تغییرجهت برخی، چرا؟

علی صوفی-وزیر تعاون دوران اصلاحات در جهان اقتصاد نوشت:  هر جناحی  در رقابت برای رسیدن به قدرت باید بر روی منافع ملی تاکید کنند و رقابت های جناحی باید در جهت یکسان سازی در جهت تعریف واحد از منافع ملی باید باشد اما گاها در ایران چنین وحدت نظری بین جناح های سیاسی  وجود ندارد. تا جایی که منافع ملی را در معرض تاخت و تاز فعالیت های سیاسی روزمره خود قرار می دهند.  اقدامی که ضد منافع ملی تلفی می شود. در گذشته به رغم اینکه تمامی مقامات عالی کشور بر توافق خوب با غرب در پرونده هسته ای تاکید داشتند اما با این وجود برخی که مردم آنها را دلواپس می نامیدند علیه روندی که در نهادهای تاثیر گذار بر ساحت سیاست در کشورمان گرفته شده بود، اقدام می کردند.

البته خواست ملی در رسیدن به توافق هسته ای به اندازه ای قدرت داشت که خوشبختانه این توافق حاصل شد و نتایج مثبتی از آن  نصیب کشورمان گردید. اما اخیرا بعد از اقدام ایالات متحده علیه توافق هسته ای برخی  باز جلوتر از مقامات تصمیم گیرنده در این مورد، از لزوم گرفتن تصمیم قاطع در برابر آمریکا سخن به میان می آورند. البته تا اینجا مشکلی وجود ندارد و هر شخصی آزاد است نظر خود را در مورد اقدام خلاف حقوق بین الملل آمریکا اعلام نماید اما اینکه افرادی که در گذشته در کنار دولت و حتی در مقابل تندروهای  ایستاده بودند و بر اجرای دقیق توافق هسته ای و  برجام در کشورمان تاکید داشتند اکنون به یک باره اعلام می کنند که باید از توافق هسته ای خارج شد، جای بررسی دارد سوال مهم این است که این دوستان به دنبال چه هستند آیا به دنبال حفظ منافع ملی هستند در این صورت باید از تصمیم مشترک نظام که در لایه های مختلف بر اجرای آن توافق شده، در مقابل تصمیم ترامپ مهر تایید بزنند نه اینکه حتی جلوتر از مقامات ارشد کشورمان خواهان واکنش سریع به  اقدام ترامپ باشند.

درگذشته مقام معظم رهبری از مذاکره کنندگان حمایت کردند و به توافق خوبی در این پرونده هسته ای دست پیدا کردیم اما اکنون ایشان تنها دستور آماده سازی زمینه های لازم برای غنی سازی اورانیوم را در چارچوب برجام صادر کرده اند که در صورتی که اروپایی ها هم مانند آمریکا بدعهدی کردند، آنگاه ایشان  به صورت قاطع تصمیم منطقی در این مورد بگیرند اما اینکه اکنون برخی به دنبال حرکت جلوتر از رهبری نظام در این مورد هستند نوعی موج سواری سیاسی تلقی می شود.