شناسایی ۱۰ مورد ابتلا به تب کنگو
وزارت بهداشت بار دیگر در ارتباط با شیوع بیماری تب کریمهکنگو هشدار داد و براساس آمار تاکنون ده نفر به این بیماری دچار شدهاند.
به گزارش ایلنا به نقل از آرمان، در نیمه سال گذشته تب ابتلا به بیماری تب کنگو در میان افراد جامعه بالا گرفت. بسیاری از استانهای کشور گزارش وجود این بیماری را در برخی شهرهای خود دادند و در این میان میزان تلفات از تعداد انگشتان دست گذر کرد. در نهایت وزارت بهداشت پس از چند ماه پیگیری، ارزیابی و شناسایی بیماران پایان خطر ابتلا به این تب را اعلام کرد. امسال حدودا یک سال از این تاریخ میگذرد و مردم بار دیگر از ترس ابتلا به تب کنگو برخود میلرزند. هرچند ابتلا به بیماریهای عفونی در ماههای گرم سال چندان عجیب نیست و قابل هضم است، اما با گذشت یک سال از ابتلای گسترده افراد به تب کنگو باید پرسید آیا زمان ریشهکنی راههای ابتلا به این بیماری در کشور نرسیده است؟!
آزمایشهایی برای تشخیص قطعی ویروس تب کریمه استفاده میشوند که به این شرح زیر هستند: آزمایش الیزا یا الایزا که روشی عمومی در رشته بیوشیمی غربالگری است. همچنین واکنش زنجیرهای پلیمر روشی برای مطالعه DNA یا RNA است که از آن برای تشخیص بیماریها و شناسایی انواع سلولها نیز استفاده میشود. تشخیص قطعی آزمایشگاهی این ویروس در فاز حاد بیماری قابل تشخیص است. پس از گذراندن دوره بیماری (اگر بیمار نجات پیدا کند) میتوان آنتیبادیها را در بدن بیمار مشاهده کرد اما آنتیژن، RNA ویروسی و خود ویروس دیگر قابلردیابی و مشاهده نیستند.
آخرین وضعیت شیوع تب کنگو
رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت ضمن تشریح آخرین وضعیت شیوع بیماری تبکریمهکنگو در کشور، گفت: امسال تاکنون ۱۰ مورد ابتلا شناسایی کردهایم که یک مورد هم منجر به فوت شده است. محمدمهدی گویا درباره آخرین وضعیت شیوع بیماری تبکریمهکنگو در کشور، گفت: تبکریمه کنگو بیماریای است که معمولا از فصل بهار آغاز میشود و با آغاز زمان زایمان دامها، موارد شیوع آن شدت پیدا میکند. او با بیان اینکه سالانه بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ مورد از ابتلا به بیماری تبکریمهکنگو را در کشورمان شناسایی میکنیم، گفت: باید توجه کرد که بیماری تبکریمهکنگو درمان دارویی دارد، اما اثرگذاری این درمان دارویی به مرحله تشخیص بیماری بستگی دارد و درمان دارویی هم درمان قطعی و ۱۰۰درصد نیست. گویا با بیان اینکه این بیماری از سه طریق میتواند به انسان منتقل شود، افزود: در صورتی که کنه موجود روی بدن دام، روی بدن انسان قرار گیرد و انسان را بگزد، فرد را به بیماری تبکریمهکنگو مبتلا میکند که این راه شایعترین راه ابتلا است. این نوع ابتلا معمولا در کسانی دیده میشود که مستقیما با دامها سروکار دارند، دام نگهداری یا در منزل و محیط زندگیشان دام را ذبح میکنند. همچنین قصابها، افرادی که در کشتارگاهها یا دامداریها کار میکنند و کسانی که دام را بدون اینکه اطمینان داشته باشند از منابع غیرمعتبر تهیه میکنند، ممکن است از این طریق به بیماری تبکریمهکنگو مبتلا شوند. او ادامه داد: شکل دوم انتقال این بیماری، از طریق ترشحات آلوده دام اتفاق میافتد. وقتی که کسی دام را ذبح میکند، ممکن است ترشحات خونی یا ترشحات بدن دام، در دهان، چشم یا مخاطش بریزد و فرد به این بیماری مبتلا شود. راه سوم انتقال بیماری تب کریمهکنگو نیز میتواند در بیمارستان اتفاق بیفتد. بر همین اساس فردی که به این بیماری مبتلا میشود، باید در شرایط بسیار ایزوله نگهداری شود، تحت درمان قرار گیرد و پزشک و پرستار باید مراقب باشند که خودشان مبتلا نشوند و احتیاطهای حفاظت فردی را انجام دهند.
وزارت بهداشت هشیار باشد
رئیس انجمن متخصصان داخلی در گفتوگو با «آرمان» در ارتباط با شیوع بیماری تب کنگو میگوید: این بیماری با سه مشخصه کریمه، کنگو و خونریزیدهنده شناخته میشود که دو مشخصه اول نام کشورهایی هستند که برای بار اول این تب در آنها یافت شدهاست. ایرج خسرونیا میافزاید: این بیماری خاص و خونریزیدهنده است و بیمار در حالی با تب شدید مراجعه میکند که در نقاط مختلف بدن مانند بینی، دهان، مقعد، پوست دچار نقاط خونریزی داخلی شده و آثار کبودی و خونمردگی در آن روشن است. او میافزاید: تب کنگو توسط کنه و از حیوانات یا ترشحات خونی از شخص بیمار به دیگری منتقل میشود. نخستینبار حیوان توسط کنه آن را به حیوان دیگری منتقل میکند و سپس انسانها را مبتلا میکند. خسرونیا میگوید: تنها راه انتقال این بیماری احشام نیستند و سگ نیز عامل انتقال این بیماری است. او تاکید میکند: عامل این بیماری کنه است که اگر توسط سمپاشی و رعایت اصول بهداشت از بین رود در این صورت شاهد ریشهکنی بیماری هستیم. این بیماری توسط خوردن گوشت خام نیز به بدن انسان ورود میکند. بنابراین اگر گوشت به مدت شش ساعت در فریزر باشد و بهخوبی بپزد دیگر عامل انتقال بیماری نخواهد بود. خسرونیا خاطرنشان میکند: قصابها و افرادی که در کشتارگاهها فعالیت میکنند و دباغها که با ترشحات پوست دامها سرکار دارند و افرادی که عضو کادر پزشکی و درمانی هستند، بیش از دیگران در خطر ابتلا هستند. او میگوید: حیوانات علائم مشخصی در هنگام ابتلا به این بیماری ندارند و تنها چند روز تب میکنند که برای انسانها قابل تشخیص نیست. بنابراین افراد جامعه باید نکات و اصول بهداشتی را رعایت و به محض آنکه نقاط مختلفی از بدن دچار خونریزی نابهنگام شد به پزشک مراجعه کنند، زیرا درصد مرگ و میر در این بیماری بسیار بالاست. او میافزاید: سازمان دامپزشکی باید زمینههای ابتلا به این بیماری را از بین ببرد. وزارت بهداشت نیز آگاهیهای لازم در این خصوص را داشته باشد و به محض بروز بیماری تمام افرادی که با آن بیمار سرکار داشتند را قرنطینه کند. افرادی که با این بیماری فوت میکنند نباید شستوشوی معمولی شوند و باید با کاور پلاستیکی بستهبندی شوند و بر آنها آهک ریخته و در قسمت عمیق زمین دفن شوند، زیرا ویروس تا چندین روز بعد از مرگ بیمار در بدن باقی میماند و انتقال بیماری نیز بسیار راحت است. کفن و دفن اصولی افراد فوتی بسیار مهم است.