بمب‌افکن B-۵۲ یک مشکل بزرگ دارد
بمب‌افکن B-۵۲ استراتوفورترس از دهه ۱۹۵۰ در خدمت نیروی هوایی آمریکا بوده است و یکی از باسابقه‌ترین هواپیماهای کل نیروی هوایی ایالات متحده است.
بمب‌افکن B-۵۲ مرز یک قرن خدمت را رد کرده است؛ با این حال گفتنی است که این بمب‌افکن همواره در جریان مداوم ارتقاء بوده است و تمام سیستم‌های آن، از جمله اویونیک، نیروگاه، مهمات و غیره طی این سال‌ها بروزرسانی شده‌اند.
در حال حاضر آخرین بروزرسانی انتظار B-۵۲J را می‌کشد و قرار است این بمب‌افکن با موتور جدید رولز رویس F-۱۳۰ بروزرسانی شود؛ انتظار می‌رود این اقدام مصرف سوخت این بمب‌افکن را بهبود بخشد و در عین حال سطح مقطع راداری بدنه هواپیما (RCS) را کاهش دهد. مسلم است که B-۵۲ هرگز یک بمب‌افکن رادارگریز نخواهد بود، اما موتور جدید قابلیت شناسایی آن را در برابر جنگنده‌های دشمن کاهش می‌دهد.
در نهایت، شایستگی هر بمب‌افکن با سلاح‌هایی که می‌تواند حمل کند، سنجیده می‌شود. عمر طولانی B-۵۲ تا حد زیادی مرهون محموله مهمات عظیم آن است. B-۵۲ می‌تواند ۳۱۷۵۱ کیلوگرم مهمات ترکیبی از جمله بمب، مین و موشک حمل کند.
علاوه بر تسلیحات متعارف، B-۵۲J می‌تواند مهمات هسته‌ای، به ویژه، موشک هسته‌ای AGM-۶۹ را حمل کند. توانایی حمل تسلیحات هسته‌ای به B-۵۲ عملکردی پویاتر می‌دهد.
با این حال یک مشکل جدی وجود دارد و آن این است که آزمایش پرواز برای B-۵۲J با موتور جدید قرار نیست تا سال ۲۰۲۸ آغاز شود. انتظار نمی‌رود که بدنه این بمب‌افکن تا سال ۲۰۳۳ عملیاتی شود و در حالی که آمادگی ناوگان B-۵۲ به یک نگرانی تبدیل شده است و باعث ایجاد شکاف در دسترس بودن بمب‌افکن‌ها می‌شود، نیروی هوایی گزینه جایگزین زیادی برای B-۵۲J ندارد.
