احداث پرورش ماهی به قیمت خشک کردن رودخانه

علیرضا امامی فرد در جهان اقتصاد نوشت: بحران کم آبی در ایران، این روزها به یک  مشکل جدی تبدیل شده است که می تواند بسیاری را در سالهای آینده دچار مشکل کند.

در این میان بسیاری دغدغه نسل فردا را دارند و برای حل چنین مشکلی به دنبال راه حل هستند اما عده ای نیز بی تفاوت به اتفاقاتی که می تواند مردم این سرزمین را در سالهای آینده با خطر مواجه کند به دنبال منافع خودشان هستند.

کسانی که قصد سود جویی دارند سعی می کنند از هر راهی برای تحقق خواسته هایشان دریغ نکنند و چه بسا کسانی برای مقابله با آنها در این راه با سختی هایی رو به رو می شوند.

این مقدمه ای بود برای آنکه خواننده با پیش فرضی ادامه مطلب را بخواند. اما بهتر است برویم سر اصل مطلب!

در این گزارش، از روستایی برای شما خواهم گفت که جمعیت قابل توجهی ندارد اما دارای طبیعتی بکر و زیبا است که متاسفانه سودجویانی در حال نابودی آن هستند.

روستای «تاکر» از توابع بلده شهر نور که در استان مازندران واقع شده است این روزها حال خوشی ندارد. مردمش که اکثرا به کشاورزی و دامداری مشغولند دچار مشکلی شده اند که شاید در آینده ای نه چندان دور باید خانه و دیار خود را رها کرده و به دنبال جایی جدید برای سکونت  بگردند.

اما داستان از چه قرار است؟

در کنار این روستا، رودخانه ای وجود دارد که علاوه بر مفید بودن آن برای کشاورزی و امرار معاش اهالی مردم روستا، می تواند تفریح گاهی لذت بخش برای مردم همان روستا و حتی مسافرانی که از این مکان دیدن می کنند یا در مسیر مقصدشان آن را مشاهده می کنند.

قطعا وجود چنین نعمتی می تواند به روستا جان ببخشد اما چند نفر جان آن گرفته اند و شاید سالهای آینده شاهد مکانی خشک با چند خانه متروکه باشیم.

در ادامه صحبتهایی را از یک منبع آگاه و دو نفر از اهالی آنجا را با هم می خوانیم که بنا بر دلایلی از نام بردن اسم آنها معذوریم.

از آقای «م» که از اهالی آن منطقه هستند پرسیدم که چه اتفاقی برای روستای شما افتاده است و او پاسخ داد:

«در حال حاضر نزدیک به یک سال است که در کنار رودخانه مرکز پرورش ماهی احداث کرده اند. ما به این کار اعتراض کردیم که چه کسانی به این اشخاص مجوز دادند اما متاسفانه کسی اهمیت نداد. بعد از ساخت این پرورش ماهی، باعث شده تا رودخانه به روی ما بسته شود و حتی ما نتوانیم دستهایمان را که ساده ترین کار ممکن است آنجا بشوییم. متاسفانه این رودخانه از اهالی این روستا و مسافرانی که به این منطقه سفر می کردند گرفته شده است. من در این منطقه مشغول به کشاورزی هستم اما در حال حاضر از آب رودخانه نمی توانیم برای شغلمان بهره ببریم. تا چند ماه گذشته از حفره ای که در نزدیک رودخانه ایجاد کرده بودیم می توانستیم برای آبیاری زمین هایمان استفاده کنیم که در حال حاضر آبی به زمین های ما نمی رسد.»

از او در رابطه با کسی که این پرورش ماهی را احداث کرده پرسیدم که در جواب سوال من گفت:

« کسی که این مکان را تاسیس کرده است را به خوبی می شناسم و  فامیلی خودشان را هم تغییر داده اند.

ایشان از اهالی این روستا هستند و خودشان در حال حاضر کشاورزی و دامداری می کنند. این نکته را هم باید بگویم که صاحب پرورش ماهی قبلا در شورای روستا بوده است.م

در ادامه از او پرسیدم زمینی که در حال حاضر پرورش ماهی در آن احداث شده است برای یکی از اهالی همان منطقه است که پاسخ داد.:  به گمانم شخصی در همین روستا با یک تهرانی در این پروژه شریک است. او صحبتهای خود را اینگونه پایان داد که جای تفریح ما همین رودخانه بود که در حال حاضر آن هم از ما گرفته شده است.

در این رابطه با شخصی دیگر که در اطراف این روستا زندگی می کند و خانه ای نیز در همان روستا ساخته گفت و گو کردم و از او پرسیدم که سطح آب بعد از احداث پرورش ماهی به چه حدی رسیده است؟

او گفت: « وضعیت نامناسبی برای ساکنین منطقه ایجاد شده است. با توجه به بحران کم آبی چنین طرحی به هیچ وجه قابل توجیه نیست. این پروژه باعث سد معبر روستاییان شده و حتی استفاده از آب رودخانه در حال حاضر برای کشاورزان غیر ممکن است. سطح آب نیز بسیار کاهش پیدا کرده و این طور که پیداست تا چند سال آینده به جای این رودخانه مکانی خشک را شاهد خواهیم بود. من در این رابطه بارها اعتراض کردم اما بسیاری به این خاطر که ما با صاحب پرورش ماهی نسبت فامیلی داریم درخواست کردند که سکوت اختیار کنم.»

در آخر نیز با شخصی که آشنا به مسائل محیط زیستی است گفت و گو کردم که او نیز معتقد است: « تا جایی که من به خاطر دارم بنا بر مصوبه سال ۸۲ هیچ بنایی نباید بر سر رودخانه هراز ایجاد شود. زیرا اکوسیستم و کشاورزی مردم منطقه با مشکل مواجه خواهد شد. با توجه به این مصوبه چنین طرحی خلاف قانون است و در آینده می تواند ضربه بازرگی به این روستا وارد کند. او که تقریبا آشنا به منطقه ذکر شده است در گفت و گو با جهان اقتصاد گفت: دامپروری و کشاورزی شغل اسبق مالک پرورش ماهی بوده و در حال حاضر در شغلی دیگر فعالیت دارد. او بعد از بازدید از منطقه می گوید: در صحبت با مسئولین روستا علت احداث پرورش ماهی را جویا شدیم که آنها به مسئله اشتغال پرداختند و معتقد بودند که این پرورش ماهی می تواند برای اهالی روستا اشتغالزایی کند در صورتی که آب به سختی به اهالی منطقه می رسد و کار آبرسانی به مناطق کشاورزی را سخت کرده و اگر چنین طرحی ادامه داشته باشد اهالی آن منطقه، آن روستا را ترک خواهند کرد. او به نکته مهم نیز اشاره کرد که این پرورش ماهی با بسیاری از آئین نامه ها برای احداث پرورش ماهی در تناقض است.»

حال باید دید که صاحب اصلی این پرورش ماهی چه کسی است؟ چه شخصی توانسته بر خلاف قانون یک پرورش ماهی در بستر رودخانه ایجاد کند و چرا هیچ یک از مسئولین محیط زیست و منابع طبیعی وارد عمل نشده اند.

روزنامه جهان اقتصاد پیگیر ماجرا خواهد بود.