برای قیام در راه خدا اول باید دل آماده شود/ امام انقلاب را از درون خودش شروع کرد/ بعضی ها شرایط را رصد می کنند و می گویند از امروز ما اصولگرا یا اصلاح طلب هستیم

به گزارش ایلنا به نقل از جماران، حجت الاسلام شهاب مرادی در نخستین شب عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) در حرم امام خمینی(س) گفت: هرچه از امام و نگاه و جایگاه امام حرف بزنیم کم است. نسل جدید و جوان جامعه ما و درصد قابل ملاحظه ای از جمعیت کشور بعد از رحلت امام به دنیا آمده اند و بخش قابل ملاحظه ای از جمعیت در کودکی با امام معاصر بوده اند و امام را فقط از تلویزیون دیده اند.

این کارشناس مسائل دینی تأکید کرد: وقتی امام با آرامش درباره حمله صدام حرف می زند، آن فضا را فقط باید در آن روز احساس کنید؛ خواندن آن مطلب در کتاب تأثیر آن روز را ندارد. نگاه و راه امام و ارزش هایی که او را از تمام افراد دیگری که مشابه او بودند متمایز کرد، چیزی است که باید بسیار در مورد آن سخن گفته و تأمل شود. امام به روزگار خودش چه طور نگاه می کرد؟ به فرصت ها چه طور نگاه می کرد؟ به مردم چه طور نگاه می کرد؟

وی با اشاره به نگاه بلند امام خمینی(س) نسبت به جایگاه تربیتی که خانم ها در جامعه دارند، اظهار داشت: امام در دوره ای که روزنه ای از نور امید در دل افرادی که صاحب اطلاع بودند از کاهش ستم موجود وجود نداشت، با یک امید کامل نسبت به آینده قدم برداشت، شروع کرد و پیروز شد. برای جوانان، خانم ها و آقایان اگر می خواهید بدانید امام خمینی(س) انقلاب را چه زمانی شروع کرد، پیشنهاد می کنم حدیث اول کتاب «اربعین حدیث» را بخوانید؛ از درون خودش و بعد در قلوب شاگردانش. نگاه ایشان این است که مشکل اصلی ما با خودمان است و «اعدا عدو» را باید پیدا کنیم و با او بجنگیم.

مرادی تصریح کرد: نگاهی کنید به کوفه و قلمرو حکومت اسلام در دوره سیدالشهدا(ع)، چرا امام حسین(ع) اینقدر کم یار دارد؟ مشکلاتشان را با خودشان حل نکرده بودند. حتی کسانی که بعدا خدماتی انجام داده اند و یا مبارزاتی کرده اند و کشته اند و در عناوین مختلف می توانید اسامی آنها را ببینید، یا تواب بوده اند و یا قیام های مختلف کرده اند، لحظه ای که باید می آمدند به خاطر درگیری داخلی نیامدند.

وی با تأکید بر اینکه برای قیام در راه خدا اول باید دل آماده شود، افزود: در روزگار امام حسین(ع) آدم ها خیلی درگیر بودند. در اتفاق بسیار تلخ و غربت شهادت مسلم بن عقیل(ع) انگار من و شما امتحان شدیم. این همه افراد با او بودند، چرا رهایش کردند؟ خوب است نوجوانان و جوانان این را بدانند که کوفه محل دشمنان اهل بیت(ع) نیست، کوفه کانون محبت است و محبین اهل بیت(ع) در آنجا بیشتر است اما در شرایط مختلف رفتارهای گوناگون و خطا داشتند. چرا زنده بودن اینقدر برای آنها مهم است؟ مگر چند سال بعد از آن زندگی کردند؟

این کارشناس مسائل دینی تأکید کرد: ما باید به فکر خودمان باشیم، خودسازی کنیم، خودمان را بشناسیم و نقاط ضعفمان را پیدا کنیم. کسانی که در طول تاریخ کنار اهل بیت(ع) نتوانسته اند موفق شوند، کسانی هستند که خودسازی نکرده اند و با خودشان مدارا کرده اند و مبارزه و جهاد نکرده اند. چرا اینقدر دنیا برای آدم جذاب می شود؟ افکار عمومی خیلی برای مردم کوفه مهم بود؛ مثل سیاستمداران کوفه که حرف مردم برای آنها مهم بود و جامعه چه چیزی را می پسندد و نمی پسندد، مهم بود.

وی افزود: جامعه ای که امر به معروف و نهی از منکر نمی کنند و حق و باطل در آن مثل هم است و خیلی فرقی نمی گذارند، برای اینکه آدم ها خودشان مهم هستند و می گوید اگر من بگویم این کار غلط است از فلان امتیاز اجتماعی محروم می شوم. بعد مجبور می شود بر خلاف باورش به یک سری آدم فحش بدهد و با یک سری آدم حال و احوال کند. اگر انسان بتواند نفسش را مدیریت کند عزیز می ماند و ذلیل نمی میرد، خوار و خفیف نمی شود، با آرامش از حق دفاع می کند؛ حتی اگر کشته شود. در هر روزگاری هم این وجود دارد و مخصوص یک دوره خاص نیست.

مرادی تصریح کرد: در فضای سیاسی بعضی ها شرایط رصد می کنند و می گویند از امروز ما اصولگرا یا اصلاح طلب هستیم. شاید شما توجیه کنید که بالأخره همه اینها در دایره نظام هستند، این آدم دارد بر خلاف باورهای خودش عمل می کند؛ باورش نیست، منفعتش است. آدمی که با این نظام فکری حرکت کند و بر اساس این نوع سازوکار ارزشگذاری قدم بردارد، حتما جلوی امام زمانش می ایستد و بعید است که بتواند عاقبت به خیر شود. آدمی که حیات دنیا را دوست دارد و از مرگ فرار می کند، شیطان با همین به او ضربه می زند. روز هشتم ذی حجه خیلی دور امام جمع شدند که ما می دانیم حق چیست و نعوذ بالله تو نمی دانی؛ کسی نگفت تو امام هستی.

وی افزود: این همه افراد از بنی هاشم در مدینه بودند و همراه امام حسین(ع) نیامدند. چرا نیامدند؟! ۴۰ خانواده ای که آن روز رسول خدا(ص) برای انذار دعوت کردند، هر یک نفر یک خاندان شده اند. من از نامه ای که امام حسین(ع) برای برادرشان محمد می نویسند، گلایه می فهمم. اینکه به امام بگویی چه بکن و چه نکن، خیرخواهی امام امت نیست و تمرد از امر امام است؛ ولی کسی چیزی به آنها نمی گوید. فرزندان عقیل چه فداکاری ها کردند، اما بقیه کجا بودند؟ امام حسین(ع) تنها است؛ هر که با او همراه شود حج او درست است.

این کارشناس مسائل دینی گفت: دنیای همه برای خودشان قشنگ است. گاهی آدمی که مثلا در خرابه ای زندگی می کند و کسانی که در حاشیه شهرها در شرایط ناجوری هستند، اگر کسی پیدا شود و بخواهد او را به خانه ای منتقل کند، دل کندن از آنجا برایش سخت است؛ آدم با چیزی که دارد انس می گیرد. امام حسین(ع) فرمودند «النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا، وَالدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ‌». مردم موقعی دنبال دین می گردند که معیشتشان با آن تأمین شود.

وی در پایان تأکید کرد: هرکسی در خط امام است راهکاری را که امام زندگی کرد و آموزش داد، طی کرده؛ حاج قاسم عزیز سرباز همان مکتب است و امثال او و همه شهدا تربیت یافته مکتب او هستند. امام به «الله اکبر» معتقد بود و الله اکبر او با دیگران فرق می کرد و خیلی مفهوم و تأثیر داشت.