مخوفترین موجود ناوجود هستی!
جاروبرقیهای غولپیکر فضایی با گرانشی غیرقابل تصور که همه چیز را میبلعند حتی زمان را!
به گزارش ایلنا، بعید است دوستداران نجوم و علوم فضایی با شنیدن واژه «سیاهچاله» به یاد آلبرت انیشتین و نظریه نسبیت عام او نیفتند! جاروبرقیهای غولپیکر فضایی با گرانشی غیرقابل تصور که همه چیز را میبلعند حتی زمان را! اگر از منظر اینشتین بخواهیم به توضیح سیاهچالهها بنشینیم احتمالاً خط اول مطلب را هم کسی نخواهید فهمید (به سبب ثقل موضوع)! پس به ذکر نکتههایی جالب و شنیدنی از این اجرام آسمانی بسنده میکنیم.
سیاهچاله را نمیتوان دید
دلیلی وجود دارد که به این چالهها، سیاه میگویند. در واقع جاذبهشان آنقدر زیاد است که حتی نور هم نمیتواند از آنها فرار کند، بنابراین نوری از آنها باز نمیگردد و بدین ترتیب دیدنشان اصولاً
امکان پذیر نیست. البته ما میتوانیم برخی از تاثیرات این جاذبه شدید را روی اشیای اطراف آنها ببینیم.
ما داخل آنها هستیم
به احتمال زیاد هم اکنون ما در مدار یکی از سیاهچالهها هستیم. کهکشان راه شیری حالت چرخشی دارد و مانند آبی است که درون سینک آشپزخانه میچرخد و وارد فاضلابی میشود که کمان A نام دارد و در واقع سیاهچالهای بسیار بزرگ است.
از انفجاری بزرگ زاده شدند
در واقع عمر یک ستاره بزرگ (چند برابر خورشید) با انفجاری عظیم به نام سوپرنوا یا ابرنواختر به پایان میرسد و تنها هستهای عظیم از ستاره باقی میماند که گرانش بسیار قوی و چگالی بینهایت دارد و این همان چیزی است که تحت عنوان سیاهچاله از آن یاد میشود.
اندازههای مختلف دارند
به عقیده ستارهشناسان میشود سیاهچالهها را از سایز بسیار کوچک یا میکرو با جرمی معادل ۲۲ میکروگرم تا اجسامی بسیار بزرگ با جرمی در حدود ۴۰ میلیارد برابر خورشید دستهبندی کرد.
ستارهها را میخورند
سیاهچالهها مثل جاروبرقی هستند و همه چیز از جمله ستارهها را میبلعند. از جاذبه آنها گریزی نیست!
پلاسما پرتاب میکنند
سیاهچاله گاهی میل دارد در یک مرتبه مواد زیادی را ببلعد و این اتفاق کمی مشکل برای هاضمهاش ایجاد میکند! تصور کنید کسی بخواهد یک لیوان را با شلنگ آتشنشانی پر کند! همین اتفاق در مورد سیاهچاله هم میافتد و آنها جریانهای بزرگی از پلاسما را پرتاب میکنند. این اجرام که با عنوان «پرتابههای پلاسمایی» شناخته میشوند به اندازه صدها هزار سال نوری طول دارند.
نورانی ترین اجرام را میسازند
نورانیترین اجرام در عالم اختروشها هستند. یک اختروش ۳۰۰ میلیارد بار نورانیتر از خورشید است یا ٢٥ هزار بار روشنتر از ستارگان راه شیری است. اختروش تمام انرژی خود را با تغذیه از انرژی سیاهچاله بسیار بزرگی که در مرکز هر اختروش یافت میشود، بدست میآورد.
قوانین فیزیک را تغییر میدهند
جاذبه سیاهچالهها آنقدر شدید است که زمان در نزدیکی آنها آهستهتر است. در واقع داخل سیاهچاله زمان و فضا وجود ندارد. حجم صفر و چگالی بینهایت است.
منبع: شهروند