حل آلودگی هوا نیازمند عزم عمومی
آلودگی هوا از مهمترین مخاطرات زیستمحیطی کلانشهرهاست که شناخت عوامل مؤثر بر آن کمک شایانی در کاهش آن دارد و حل آن در ابتدا نیازمند انجام مطالعات آسیب شناسی و متغیرهای ذیمدخل آن است.
فاطمه ذوالقدر، نماینده تهران در مجلس، در روزنامه تجارت نوشت: شناخت متغیرهایی که در کنار موقعیت جغرافیایی تهران و پایداری هوا و شرایط اقلیم آن باید مدنظر قرار گیرد و نباید صرف اتخاذ سیاستهای کوتاه مدت و گذرا این معضل را دامن زد.
قیاس شاخصهای آلاینده در سالجاری با سال 95 در میزان روزهای ناسالم برای گروههای حساس نشان دهنده افزایش 3 برابری آن است به طوری که در نیمه اول آبان 12 روز ناسالم ثبت شده که در مقایسه با سال قبل به یک دهم کاهش یافته است و راهکارهای موقت نیز هزینههای هنگفتی را بر بودجه عمومیکشور وارد کرده به طوری که به روایت آمار تعطیلی ناشی از آلودگی خسارت روزانه یکصد میلیارد تومان ناشی از کاهش یا توقف فعالیتهای آموزشی، اداری و تولیدی در سطح ایران به همراه داشته است.
کلیدیترین عامل آلایندگی هوای تهران را میتوان در دو بعد اجتماعی و فیزیکی طبقه بندی نمود که در زیرگروه اجتماعی مهمترین شاخص فرهنگ به حساب میآید. فرهنگ بی تردید به عنوان یکی از شاخصهای اجتماعی نقش بی بدیلی در موضوع آلایندگی شهری داراست.
فرهنگ عدم استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، فرهنگ عدم سرویس بموقع خودرو، فرهنگ ممانعت از انجام ترددهای بی دلیل در سطح شهر، فرهنگ عدم یا محدودیت استفاده از اینترنت در فعالیتهای روزانه و ... همگی بر این مشکل دامن زده است که نیازمند تدارک سرفصلهای لازم در برنامههای آموزشی و فرهنگی از مقطع ابتدایی میباشد و این مهم بر عهده وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامیبه طور مشخص بوده و همکاری سایر نهادها ووزارتخانههای ذیربط را برای تحقق آن میطلبد.
در بعد فیزیکی نگاه به موضوع آلودگی، گازهای خروجی از وسایل حمل و نقل اعم از عمومیو شخصی سهم قابل توجهی را در آلایندگی هوای شهر داراست که بهره گیری از سیستمهای هیبریدی و تکنولوژی مدرن در این بخش ضروری است، همچنین ارتقاء دسترسی به بنزین یورو 4 و حذف گوگرد از گازوئیل و معاینه فنی خودروها و موتورسیکلتها و همچنین خروج صنایع آلاینده از تهران نیز سهم قابل توجهی در کاهش آلایندهها خواهد داشت.
هوای تهران و سالم سازی آن نیازمند اهتمام مردم در کنار مسئولین است و نباید برای تحقق آن صرفا چشم به آسمان و نزول باران رحمت الهی داشت.