،پس می‌شود در یک موضوع دیگر هم با اینها مذاکره کرد؛ اما اگر دیدیم نه، این کج‌تابی‌هایی که همیشه از اینها دیده‌ایم باز هم وجود دارد، کج راهه را دارند می‌روند، خب طبعا تجربه گذشته‌ی ما تقویت خواهد شد.»
همان زمان و در بحبوحه مذاکرات هسته‌ای، طرف آمریکایی این سخن را شنید و دانست که معظم له علیرغم تصریح بر عدم خوشبینی به نتیجه مذاکرات و عدم اعتماد به طرف آمریکایی، این روزنه را اما باز گذاشتند تا چنانچه مذاکرات جاری هسته‌ای، آثار و نتایج مثبت و ملموسی در پی داشته باشد، فضای مناسب برای مذاکره پیرامون موضوعی دیگر فراهم آید. از این رو طبیعی بود که طرف آمریکایی علاوه بر رصد این مطلب و دقت در آن، می‌باید قدر این کلام و ارزش این فرصت در جهت روند اعتمادسازی را نیز می‌دانست. متاسفانه آنچه از آن زمان تاکنون، نه در روی کاغذ، بلکه در مواضع و اقدام‌های یکسال و نیم گذشته از سوی آمریکایی‌ها شاهد بودیم،بی توجهی و تباه کردن این فرصت کلیدی بوده است؛ به نحوی که موجب گردید مقام معظم رهبری در سخنرانی روز دوشنبه 11/5/95 این گونه بیانات سال گذشته خود را یادآوری نمایند که «در سال گذشته در سخنرانی عمومی گفتم این مذاکرات هسته‌ای برای ما یک نمونه خواهد بود؛ ببینیم آمریکایی‌ها چکار می‌کنند؛ اینها که حالا با زبان چرب و نرم می‌آیند، گاهی نامه می‌نویسند، اظهار ارادت می‌کنند، اظهار همراهی می‌کنند، ببینیم در عمل چه کار می‌کنند.»
ایشان سپس در یک جمعبندی فرمودند: «حالا معلوم شد در عمل چه کار می‌کنند! در ظاهر وعده می‌دهند. با زبان چرب و نرم حرف می‌زنند. اما در عمل توطئه می‌کنند. تخریب می‌کنند. مانع از پیشرفت کارها می‌شوند. این شد آمریکا. این شد تجربه. حالا آمریکایی‌ها می‌گویند بیایید درباره مسائل منطقه با شما صحبت کنیم. خب این تجربه به ما می گویداین کار برای ما سم مهلک است».
باید اذعان کرد که صرف نظر از سوء سابقه فراوان طرف آمریکایی در قبال ملت ایران، مقامات این کشور هنوز به یک بلوغ سیاسی و عقلانیت کارآمد برای فهم شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی و اغتنام فرصت‌ها نرسیده‌اند و تا این نقص بزرگ برطرف نگردد، مشکلات همچنان باقی است.