همه توان خود را برای آمدن مردم پای صندوق رأی به‌کار گیریم/ باید برای زهر «بی‌تفاوتی سیاسی» به‌دنبال پادزهر باشیم/ رأی ندادن بازی در زمین تندروهاست

محمدصادق جوادی‌حصار در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا، در واکنش به ردصلاحیت‌های صورت گرفته در انتخابات ریاست جمهوری و اینکه واکنش اصلاح‌طلبان نسبت به آن چه می‌تواند باشد؟، گفت: به‌نظر من با این شکل ردصلاحیت‌ها هدف آن‌ها کاملا مشخص است؛ برگزاری انتخابات به سمت مشارکت حداقلی و بعد از مشارکت حداقلی، تثبیت و تضمین پیروزی کاندیداهای مطلوب آ‌ن‌ها در انتخابات.

وی افزود: از نظر من اصلاح‌طلب‌ها دو راه دارند؛ یا اینکه باز هم اکتفا کنند به اینکه با همین دو کاندیدایی اصلاح‌طلب یا نسبتا به آن‌ها نزدیک هستند و با حمایت از این دو نفر کاملا به مصاف آن جریان اقلیت بروند و یا اینکه بازی بازدارنده انجام دهند؛ بازی بازدارنده هم به این معناست که کاری کنند که اتحاد و یکپارچگی میان آن اردوگاه محقق نشود.

تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب در ادامه بیان داشت: به این معنا که تلاش‌ آن‌ها بر این متمرکز است که همه به نفع آقای رئیسی کنار بروند اما من تصور می‌کنم که بخش‌های اعتدالی این جریان که می‌توانستند کنار اصلاح‌طلبان بایستند و با این جریان کار کنند، اکنون می‌توانند برای اینکه نقش بازدارندگی ایفا کنند به سمت یک کاندیدای میانه بروند و اجازه ندهند که اهداف آن‌ها به راحتی محقق شود. یعنی اگر اصلاح‌طلبان تصمیم گرفتند در انتخابات شرکت نکنند، حداقل آن بخش اعتدالی حامی آقای روحانی بروند پشت سر یک آدمی مانند آقای مهرعلیزاده یا آقای همتی و اجازه ندهند که جریان مقابل بتواند با یک رأی خوب ریاست جمهوری را به دست آورد.

جوادی‌حصار در پاسخ به این سوال که «با توجه به حجم ناامیدی ایجاد شده در جامعه و فعالان سیاسی، اصلاح‌طلبان قادر خواهند بود تجربه‌هایی مانند ۹۲ یا ۷۶ را تکرار کنند؟»، اظهار داشت: ببینید واقعیت این است که مردم باور نمی‌کنند که ریاست جمهوری مهم است، این واقعیت تلخی است که طی این سال‌ها به خورد اذهان مردم دادند که ریاست جمهوری جایگاهی ندارد و اگر کمک می‌کند فقط به این منظور که مردم را از عرصه دور کنند تا راحت‌تر به این جایگاه دست پیدا کنند.

وی افزود: اعتقاد آن‌ها این بوده که اگر مردم در صحنه باشند، از آنجا که عموماً گرایشات اصلاح‌طلبانه دارند ما هیچ وقت نمی‌توانیم به صورت معمول و متعارف به ریاست جمهوری دست پیدا کنیم، به همین منظور خیلی تلاش کردند تا به مردم تلقین کنند که ریاست جمهوری جایگاهی ندارد. باوراندن این مساله به مردم که القای چنین ذهنیتی به مردم، بازی است که ما نسبت به حساسیت جایگاه ریاست چمهوری بی‌تفاوت شویم، کارسختی است اما اگر بتوانیم این را به جامعه منتقل کنیم که رأی ندادن بازی در زمین کسانی است که می‌خواهند با حداقل پشتوانه و امکانات، حداکثر امکانات کشور را در اختیار بگیرند، در آن صورت شاید مردم باور کنند و شاید بازگردند به صحنه و اگر برگردند و بتوانند پشت چهره‌ای مانند آقای مهرعلیزاده بایستند، همان کاری را از او طلب کنند که از آقای ظریف و تاج‌زاده طلب می‌کردند، در آن صورت می‌توان امیدوار بود به حصول نتیجه.

وی ادامه داد: باید تاکید کنم که آقای مهرعلیزده نیرویی نیست که کارنامه‌ای نداشته باشد در حوزه اصلاح‌طلبان و به عقیده من می‌شود به این قضیه توجه داشت اما مهمترین مساله این است که چگونه این زهر بی‌تفاوتی را خنثی کنیم و چه پادزهری پیدا کنیم که این را خنثی کند.

عضو شورای مرکزی در واکنش به این مساله که دبیرکل حزب کارگزاران هم به ایلنا نظری مشابه ارائه داد با این تفاوت که او عبدالناصر همتی را مناست ائتلاف می‌دید، گفت: من روی مصداق تعصبی ندارم، اگر اصلاح‌طلبان بتوانند با آقای همتی هم به این نتیجه برسند خوب است؛ خوشبختانه در این موضوع با آقای کرباسچی اشتراک نظر داریم اما آقای کرباسچی از جنبه تکنوکراتی به موضوع نگاه می‌کند و من عملگرایی سیاسی. به همین خاطر در حوزه عملگرایی سیاسی امکان اجتماع جریان‌های اصلاح‌طلبی پیرامون آقای مهرعلیزاده بیشتر است. نه آنکه این احتمال در آن طرف نیست بلکه این چشم‌انداز روشن‌تر است.

جوادی حصار نظر شخصی خود را نسبت شرایط کنونی عرصه سیاسی اینگونه مطرح کرد: وقتی رقبای مردم، تمام همت خود را صرف این کردند که مردم را از صندوق‌های رای دور کنند ما باید همه تلاش‌مان را مصروف این کنیم که مردم را به پای صندوق رای برگردانیم؛ چون غیر از صندوق رأی، راه دیگری نیست.