مهاجرت ایرانیان در آمریکا به روایت آمار

به گزارش ایلنا به نقل از migrationpolicy، اگرچه تعداد کمی از ایرانیان از ابتدای دهه ۱۹۳۰ در ایالات متحده زندگی می‌کردند، اما سرنگونی رژیم شاه و وقوع انقلاب اسلامی در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ منجر به مهاجرت ایرانیان در نیمه دوم قرن بیستم شد. از اواخر دهه ۱۹۴۰ تا انقلاب اسلامی ایران، مهاجرانی که از ایران به ایالات متحده وارد می‌شدند، عمدتاً دانشجویان بین‌المللی به همراه متخصصان و گردشگران بودند.

ایرانیان ۹ درصد از کل دانش‌آموزان بین‌المللی ایالات متحده را در سال تحصیلی ۷۵-۱۹۷۴ و ۱۸ درصد در سال ۸۰-۱۹۷۹ را تشکیل می‌دادند که بزرگترین گروه در هر دو سال بودند. مهاجرت از ایران در سال‌های پس از انقلاب اسلامی و جنگ ایران و عراق ۱۹۸۰-۱۹۸۸ به طور چشمگیری افزایش یافت.

این تازه واردان شامل ایرانیان طبقه بالا و متوسط و همچنین اقلیت‌های مذهبی و قومی بودند. در عین حال بسیاری از دانشجویان ایرانی مقیم آمریکا پس از فارغ التحصیلی نیز در این کشور ماندند.

بین سال‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰ میلادی، جمعیت مهاجر ایرانی بیش از دو برابر شده و از ۱۲۲۰۰۰ نفر به ۲۸۳۰۰۰ نفر رسید. این رشد جمعیت در قرن بیست و یکم ادامه یافت، البته با سرعت کمتر، به طوری که در سال ۲۰۱۹، ۳۸۵۰۰۰ مهاجر ایرانی در ایالات متحده زندگی می‌کردند. در آن سال، ایرانیان کمتر از ۱ درصد از بیش از ۴۴.۹ میلیون مهاجر در ایالات متحده را تشکیل می‌دادند.

بر اساس برآوردهای اواسط سال ۲۰۱۹ بخش جمعیت سازمان ملل متحد، ایالات متحده محبوب ترین مقصد برای ایرانیان مقیم خارج از کشور است. کانادا با ۱۶۴۰۰۰ نفر جمعیت بعدی ایران را در خود جای داده است و پس از آن آلمان (۱۲۷۰۰۰ نفر)، بریتانیا (۹۰۰۰۰) و ترکیه (۸۳۰۰۰ نفر) قرار دارند. در داخل ایالات متحده، بیش از نیمی از کل مهاجران ایرانی در کالیفرنیا و بیش از یک سوم در منطقه شهری لس آنجلس زندگی می کنند.

راه های اولیه ایرانیان برای اقامت دائم آمریکا که به دریافت گرین کارت نیز معروف است، از طریق اشتغال یا حمایت بشردوستانه است. در مقایسه با کل جمعیت خارجی متولد شده، مهاجران ایرانی به احتمال زیاد دارای مدرک دانشگاهی، درآمد خانواده بالاتر و تسلط بیشتری به زبان انگلیسی هستند.

توزیع بر اساس ایالت و شهرهای کلیدی

در دوره ۱۹-۲۰۱۵، ۵۴ درصد از مهاجران ایرانی در کالیفرنیا زندگی می کردند و ۲۹ درصد تنها در شهرستان لس آنجلس بودند. سه ایالت بعدی با بیشترین جمعیت مهاجر ایرانی عبارتند از تگزاس (۸ درصد)، نیویورک (۵ درصد) و ویرجینیا (۴ درصد).

از نظر شهرها، بیشترین سهم مهاجران ایرانی در لس آنجلس بزرگ (۳۶ درصد) زندگی می‌کردند. واشنگتن دی سی (۶ درصد)؛ نیویورک (۵ درصد)؛ و سانفرانسیسکو (۵ درصد) مناطق شهری.

تسلط به زبان انگلیسی

مهاجران ایرانی در مقایسه با کل جمعیت متولد شده در خارج از کشور، کمتر به زبان انگلیسی مهارت محدود دارند.

سن، تحصیلات و اشتغال

مهاجران ایرانی، به عنوان یک گروه، از کل جمعیت متولد شده در خارج و آمریکا پیرتر هستند. میانگین سنی برای ایرانیان ۵۵ سال بود، در مقایسه با ۴۶ سال برای کل جمعیت خارجی متولد شده و ۳۷ سال برای متولدین بومی. در سال ۲۰۱۹، تنها ۲ درصد از مهاجران ایرانی زیر ۱۸ سال سن داشتند، در مقایسه با ۲۵ درصد از جمعیت متولد شده در ایالات متحده و ۶ درصد از کل جمعیت متولد شده در خارج از کشور. ۷۰ درصد از مهاجران ایرانی بین ۱۸ تا ۶۴ سال سن داشتند در حالی که ۲۸ درصد از آنها ۶۵ سال یا بیشتر سن داشتند.

مهاجران ایرانی نسبت به جمعیت متولد شده در ایالات متحده و کل جمعیت مهاجر، از تحصیلات بسیار بالاتری برخوردار هستند. در سال ۲۰۱۹، ۵۹ درصد از ایرانیان ۲۵ ساله یا بالاتر، مدرک لیسانس یا بالاتر را گزارش کردند، در حالی که این رقم در بزرگسالان متولد آمریکا و مهاجران ۳۳ درصد بود. تنها ۷ درصد از مهاجران ایرانی دیپلم دبیرستان یا معادل آن نداشتند، در مقایسه با ۲۶ درصد از مهاجران به طور کلی و ۸ درصد از متولدین ایالات متحده.

تعداد دانش آموزان بین المللی از ایران در ایالات متحده در دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ افزایش یافت و در طول سال تحصیلی ۸۰-۱۹۷۹ به اوج خود رسید.

اکثر کارگران مهاجر ایرانی در مشاغل مدیریتی، تجاری، علمی و هنری (۶۲ درصد) بودند که نسبت بسیار بالاتر از متولدین ایالات متحده (۴۱ درصد) و همه مهاجران (۳۵ درصد) است. حدود ۱۸ درصد از کارگران ایرانی الاصل در مشاغل فروشندگی و اداری و پس از آن ۹ درصد در مشاغل خدماتی بودند.

درآمد و فقر

مهاجران ایرانی به طور قابل توجهی درآمد متوسط خانوارهای بالاتری نسبت به کل جمعیت مهاجر و بومی دارند. در سال ۲۰۱۹، مهاجران ایرانی میانگین درآمد خانوار خود را ۷۹۰۰۰ دلار گزارش کردند. در سال ۲۰۱۹، مهاجران ایرانی به اندازه جمعیت متولد شده در ایالات متحده (۱۲ درصد) در فقر بودند که این رقم کمی کمتر از ۱۴ درصد برای همه مهاجران است.

مسیرهای مهاجرت و تابعیت

مهاجرانی که از ایران می آیند بیشتر از کل جمعیت خارجی متولد شده، تابعیت ایالات متحده را دریافت می کنند. در سال ۲۰۱۹، ۷۶ درصد از مهاجران ایرانی شهروند ایالات متحده بودند، در حالی که این رقم در کل مهاجران ۵۲ درصد بود.

سال های اقامت مهاجران ایرانی معمولاً نسبت به کل جمعیت مهاجر در ایالات متحده کمی طولانی تر هستند. پنجاه و هفت درصد از ایرانیان قبل از سال ۲۰۰۰ وارد ایالات متحده شده اند، در حالی که این رقم در کل مهاجران ۵۱ درصد است. ۲۰ درصد ایرانیان بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ و ۲۳ درصد در سال ۲۰۱۰ یا بعد از آن وارد آمریکا شده اند.

بیشترین نسبت از ۶۶۰۰ مهاجر ایرانی که در سال ۲۰۱۹ اقامت دائم قانونی خود را دریافت کرده اند از طریق ترجیحات مبتنی بر اشتغال (۳۸ درصد) و به عنوان پناهنده و پناهنده (۳۲ درصد) این کار را انجام داده اند. ۲۷ درصد از مهاجران ایرانی از طریق کانال های الحاق خانواده به اقامت دائم تبدیل شدند.

جمعیت مهاجر غیرمجاز

موسسه سیاست مهاجرت (MPI) تخمین می زند که تقریباً ۷۰۰۰ مهاجر غیرمجاز از ایران تا سال ۲۰۱۸ در ایالات متحده اقامت داشته اند که کمتر از ۰.۱ درصد از ۱۱ میلیون مهاجر غیرمجاز در این کشور را تشکیل می دهند.

حواله‌ها

حواله های جهانی به ایران در اوایل و اواسط دهه ۱۹۹۰ به اوج خود رسید و در سال ۱۹۹۵ به ۱.۶ میلیارد دلار رسید، قبل از اینکه در اواخر دهه ۱۹۹۰ کاهش یابد. بر اساس برآوردهای بانک جهانی، ایرانیان مقیم خارج از کشور و سایرین که با این کشور ارتباط دارند، در سال ۲۰۲۰ حدود ۱.۳ میلیارد دلار حواله از طریق کانال های رسمی به ایران ارسال کردند. حواله‌ها تنها ۰.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) ایران در سال ۲۰۲۰ را تشکیل می‌داد.