عربستان در مذاکرات وین کارشکنی کرد

سوال برای همه این است که چرا مذاکرات هسته ای در سوم آذر، تمدید ۷ ماهه را به خود دید؟ چرا توافق نشد؟ آینده چه می شود؟ اینها سوالاتی است که افکار عمومی از خود می پرسند. پاسخگوی این سوالات چه کسی می تواند باشد جز علاالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس؛ او آگاه تر به چند و چون مذاکرات است. بروجردی می گوید: «تهران تصمیم نهایی را گرفت و در عمان همه چیز را روی میز گذاشت. اما ۱ + ۵ تعدیل های تهران را ناکافی می دانست و در جریان مذاکرات طمع کرد دستاورد بیشتری داشته باشد. از سوی دیگر پایتخت های کشورهای عضو ۵ + ۱، حتی نتوانستند تصمیم سیاسی لازم را بگیرند» حال باید دید چرا ۱ + ۵ نتوانست تصمیم نهایی را بگیرد. چه عواملی بر روند مذاکرات تاثیر گذاشت؟ علاالدین بروجردی در گفت و گو با سایت خبری و تحلیلی ندای ایرانیان به این سوال ها پاسخ می دهد، مشروح مصاحبه این نماینده مجلس در ذیل آمده است:

اکنون که گفت و گوهای وین به پایان رسیده است و دو طرف توافق کردند تا تیرماه مذاکرات را در پیش بگیرند، وضعیت گفت گوها را چگونه ارزیابی می کنید؟ چه عوملی باعثشد مذاکرات تا تیرماه تمدید شود؟

من به شدت معتقدم که توافق میان ایران و ۱ + ۵ در سوم آذر دست یافتی بود به شرط آنکه مقامات کاخ سفید طمع نمی کردند، طمع آمریکا برای بدست آوردن امتیاز بیشتر نسبت به ایران باعثشد شرایط گفت و گوهای برابر یا به اصطلاح امروزی برد –برد از میان برود. اما این همه ماجرا نبود عوامل متعددی بر عدم توافق در سوم آذر و تصمیم آمریکایی ها بر عدم پذیرش پیشنهاد ایران تاثیر داشت. از جمله این عوامل، اقدامات رژیم صهیونیستی و کارشنکی لابی یهود در آمریکا بود. ما باید شرایط قدرت در آمریکا را در تحلیل هایمان در نظر بگیریم. ظاهرا کاخ سفید نیازمند تایید توافق جامع هسته ای توسط مقامات تل آویو است. عامل دوم نقش عربستان سعودی و کارشکنی این کشور در مذاکرات، مجموع رفتارهای عربستان طی مذاکرات وین نشان داد که این کشور نه تنها رفتار خصمانه خود را نسبت به تهران تغییر نداده است، بلکه تلاش می کند تا چالش های جدی میان ایران و آمریکا باقی بماند. شاید رفتار مقامات ریاض به این دلیل باشد که آنها از ره آورد تحریم تهران منافعی آشکار و پنهان دارند، فکر می کنم مهمترین منافع پنهان آنها تضعیف موقعیت ژئوپلتیک تهران است آنها از تهران نه یک رقیب بلکه یک دشمن واقعی ساخته اند؛ جای تاسف است که رقابت های منطقه ای در نظر مقامات ریاض به دشمنی تعبیر می شود و آنها را به اقدامات خصمانه وادار می کند. به طور کل رفتار ریاض به عنوان یک کشور اسلامی در قبال پرونده هسته ای ایران و مجموع مذاکرات برای ما غیر قابل درک است. قطعا ریاض، در آینده باید پاسخگوی رفتار خود باشد. از سوی دیگر ۱ + ۵ هنوز تصمیم قطعی نگرفته است تا در قبال پرونده هسته ای ایران چه موضعی باید اتخاذ کنند. به یک معنا سردرگمی در اظهارات تمام اعضای ۱ + ۵ کاملا مشهود است. این حرف در تمام اظهارات اعضای ۱ + ۵ به وضوح مشاهده می شود؛ چون ۱ + ۵ تصمیم نگرفت که سوم آذر پرونده را حداقل، به لحاظ سیاسی ببندد بنابراین مذاکرات در سوم آذر تمدید شد.

اما ظاهرا اراده برای انجام و ادامه مذاکره در همه طرفین وجود داشت؟

بله، اما کشورهای عضو ۱ + ۵ نتوانستند تصمیم نهایی را بگیرند. تهران تصمیم نهایی را گرفت و در عمان همه چیز را روی میز گذاشت. اما ۱ + ۵ تعدیل های تهران را ناکافی می دانست و در جریان مذاکرات طمع کرد دستاورد بیشتری داشته باشد. از سوی دیگر پایتخت های اعضای ۵ + ۱ حتی، نتوانستند تصمیم سیاسی لازم را بگیرند.

پس ادامه مذاکرات چه فایده ای دارد؟

حالا همه به حقانیت تهران پی برده اند، دنیا فهمید چه کسی توان تصمیم گیری ندارد و حتی چه کسانی در مذاکرات کارشکنی می کنند. حالا جامعه جهانی می داند چه کسانی از میز مذاکرات و توافق خوب فرار می کنند یا حتی چه کشورهایی سودشان در تقابل دائمی ایران و آمریکا است. من فکر می کنم مذاکره کنندگان کار بزرگی کردند؛ چهره واقعی دشمنان کشور را به جامعه نشان دادند، این دستاورد مهم ترین فایده مذاکرات بود. اکنون ایرانیان می دانند اسرائیل، لابی صهیونیست ها در آمریکا و ارتجاع عرب هر کدام چه نقشی دارند. اتفاقا برای دنیا هم مشخص شد ارتجاع عرب از نارآمی و تقابل در خلیج فارس سود می برد. همانطور که جان کری گفت ما باید به توافقی دست پیدا کنیم که بتوانیم آن را به مخالفان توافق بفروشیم، این سخن نشان می دهد؛ هنوز آمریکا به دنبال راضی کردن دشمنان قسم خورده ایران که مهم ترین آنها اسرائیل می باشد است. متاسفانه این واقعیت تلخ مذاکرات و یکی از دلایل بلاتکلیفی غرب در پرونده هسته ای است.

با این شرایط آیا ادامه مذاکرات را مفید می دانید؟ موضع برخی از کشورها در قبال ایران ظاهرا تغییر ناپذیر است؟

ادامه مذاکرات تصمیم شورای عالی امنیت ملی بود. نه دولت و نه مجلس می‌توانند بر این تصمیم تاثیر بگذارند. ما به هر حال امیدواریم یک برای همیشه غرب دندان طمع را در خصوص پرونده هسته ای ما بکشد؛ به دلیل دفاع از حقوق ملت ایران؛ مذاکرات ادامه خواهد یافت مجلس و دلت هم از ادامه این مذاکرات حمایت می کند. بالاخره مذاکره کنندگان کار بزرگی کردند و ایستادگی و صبر آنها در مقابل زیاده خواهی ها شایسته تقدیر است. یادمان باشد دستاورهای هسته ای به ما داده نشد، بلکه ما با تلاش جوانان و دانشمندان شهیدمان این دستاوردها را یک به یک به دست آوردیم. طبیعی است که از این دستاورد با جدیت حمایت کنیم.