حبیب زاده:
عدم مشارکت در انتخابات به قدرت گرفتن نماینده اقلیتِ بهره‌مند از اقتصاد رانتی و رفاقتی منجر می‌شود/ عده‌ای با هر گونه رفتار عقلانی برای تامین منافع مردم، مخالفت می‌کنند
فعال سیاسی اصلاح‌طلب، گفت: انتخابات می‌تواند راهی و روزنه امیدی باشد که مردم بتوانند مطالبات خود را بیان کنند و از منافع ملی در برابر شبکه‌های پنهان و پیدایی که از فقر و تنگدستی و تحریم کاسبی می‌کنند، دفاع کنند.
به گزارش خبرنگار ایلنا، افشین حبیب‌زاده طی نطق پیش از دستور خود در دویست و هشتاد و نهمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر تهران به نامگذاری شعار سال از سوی رهبر انقلاب اشاره کرد و گفت: از مهم‌ترین موانع تولیدی که مقام معظم رهبری در سخنرانی نوروزی خود از لزوم رفع آن سخن گفتند ـ همین سامان اقتصادی نارکارآمد و فسادزاست. ما همگی، باید برای منافع ملّی کشور، برای رفاه و سعادت اقشار مختلف مردم، آگاهانه در مسیر کارآمدسازی نظام اقتصادی کشور و قراردادن پیشرانة تولید اقتصادی در بخش خصوصی واقعی، یعنی آنجاکه باید باشد، گام برداریم. با تشکیل قرارگاه ساماندهی «شیر مرغ تا جان آدمیزاد» اقتصاد هیچ کشوری سر و سامان نیافته است. آنچه اقتصاد یک کشور به حرکتی پیوسته و روبه‌جلو وامی‌دارد تولید در بخش خصوصی است.
این عضو شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر اینکه جایگاه اصلی کارگر در جامعه مدنی است نه زیر سیطره دولت، اظهار کرد: کارگر، خدمتکار دولت نیست. در بخش خصوصی و جامعه مدنی است که کارگران هم کار و تولید ارزش می‌کنند، و هم در قالب اتحادیه‌ها و سندیکاها تشکل پیدا می‌کنند تا از حقوق معیشتی و قانونی خود دفاع کنند. آزادی و حقوق کارگر با وجود بخش خصوصی نیرومند میسر می‌شود. ما امروز در وضعیتی هستیم که نه تنها باید از معیشت کارگران دفاع کنیم، بلکه باید از شخصیت و حیثیت کار و کارگر دفاع کنیم. این مهم محقق نمی‌شود مگر با تجدید نظری در مناسبات رسمی و غیررسمی اقتصاد کشور.
حبیب زاده با بیان اینکه ما نیازمند اصلاح هستیم، افزود: اصلاحات نه به عنوان شعار و نه به عنوان تهییج سیاسی. بلکه به عنوان درمان عمل‌گرایانة نظام مشکلات کشور، مشکلاتی که در لایه‌های بنیادین مناسبات اقتصادی-سیاسی کشور رسوب کرده، ذهن فعالان سیاسی را هم آلوده خود ساخته و در واقعیت، شبکه‌های منافع خاصی را شکل داده که منابع کشور را به سوی منافع خود منحرف می‌کنند، و راه هرنوع اصلاح برای رشد اقتصادی و ثبات و شفافیت را بسته می‌خواهد.
وی تاکید کرد: همین منافع خاص هستند که زیر لوای شعارهای سیاسی، با هرگونه تنش‌زدایی از روابط خارجی کشور که می‌تواند گشایشی در امور اقتصادی و معیشتی مردم ایجاد و راه سرمایه‌گذاری و ثبات اقتصادی را هموار کند، به مخالفت برمی‌خیزند. در حالیکه مقام معظم رهبری در بیانات ۲۵ فروردین خود به تصریح گفتند که سیاست ما در خصوص تحریم‌ها بر مذاکره است و در این زمینه بحثی نداریم، کماکان عده‌ای حاضر نیستند عَلَمِ مخالفت با مذاکره زمین بگذارند.
حبیب زاده با طرح این پرسش که دلیل این مخالفت‌ها چیست؟ ادامه داد: عده‌ای با هر گونه رفتار عقلانی برای تامین منافع مردم، مطلقا ابراز مخالفت می‌کنند، خواه مذاکره برای رفع تحریم‌ها باشد، خواه واردات کالاهای ضروری و مورد نیاز مردم. البته گروهی نیز به دلیل اغراض سیاسی و اینکه موفقیت در مذاکره را برگ برنده جناح مقابل خود در انتخابات می دانند، به مخالفت با آن برخواسته اند.یعنی دقیقا با اموری که به زندگی و معیشت مردم عادی مربوط است. آیا این مخالف‌خوانی‌ها از جهل است؟ از بی‌التفاتی به معیشت روبه‌ویرانی مردم به ویژه اقشار کارگری و آسیب‌پذیر است؟ یا همه از روی غرض‌ورزی است؟ جز این است که در طی سالهای تحریم، این شبکه‌های منفعت‌جوی خاص از آب گل‌آلود اقتصادِ آشفته، تولیدسوز و ناشفاف، ماهی‌های بزرگ صید کرده‌اند و حالا کاسبی خود را در خطر می‌بینند؟
این فعال سیاسی اصلاح طلب در پایان بر لزوم مشارکت گسترده مردم در انتخابات پیش رو تاکید کرد و گفت: با همه سرخوردگی‌ها و دشواری‌ها و تنگدستی‌ها، انتخابات پیش رو می‌تواند فرصتی برای دفاع از منافع مردم، برای دفاع از اصلاحات اقتصادی و دفاع از معیشت کارگران باشد. انتخابات می‌تواند راهی و روزنه امیدی باشد که مردم بتوانند مطالبات خود را بیان کنند و از منافع ملی در برابر شبکه‌های پنهان و پیدایی که از فقر و تنگدستی و تحریم کاسبی می‌کنند، دفاع کنند.
حبیب زاده گفت: در انتخابات ریاست جمهوری و در انتخابات شوراها، مجالی برای ایستادگی در برابر شبکه‌های پرقدرت فساد که اتفاقا از انفعال و سرخوردگی و ناامیدی مردم سود می‌برند، وجود دارد. درست است که راه مقاومت و مبارزه در برابر گونه‌های فساد و تباهی، سخت و پیچیده و زمان‌بر است، اما نباید از پا افتاد و تسلیم شد. ای بسا که عدم‌مشارکت به قدرت گرفتن کسانی بیانجامد که نمایندة اقلیت بهره‌مند از اقتصاد رانتی و رفاقتی هستند. کسانی که معیشت مردم نه تنها در اولویت آنها نبوده و نیست، بلکه تنها شعاری سیاسی است برای نشستن بر گُرده مردم و هرچه کوچک‌تر و مطیع‌تر کردن کارگر و کارآفرین مولد است.
