شهرستان اردکان همچنان کمبود کلاس درس و امکانات بهداشتی و درمانی دارد

به گزارش ایلنا، محمدرضا دشتی‌اردکانی در نطق میان دستور جلسه علنی امروز یکشنبه (۱۹ آذر ماه) مجلس شورای اسلامی گفت:ایام شهادت صدیقه کبری،حضرت فاطمه زهرا (س) را به همه رهروان راستین آن حضرت تسلیت عرض می‌کنم.

نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی افزود: لازم می‌دانم از ریاست محترم جمهور ، دولت محترم و همچنین ریاست محترم سازمان برنامه و بودجه و همکاران محترم ایشان و ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و همه نمایندگان محترم که در تدوین برنامه هفتم توسعه تلاش شبانه روزی داشته‌اند، تشکر کنم. به حق با همکاری دولت و مجلس به غنای برنامه هفتم توسعه افزوده شد.

دشتی‌اردکانی با بیان اینکه تلاش شد تا در برنامه هفتم دغدغه‌های مردم از جمله رشد سرمایه‌گذاری و تولید ،افزایش رفاه اجتماعی، کاهش نابرابری و توجه به حفظ محیط زیست، ایجاد محیط فرهنگی و اجتماعی پررنگ‌تر و جدی‌تر از سایر برنامه‌ها دیده شود، گفت: نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم این است که بعد از تدوین برنامه، تدوین نظام اجرایی و نظارت آن مهم است، به گونه‌ای که شاهد اجرایی شدن برنامه‌ها هم باشیم. به عنوان نمونه به مشکلات شهرستان حوزه انتخابیم اردکان اشاره می‌کنم که با وجود ده‌ها بند قانونی و مصوبه امروز مردم نجیب و ساکنین مظلوم آن، به گواه آمار رسمی و غیر رسمی با بیش از ۳۰۰ کد ملی، گرد هم آمدند و شاهد مشکلات عدیده‌ای هستند که اگر درست به قوانین و مقررات عمل شده بود، نمی‌بایست این شرایط شکل می‌گرفت.

وی با بیان اینکه مردم اردکان تشنه‌اند، گفت: این در حالی است که دغدغه مسئولین ما تامین آب برای صنعت و رشد و توسعه صنعت پرآبخواست. مردم شهر و دیارم هوایی برای نفس کشیدن ندارند ولی دغدغه مسئولین صدور مجوزهای جدید و یا توسعه واحدهای آلاینده است.

دشتی‌اردکانی تصریح کرد: مشکل مردم شهر و دیار ما امروز کمبود زیرساخت‌های آموزشی، درمانی، فرهنگی، ورزشی، امنیتی، مسکن و مایحتاج عمومی و گران شدن روز افزون اجاره بها و درد و رنج ناشی از انواع بیماری‌هایی است که ناشی از آلایندگی‌هایی است که خود از تبعات توسعه بدون ضابطه و بدون رعایت پیوست‌های فرهنگی و اجتماعی و زیست محیطی و عدم نظارت درست بر عملکردهاست.

وی تاکید کرد: مدیران استانی با افتخار اعلام می‌کنند که کمترین آمار بیکاری مردم را در استان داریم که خود جای بسی تقدیر و تشکر است اما کمی تحمل دارد؛ چون بخشی از آن ناشی از عدم وجود کار برای فارغ التحصیلان بومی یزدی است که مهاجرت آنها به کلان شهرها و بعضاً خارج از کشور باعث شده است. اما باز افتخار می‌کنیم که به گفته یکی از مدیران صنعتی فقط در زمینه فولاد ۳۵ طرح اقتصادی که اکثراً هم جز صنایع آلاینده و پرآبخواست با ظرفیت پذیرش ۸۰۰۰ نفر نیروی کار آماده بهره‌برداری می‌باشد، این یعنی ورود ۳۲ هزار نفر ساکنین جدید از اقصی نقاط کشور و بعضاً از مناطق محروم کشور به شهرستان و استان است. چرا ما باید با ندانم کاری، شهرستانی که محروم نبوده و جز شهرستان‌های برخوردار بوده را با دست خود به یکباره به شهرستانی محروم تبدیل کنیم.

وی بیان کرد؛ لازم است یادآوری کنم امروز بیش از ۵۲ درصد از شاغلین صنایع استان را کارگران ساده تشکیل می‌دهند، امروز مطالبه مردم ما دسترسی به آب سالم و داشتن هوای پاک است. آیا انتظار پرداخت مستقیم سرانه ماهیانه به ازای به کارگیری هر نیروی غیر بومی توسط صنایع برای ایجاد زیرساخت‌های زندگی غیرمنصفانه است؟ به نظر می‌رسد استفاده مشاع از حقوق ابتدایی زندگی بومیان توسط صنایع به نوعی حق الناس بوده و شرعاً نیز نیازمند رضایت آنهاست.

این نماینده مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: سوال من از وزرای محترم نیرو، صنعت، معدن و تجارت و رئیس محترم سازمان محیط زیست این است که چرا با آنکه نص صریح قانون بوده از جمله ماده ۳۲ قانون احکام دائمی و قانون هوای پاک که همه فعالیت‌های اقتصادی بزرگ و تاثیرگذار به لحاظ آمایشی، یعنی برهم زننده نظم سکونتگاهی؛ چه به لحاظ افزایش جمعیت و چه به لحاظ تاثیرات مخرب زیستی بر آب ، خاک و هوا را ملزم به گرفتن مجوز کرده و عمل نشده و نمی‌شود که اگر عمل می‌شد امروز نبایست از وزرای آموزش و پرورش بهداشت و درمان سوال کنم که چرا هنوز شهرستان اردکان کمبود کلاس و معلم و امکانات بهداشتی و درمانی دارد. آیا اگر ایجاد و یا توسعه صنایع در قالب شهرک‌های مسکونی و صنعتی شامل همه زیرساخت‌های زندگی و بدون دغدغه محیط زیستی بود، بهتر نبود؟ چرا به عنوان مثال علی رغم ساخت مرکز «ام. آر. آی» توسط خیرین شهرستان، چندین سال است که شهرستان ۱۶۰ هزار نفری اردکان متخصص ندارد؟ چرا علی رغم ورود دوباره خیرین محترم در کمک به دولت محترم در تامین زیرساخت‌های آموزشی ، درمانی و ورزشی وزرای محترم در ادای سهم خود کوتاهی می‌کنند؟

وی افزود: چرا بعد از ۴۰ سال مردم نجیب وخونگرم شهرستانم از داشتن آب سالم و پایدار محروم هستند و دبه به دست در صف‌های شیرهای برداشت آب، باید سنگینی این تحقیر را به دوش بکشند؟