حواشی سخنرانی رئیس‌جمهور در دانشگاه تهران/ پزشکیان به دانشجوی معترض تریبون داد
رئیس‌جمهور در جریان حضور در دانشگاه تهران تریبون را به یک دانشجوی معترض داد و خود روی صندلی پایین نشست تا به صحبت‌های این دانشجو گوش کند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مراسم رسمی آغاز سال تحصیلی جدید ۱۴۰۴ _ ۱۴۰۳، با حضور رئیس‌جمهور، صبح روز شنبه ۲۱ مهرماه در حالی در دانشگاه تهران برگزار شد که پس از صحبت‌های وزیر علوم و وزیر بهداشت زمانی که نوبت به صحبت‌های رئیس‌جمهو رسید، برخی از دانشجویان با صدای بلند تلاش کردند خواسته خود را به گوش رئیس‌جمهور برسانند.
رئیس‌جمهور خطاب به دانشجویان حاضر در سالن گفت: دانشجو که شلوغ نمی‌کند. بذارید من حرفم را بزنم ببینم چی میشه. جلسه را بهم نزنید اگر می‌خواهید بهم بزنید ما برویم، شما حرف بزنید.
وی افزود: برای شنیدن مطالبات شما یک وقت دیگر جلسه می‌گذاریم. وی سپس از دانشجویان خواست که یک نفر را انتخاب کنند تا در حضور وی صحبت کند.
در همین زمان رئیس بسیج دانشجویی دانشگاه تهران خود را به جایگاه رساند و رئیس‌جمهور تریبون را به وی داد خود روی صندلی پایین نشست تا به صحبت‌های این دانشجوی معترض گوش کند.
رئیس بسیج دانشجویی دانشگاه تهران خطاب به مسعود پزشکیان گفت: نامه‌ای از سوی بسیج دانشگاه تهران و جامعه اسلامی دانشگاه تهران تقدیم شما شد و از وزیر علوم و رئیس دانشگاه و نماینده رهبری در دانشگاه پیگیر هستیم.
وی افزود: در این برنامه اگر عنوان آغاز سال تحصیلی دارد باید تریبونی به دانشجویان داده می‌شد. در سر در دانشگاه نوشته شده خدا لعنت کند دست‌هایی را که می‌خواهند که می‌خواهند از دانشگاه‌ها سیاست‌زدایی کنند. این حرف رهبری است.
رئیس بسیج دانشجویی دانشگاه تهران گفت: از دانشگاه سیاسی صیانت کنید. دانشجویان حذف شدند. یک ماه است که آقای سیمایی به ما فرصت جلسه نمی‌دهند. بعد از برنامه در میان دانشجویان بیرون سالن بیایید و با آنها صحبت کنید و به ما قول دهیت برای مراسم شانزده آذر این رویه را درست کنید.
بعد این دانشجو یکی از دانشجویان رتبه برتر هم درخواست وقت کرد و پشت تریبون قرار گرفت.
در ادامه وقتی رئیس‌جمهور روی سن رفت و شروع به سخنرانی کرد نماینده کارمندان دانشگاه تهران با صدای بند خطاب به رئیس‌جمهور گفت که چرا به ما اجازه صحبت داده نشد؟
پزشکیان خطاب به یکی از کارکنان دانشگاه که خواستار شنیده شدن صدایش بود، گفت: یکی از مشکلاتی که داریم این ادبیاتی است که الان داریم. اینکه بیایم وسط جلسه هر کسی حرف خود را بزند، یعنی یک نظم ساده را بلد نیستیم وگرنه ما مشکلی نداریم، حرف همه را می‌شنویم. علت اینکه نمی‌توانیم مشکلات را حل کنیم هم بر همین مبنا است.
