علی ربیعی:
بیماری بزرگ جامعه امروز ما جابه‌جایی خروارها سیاست بدون ارتباط با جامعه است/ نقد درون‌گفتمانی را سال ۸۷ از افروغ یاد گرفتم
سخنگوی دولت دوازدهم تاکید کرد: بیماری بزرگ جامعه امروز ما فقدان نظریه یا جابه‌جایی خروارها سیاست بدون ارتباط با جامعه است. این مسئله در مباحثی که مرحوم افروغ به آنها پرداخته بود قابل مشاهده است. جامعه بی‌نظریه مثل پایان‌نامه‌های بدون فصل دوم است، افروغ فردی دارای فصل دوم بود، من نقد درون‌گفتمانی را سال ۸۷ از افروغ یاد گرفتم
به گزارش ایلنا، آئین بزرگداشت دانشمند فرزانه و جامعه شناس انقلابی مرحوم عماد افروغ با حضور جمعی از مسؤولان کشوری و اندیشمندان برجسته در تالار وحدت برگزار شد.
علی ربیعی سخنگوی دولت دوازدهم در آیین بزرگداشت مرحوم عماد افروغ که پیش‌ازظهر امروز در تالار وحدت برگزار شد، طی سخنانی اظهار داشت: امروز قصد دارم با خوانش عماد افروغ نگاهی آسیب‌شناسانه به وضع موجود داشته باشم، اولین چیزی که از افروغ به ذهنم می‌رسید خصوصیات فردی و منش و روش زیست او بود و بعد آرا و نظرات او بود.
وی افزود: یکی از ویژگی‌های بارز مرحوم افروغ عدم‌فاصله بین گفتار، رفتار و نوشتار او بود. افروغ دوگانه زیست نکرد و دوگانه حرف نزد و ابراز ارادت چندگانه نکرد و از همه مهمتر، هرچه بود خودش بود. چقدر بد است آدم‌هایی که امروز می‌بینیم که چندگانه حرف می‌زنند و چقدر سیاست‌هایی اعمال کردیم که منجر شد به اینکه جامعه را به زیست‌های چندگانه برسانیم، اگر منش افروغ الگوی ما شود و چندگانه حرف زدن را کنار بگذاریم شاید حال جامعه ما خوب شود.
ربیعی گفت: افروغ اهل ریا و تزویر نبود، آن‌طور که فکر می‌کرد حرف می‌زد، حرف نمی‌بافت بلکه حرف را می‌یافت، ای‌کاش الگویی بسازیم از اینکه وقتی هرکس حرفی می‌زد حاصل تحقیق و مطالعه عمیق او باشد.
سخنگوی دولت دوازدهم با ابراز اینکه افروع عدالت‌‌بنیاد بود، عنوان کرد: عدالت برای او شعار سیاسی نبود و به‌اذعان همه دوستان او، عدالت از رفتارهای بنیادی زیست او بود، از عدالت اجتماعی خواهی تا بحث منطقه‌گرایی در توزیع منابع کشور تا رفتار عاقلانه نسبت به دیگران محوریت را عدالت قرار داده بود. کسی نشنید که افروغ آبروی کسی را برده باشد، امر سیاست‌ورزی را با آلودگی‌های انحرافی از سیاست در هم نیاموخت و عدالت و انصاف را برای همه جریان‌های سیاسی رعایت می‌کرد.
وی گفت: افروغ آدمی ساده‌زیست ولی پاکیزه‌پوش بود. او به سیاست نیز به‌چشم موضوعی پژوهشی می‌نگریست، سیاست‌شناس و جامعه‌شناس بود ولی در عین حال آلوده سیاست نبود، الگوی انسانی بود که خدمت کردن به مردم را با خدمت خواستن از مردم جابه‌جا نکرد، او الگوی یک نماینده سالم بود. افروغ برای جابه‌جا کردن مفهوم خدمت به مردم و به‌خدمت گرفتن مردم ایدئولوژی نساخت. او یک اصولگرایی بود که فارغ از بازی‌های سیاسی چارچوب رفتاری داشت و اخلاقی زیست کرد، ضمن اینکه چارچوب فکری و نظری داشت و در چارچوب‌های تنگ سیاسی نماند و عدالت و عقلانیت را در عمل سیاسی از خود نشان داد.
ربیعی با بیان اینکه "بیماری بزرگ جامعه امروز ما فقدان نظریه یا جابه‌جایی خروارها سیاست بدون ارتباط با جامعه است"، گفت: این مسئله در مباحثی که مرحوم افروغ به آنها پرداخته بود قابل مشاهده است. جامعه بی‌نظریه مثل پایان‌نامه‌های بدون فصل دوم است، افروغ فردی دارای فصل دوم بود، من نقد درون‌گفتمانی را سال ۸۷ از افروغ یاد گرفتم، نقدها الزاماً محدود به حکومت و دولت نمی‌شود، نقد از جامعه و نقد از خود نیز لازمه جامعه ماست که افروغ این رویکرد را داشت، یکی از مهمترین ویژگی‌های افروغ عقل‌گراییِ خودانتقادی بود.
وی خاطرنشان کرد: افروغ روشنفکری بود که در دام روشنفکری نیفتاد و اسیر بازی‌های روشنفکری نشد، دو سندروم پیشِ‌روی روشنفکری ماست؛ یکی توجیه‌کننده قدرت شدن روشنفکرها که ما در دو سده گذشته از نمونه فیلسوف القدرت زیاد داشتیم یا اینکه به دام هوراخواهی و کامنت‌خواهی و سلبریتی شدن می‌افتند در حالی که افروغ به دام هیچ یک از این دو سندروم نیفتاد.
